Φίλιππος Σοφιανός: "Η δουλειά δεν απογοητεύει, οι άνθρωποι απογοητεύουν τις δουλειές"
Μέσα από τη δουλειά γλιτώνω τον ψυχίατρο
"Οι απογοητεύσεις έρχονται από τους ανθρώπους", τόνισε ο Φίλιππος Σοφιανός
Για τις απογοητεύσεις που έχει βιώσει κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης καλλιτεχνικής του διαδρομής από ανθρώπους και όχι από δουλειές, όπως διευκρινίζει, μίλησε από καρδιάς ο Φίλιππος Σοφιανός στο περιοδικό «My Tv» και τη δημοσιογράφο Μάρα Σαρρή.
«Η δουλειά δεν απογοητεύει. Οι άνθρωποι απογοητεύουν τις δουλειές. Οι απογοητεύσεις έρχονται από τους ανθρώπους. Η δουλειά είναι υπέροχη, εξαιρετική, απίστευτη. Και όταν γίνεται σωστά, σε ανταμείβει με απίστευτες αντιπαροχές, οι οποίες δεν έχουν να κάνουν με χρήματα.
Έχουν να κάνουν με μια βαθύτερη ικανοποίηση και με μια ισορροπία ουσιαστική για μια κοινωνία έτσι όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα. Πραγματικά, μέσα από τη δουλειά γλιτώνω τον ψυχίατρο.
Γιατί σε μια δουλειά πρέπει να υποχωρήσει το εγώ μου για να κατοικήσει μέσα μου ο ρόλος, που είναι ένας άλλος άνθρωπος, με άλλες σκέψεις και συνήθειες, και έτσι εγώ έχω την ευκαιρία να εξομολογηθώ πολλά πράγματα μέσα από τον ρόλο, και δεν βαραίνουν πια τη δική μου ψυχή, αλλά του ρόλου. Μετά, λοιπόν, είμαι ανάλαφρος».
Όμως μετά κατάλαβα ότι δεν γίνεται να γίνονται όλα τέλεια και όπως πρέπει, γιατί ουδείς τέλειος. Επίσης, αν δεν έχει ο άλλος τη γενναιοδωρία και τη γενναιοψυχία να δώσει, δεν μπορείς να του το ζητήσεις με το έτσι θέλω, γιατί δεν καταλαβαίνει και τι του ζητάς».
Η δουλειά σας σάς έχει απογοητεύσει ποτέ;
«Η δουλειά δεν απογοητεύει. Οι άνθρωποι απογοητεύουν τις δουλειές. Οι απογοητεύσεις έρχονται από τους ανθρώπους. Η δουλειά είναι υπέροχη, εξαιρετική, απίστευτη. Και όταν γίνεται σωστά, σε ανταμείβει με απίστευτες αντιπαροχές, οι οποίες δεν έχουν να κάνουν με χρήματα.Έχουν να κάνουν με μια βαθύτερη ικανοποίηση και με μια ισορροπία ουσιαστική για μια κοινωνία έτσι όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα. Πραγματικά, μέσα από τη δουλειά γλιτώνω τον ψυχίατρο.
Γιατί σε μια δουλειά πρέπει να υποχωρήσει το εγώ μου για να κατοικήσει μέσα μου ο ρόλος, που είναι ένας άλλος άνθρωπος, με άλλες σκέψεις και συνήθειες, και έτσι εγώ έχω την ευκαιρία να εξομολογηθώ πολλά πράγματα μέσα από τον ρόλο, και δεν βαραίνουν πια τη δική μου ψυχή, αλλά του ρόλου. Μετά, λοιπόν, είμαι ανάλαφρος».
Πληγωθήκατε από τις συμπεριφορές που σας απογοήτευσαν;
«Μερικές φορές πάρα πολύ. Μετά νομίζω ότι συνηθίζεις στη βλακεία των ανθρώπων, γιατί από βλακεία τα κάνουν, και δεν έχεις και πολλές απαιτήσεις. Θυμάμαι όταν ξεκίνησα μικρός ήμουν τελειομανής, ήθελα να γίνουν όλα όπως πρέπει. Ήμουν και αυθάδης και το ζητούσα επιτακτικά.Όμως μετά κατάλαβα ότι δεν γίνεται να γίνονται όλα τέλεια και όπως πρέπει, γιατί ουδείς τέλειος. Επίσης, αν δεν έχει ο άλλος τη γενναιοδωρία και τη γενναιοψυχία να δώσει, δεν μπορείς να του το ζητήσεις με το έτσι θέλω, γιατί δεν καταλαβαίνει και τι του ζητάς».