Πυγμαλίων Δαδακαρίδης για τη νέα του εμφάνιση: "Την πρώτη φορά που κοιτάχτηκα στον καθρέφτη αισθάνθηκα πολύ άβολα"
Όσα μοιράστηκε στην εκπομπή, Στούντιο 4
Εντάξει, μαλλιά είναι, έρχονται, φεύγουν, πρόσθεσε
Ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης μίλησε για την αλλαγή που έκανε στην εμφάνισή του, για την παράσταση, στην οποία πρωταγωνιστεί, με τίτλο «Ηρακλής Μαινόμενος».
Ο ηθοποιός Πυγμαλίων Δαδακαρίδης βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή «Στούντιο 4» και αρχικά, ανέφερε πως αισθάνθηκε άβολα, την πρώτη φορά που κοίταξε τον εαυτό του στον καθρέφτη.
Ωστόσο, θεωρεί όπως είπε, ότι η αλλαγή αυτή ταιριάζει απόλυτα στον ρόλο του, αφού θέλει να δείξει πώς ένας άνθρωπος μπορεί να φτάσει στο μηδέν.
Ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης είπε αρχικά: «Το έκανα προχθές, την πρώτη φορά που κοιτάχτηκα στον καθρέφτη, αισθάνθηκα πολύ άβολα. Από την άλλη, είπα τώρα που είναι καλοκαίρι κι έχει ζέστη, βοηθάει. Εντάξει, μαλλιά είναι, έρχονται, φεύγουν».
Στη συνέχεια, πρόσθεσε: «Θέλαμε με τον σκηνοθέτη να έχουμε μια αντίθεση με ό,τι είχαμε κάνει πριν. Νομίζω ότι ταιριάζει και με την ιστορία που λέει πώς ένας άνθρωπος μπορεί να φτάσει στο μηδέν».
Μίλησε και για την ανιδιοτελή αγάπη στους ανθρώπους, τη συνεργασία του με τον Γιάννη Μπέζο αλλά και πώς καταστάλαξε η «τρικυμία» μέσα του.
«Πολύ προσωπικά παίρνω τα πράγματα. Ή υπάρχει πάθος για τα πράγματα ή όχι. Αν δεν σταματούσα να βράζω θα ξεπερνούσα κάποια όρια που θα μου δημιουργούσαν μια παράλογη διάθεση. Μεγαλώνοντας προσπαθώ να είμαι ήρεμος και ψύχραιμος. Στα 25 μου ήμουν τέρμα γκάζι στα πάντα. Με φρέναρε η ίδια η ζωή. Λίγο γύρω μετά τα 40 δεν έβλεπα, έπρεπε να ξεκουράζομαι. Άρχισα να πατάω σιγά σιγά φρένο. Στα συναισθήματα δεν έχω αλλάξει, ίσως αγαπάω με μεγαλύτερο πάθος στη ζωή μου. Μου λείπει παραπάνω ο αδερφός μου σε μέρες και ώρες. Οι σχέσεις με τους ανθρώπους γύρω μου γίνονται πιο σημαντικές. Και το σκυλί μου το δαγκώνω καμιά φορά παραπάνω από όσο πρέπει. Δεν μπορώ να διαχειριστώ τίποτα, να το δαγκώσω από αγάπη. Καταλαβαίνεις ότι ο χρόνος τελειώνει, το ταξίδι θα πάρει το χρόνο του. Πρέπει να γεύεσαι τις στιγμές και να είσαι παρών! Να μην είσαι παρών απών. Ήρθε σταδιακά όλο αυτό, δεν υπήρξε τίποτα κομβικό».
«Δεν θα τελειώσει ο Γιάννης Μπέζος τόσο εύκολα από τη ζωή μου. Συνεργαστήκαμε πρώτη φορά. Πολύ σημαντική στιγμή, είμαι ευγνώμων γιατί είδα έναν άνθρωπο με την εμπειρία που έχει μαθητή, έξω καρδιά. Κάναμε τρέιλερ ότι είναι ένας άνθρωπος που μας βρίζει, που δεν θέλει τους δημοσιογράφους. Είναι μια κινητή βιβλιοθήκη και αν δεν ήταν ο Γιάννης Μπέζος δεν θα ήταν αυτή η παράσταση που διάβασα. Τον θαυμάζω για τον τρόπο που αγαπάει την οικογένειά του και τους ανθρώπους του. Είναι απόλυτος, σαν παιδί».
Ο ηθοποιός Πυγμαλίων Δαδακαρίδης βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή «Στούντιο 4» και αρχικά, ανέφερε πως αισθάνθηκε άβολα, την πρώτη φορά που κοίταξε τον εαυτό του στον καθρέφτη.
Ωστόσο, θεωρεί όπως είπε, ότι η αλλαγή αυτή ταιριάζει απόλυτα στον ρόλο του, αφού θέλει να δείξει πώς ένας άνθρωπος μπορεί να φτάσει στο μηδέν.
Ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης είπε αρχικά: «Το έκανα προχθές, την πρώτη φορά που κοιτάχτηκα στον καθρέφτη, αισθάνθηκα πολύ άβολα. Από την άλλη, είπα τώρα που είναι καλοκαίρι κι έχει ζέστη, βοηθάει. Εντάξει, μαλλιά είναι, έρχονται, φεύγουν».
Στη συνέχεια, πρόσθεσε: «Θέλαμε με τον σκηνοθέτη να έχουμε μια αντίθεση με ό,τι είχαμε κάνει πριν. Νομίζω ότι ταιριάζει και με την ιστορία που λέει πώς ένας άνθρωπος μπορεί να φτάσει στο μηδέν».
«Πολύ προσωπικά παίρνω τα πράγματα. Ή υπάρχει πάθος για τα πράγματα ή όχι. Αν δεν σταματούσα να βράζω θα ξεπερνούσα κάποια όρια που θα μου δημιουργούσαν μια παράλογη διάθεση. Μεγαλώνοντας προσπαθώ να είμαι ήρεμος και ψύχραιμος. Στα 25 μου ήμουν τέρμα γκάζι στα πάντα. Με φρέναρε η ίδια η ζωή. Λίγο γύρω μετά τα 40 δεν έβλεπα, έπρεπε να ξεκουράζομαι. Άρχισα να πατάω σιγά σιγά φρένο. Στα συναισθήματα δεν έχω αλλάξει, ίσως αγαπάω με μεγαλύτερο πάθος στη ζωή μου. Μου λείπει παραπάνω ο αδερφός μου σε μέρες και ώρες. Οι σχέσεις με τους ανθρώπους γύρω μου γίνονται πιο σημαντικές. Και το σκυλί μου το δαγκώνω καμιά φορά παραπάνω από όσο πρέπει. Δεν μπορώ να διαχειριστώ τίποτα, να το δαγκώσω από αγάπη. Καταλαβαίνεις ότι ο χρόνος τελειώνει, το ταξίδι θα πάρει το χρόνο του. Πρέπει να γεύεσαι τις στιγμές και να είσαι παρών! Να μην είσαι παρών απών. Ήρθε σταδιακά όλο αυτό, δεν υπήρξε τίποτα κομβικό».
«Δεν θα τελειώσει ο Γιάννης Μπέζος τόσο εύκολα από τη ζωή μου. Συνεργαστήκαμε πρώτη φορά. Πολύ σημαντική στιγμή, είμαι ευγνώμων γιατί είδα έναν άνθρωπο με την εμπειρία που έχει μαθητή, έξω καρδιά. Κάναμε τρέιλερ ότι είναι ένας άνθρωπος που μας βρίζει, που δεν θέλει τους δημοσιογράφους. Είναι μια κινητή βιβλιοθήκη και αν δεν ήταν ο Γιάννης Μπέζος δεν θα ήταν αυτή η παράσταση που διάβασα. Τον θαυμάζω για τον τρόπο που αγαπάει την οικογένειά του και τους ανθρώπους του. Είναι απόλυτος, σαν παιδί».
