Τη λένε Μαλού Ντάλα Πίκολα και τον περασµένο Οκτώβριο έκανε την επίσηµη πρώτη της στο πλευρό του Ελληνα ανταποκριτή του περιοδικού «New Yorker» στην Υεµένη, Νικόλα Νιάρχου, της γνωστής εφοπλιστικής οικογένειας, σε εγκαίνια έκθεσης στο Παρίσι.
Το «S» σας είχε ενηµερώσει για το ειδύλλιο και σήµερα αφενός σας παρουσιάζει το διαµέρισµά της, στην «πόλη του φωτός», αφετέρου σας λέει τα πάντα για την κοµψή 30χρονη Ρωµαία, που κατάγεται από πλούσια οικογένεια και λατρεύει την ελευθερία που απολαµβάνει ζωγραφίζοντας.
H βάση της είναι η γαλλική πρωτεύουσα. Είναι πολύ πιθανό, όµως, να την εντοπίσετε και στη Νέα Υόρκη, όπου ταξιδεύει συχνά για να προωθήσει στους κορυφαίους αρτ ντίλερ και γκαλερίστες τα έργα της.
Το φθινόπωρο είχε ταξιδέψει µε τον Νικόλα στη Λακωνία, ενώ πρόσφατα την είδαµε στην Εβδοµάδα Υψηλής Ραπτικής στο Παρίσι. ∆εν φωτογραφήθηκε µε την Ευγενία Νιάρχου -ή το κράτησαν µυστικό-, αλλά µε άλλες σοσιαλιτέ. Γνωρίζει τον κολλητό φίλο του αγοριού της, Χρήστο Λαιµό, αλλά και τη µητέρα του Νικόλα, όπως και την Ευγενία, τη Μαρία-Ολυµπία και τις Αλεξία και Καρολίνα Μαυρολέων. Και τον Αριστείδη Φατζονάτο, φυσικά, που είναι µέλος της παρέας.
ΑΠΟ ΤΗ ΡΩΣΙΑ (ΜΕ ΑΓΑΠΗ)
Ξεκίνησε να ζωγραφίζει στη Μόσχα, όπου έζησε για επτά χρόνια. Στην πορεία σπούδασε, όπως όλες οι εύπορες Ευρωπαίες που τις ενδιαφέρουν οι Τέχνες, στο φηµισµένο λονδρέζικο Central Saint Martins. Συνέχισε µε το Atelier de Sèvres και το παριζιάνικο ESAG Penninghen. Στη δουλειά της τής αρέσει να πιάνει τα άκρα, «ένα γόνιµο και ένα στείρο τοπίο, τον κύκλο της ζωής και το τέλος, την ανάµνηση και τη λήθη, την ευαλωτότητα και τη βία», θα πει. Εχει ταξιδέψει από τα βάθη του Μεξικού µέχρι τη Βενετία, έχει βάλει το χέρι της για να αναµορφωθούν παλάτσο της πόλης των δόγηδων, αλλά είναι και κορίτσι της µόδας. Η ίδια θεωρεί ότι ακροβατεί στην Τέχνη της -σηµειωτέον, γνωρίζει και από κεραµική- «µεταξύ παρελθόντος και παρόντος, µεταξύ των αναµνήσεων των θεατών της Τέχνης µου και των δικών µου».
Για τις παραστατικές της δουλειές «Futura» στη βαρκελωνέζικη Galeria Uxval Gochez, το 2019, και «Damnatio memoriae», που φιλοξενήθηκε στο περιώνυµο Palazzo Scapucci στην ιταλική πρωτεύουσα την ίδια χρονιά, συνεργάστηκε µε επιστήµονες, προκειµένου να δηµιουργήσει «πνευµατικούς χάρτες», όπως τους αποκάλεσε. Μέσω ειδικής εγκατάστασης θέλησε να επικοινωνήσει συναισθηµατικά τα έργα της.
ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΣΤΥΛ
Το 2021 παρουσίασε τα οικολογικά installations µε τον τίτλο «Amnios», µια δουλειά που την εξίταρε. Οσο για το στυλ της, όταν ήταν µελαγχολική, φορούσε µαύρα. «Η χρήση των χρωµάτων είναι βαρόµετρο - αποτυπώνει κάθε φορά τις διαθέσεις µου», θα πει. Από κοριτσάκι τρύπωνε στο βεστιάριο της γιαγιάς της µε τη µικρή της αδελφή «και χάζευα τα ρούχα της: Valentino, Nina Ricci, Givenchy, Saint Laurent, Dior.
Ζαλιζόµουν στη θέα», έχει πει. Οι πολύτιµοι λίθοι την ενθουσιάζουν, ενώ αγαπηµένο της είναι ένα δαχτυλίδι µε ζαφείρια που δεν βγάζει ποτέ από πάνω της. Οσο για αξεσουάρ, λατρεύει τις τσάντες - η αγαπηµένη της είναι µια δερµάτινη Bottega Veneta και το σακίδιο Crécy της Celine, σχεδιασµένο από τον Χέντι Σλιµάν.
«∆εν θεωρώ πως το στυλ µου εντάσσεται µόνο σε µία κατηγορία. Μου αρέσει να πειραµατίζοµαι», υπογραµµίζει. «Η γκάµα είναι τεράστια».
Το 2023 ήταν κορυφαία χρονιά για εκείνη, καθώς παρουσίασε τις δουλειές της σε δύο τοπ γκαλερί: τη νεοϋορκέζικη «Timothy Taylor» και την παριζιάνικη «Perrotin». «Την έµπνευσή µου την αντλώ από τη φύση, τα βιβλία -διαβάζω πολύ, το αγαπηµένο µου είναι “Ο προφήτης” του Χαλίλ Γκιµπράν- και τα ταξίδια µου. Είµαι πολύ αυθόρµητη και ενίοτε µετανιώνω που δεν βάζω συγκεκριµένο πρόγραµµα. Ασχολούµαι -ως Ιταλίδα- πολύ µε τις γεύσεις. Νοµίζω ότι έχουµε την καλύτερη κουζίνα στον κόσµο», λέει και καβαλάει το άλογό της για να χαλαρώσει.
Η ιππασία για εκείνη είναι τονωτική ένεση. Οσο για τον Νικόλα, σέβονται, εκτιµούν και θαυµάζουν ο ένας τον άλλο. «Και η σχέση τους πάει από το καλό στο καλύτερο», µεταφέρει στο «Secret» οικείος τους.
*Δημοσιεύθηκε στο ένθετο Secret της εφημερίδας Παραπολιτικά το Σάββατο 29/6
