Τραϊάνα Ανανία: "Έχω ζήσει βία στο σπίτι και λεκτική και σωματική"
Όσα αποκαλύπτει η ηθοποιός
«Για να ανδρωθεί ένα κορίτσι, σημαίνει ότι ως κορίτσι κινδύνευε, ευχαριστούμε, πατριαρχική κοινωνία», σημείωσε
Η Τραϊάνα Ανανία παραχώρησε συνέντευξη στην εφημερίδα Real και τη δημοσιογράφο, Νίκη Κώτσου.
Η γνωστή ηθοποιός, Τραϊάνα Ανανία μίλησε, μεταξύ άλλων, για τα παιδικά της χρόνια, στα οποία όπως είπε, ήταν θλιμμένη, απογοητευμένη και θυμωμένη.
Με αφορμή τις σκληρές συνθήκες στο Προξενιό της Ιουλίας, που διαδραματίζεται στον Τύρναβο, εσύ έχεις ζήσει κάτι από όλα αυτά;
Δεν έχω ζήσει σε χωριό, αλλά έχω ζήσει το να υπάρχει βία στο σπίτι –είτε λεκτική είτε σωματική- και να μην κάνει κανείς τίποτα, αλλά να κάνουν όλοι ότι δεν υπάρχει και να το θεωρούν φυσιολογικό.
Φαίνεσαι ατρόμητη. Έχεις πληγωθεί;
Για να ανδρωθεί ένα κορίτσι, σημαίνει ότι ως κορίτσι κινδύνευε. Ευχαριστούμε, πατριαρχική κοινωνία.
Ένας λόγος που ήρθες στην Αθήνα ήταν αυτός;
Ένας λόγος που ήρθα στην Αθήνα σίγουρα ήταν να πάρω απόσταση από όλο το παρελθόν της παιδικής μου ηλικίας και ταυτόχρονα να είμαι σε μια πόλη που δίνει ευκαιρίες στην τέχνη, σε σχέση με τις άλλες πόλεις της Ελλάδας.
Ως παιδί πώς ήσουν;
Πολύ θλιμμένη, πολύ απογοητευμένη, πολύ θυμωμένη…
Μόνο με την οικογένεια ή και με τους υπόλοιπους θεσμούς (σχολείο, εκκλησία κλπ);
Και με το σχολείο και με όλο γενικά το πλαίσιο. Δεν μου άρεσε το πλαίσιο που έμενα.
Η γνωστή ηθοποιός, Τραϊάνα Ανανία μίλησε, μεταξύ άλλων, για τα παιδικά της χρόνια, στα οποία όπως είπε, ήταν θλιμμένη, απογοητευμένη και θυμωμένη.
Με αφορμή τις σκληρές συνθήκες στο Προξενιό της Ιουλίας, που διαδραματίζεται στον Τύρναβο, εσύ έχεις ζήσει κάτι από όλα αυτά;
Δεν έχω ζήσει σε χωριό, αλλά έχω ζήσει το να υπάρχει βία στο σπίτι –είτε λεκτική είτε σωματική- και να μην κάνει κανείς τίποτα, αλλά να κάνουν όλοι ότι δεν υπάρχει και να το θεωρούν φυσιολογικό.
Φαίνεσαι ατρόμητη. Έχεις πληγωθεί;
Για να ανδρωθεί ένα κορίτσι, σημαίνει ότι ως κορίτσι κινδύνευε. Ευχαριστούμε, πατριαρχική κοινωνία.
Ένας λόγος που ήρθες στην Αθήνα ήταν αυτός;
Ένας λόγος που ήρθα στην Αθήνα σίγουρα ήταν να πάρω απόσταση από όλο το παρελθόν της παιδικής μου ηλικίας και ταυτόχρονα να είμαι σε μια πόλη που δίνει ευκαιρίες στην τέχνη, σε σχέση με τις άλλες πόλεις της Ελλάδας.
Ως παιδί πώς ήσουν;
Πολύ θλιμμένη, πολύ απογοητευμένη, πολύ θυμωμένη…
Μόνο με την οικογένεια ή και με τους υπόλοιπους θεσμούς (σχολείο, εκκλησία κλπ);
Και με το σχολείο και με όλο γενικά το πλαίσιο. Δεν μου άρεσε το πλαίσιο που έμενα.