Χάρης Σαβαλάνος: Ο γιος της Άννας ∆ιαµαντοπούλου, στιχουργός του Κωνσταντίνου Αργυρού
Προχωρεί στην καλλιτεχνική ωρίμανσή του
Τη δική του αυτόνομη πορεία, μακριά από τα μονοπάτια της μητέρας και του πατέρα του, χαράσσει ο Χάρης Σαβαλάνος
Είναι αναµφίβολα trend οποιαδήποτε συζήτηση αφορά την Αννα ∆ιαµαντοπούλου στις µέρες µας. Η υποψήφια για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ συγκεντρώνει τα φώτα της δηµοσιότητας ως ειδικός πόλος στα πράγµατα του πάλαι ποτέ κραταιού κόµµατος, ωστόσο ο γιος της παρακολουθεί από µακριά την πορεία της. Ο λόγος για τον Χάρη Σαβαλάνο, ο οποίος χαράσσει τη δική του, αυτόνοµη πορεία, έτη φωτός µακριά από τη δική της πεπατηµένη, όπως και από αυτήν του πατέρα του και πολιτικού µηχανικού Ιωάννη Σαβαλάνου.
Αυτή, όµως, δεν είναι ακόµα µία ιστορία για τα οφέλη που µπορεί ένας νέος να αποκοµίσει από τις προβεβληµένες διαδροµές των γονέων του. Είναι µια ιστορία ενός νέου που ταιριάζει δύο εκ διαµέτρου αντίθετους κόσµους, µέσα από τους ρυθµούς του Νο 1 τραγουδιστή-performer των τελευταίων γενεών στην Ελλάδα, του Κωνσταντίνου Αργυρού.
Επειτα και από την εδραίωση της τρίτης φανερής στιχουργικής προσπάθειάς του, ο 31χρονος πλέον Χάρης προχωρεί στην καλλιτεχνική ωρίµανσή του. Και όλα αυτά την ώρα που «µάχεται» στους αδυσώπητους διαδρόµους της βαριάς… καπιταλιστικής βιοµηχανίας. Ως στέλεχος της µετεξελιγµένης, περίφηµης εταιρείας εµφιάλωσης 3Ε, της Hellenic Bottling Company, που υπάγεται στην εταιρική οµπρέλα της πασίγνωστης Coca-Cola, δύσκολα θα περίµενε κανείς να βρει έναν νέο µε ευαισθησίες τέτοιες που µετουσιώνονται σε στίχους γεµάτους φως. Αν έριχνε όµως µια µατιά στη διαδροµή του, ίσως να αντιλαµβανόταν πως αυτή η πηγαία ανάγκη να εξωτερικεύσει τον συναισθηµατικό του κόσµο πολύ δύσκολα θα παρέµενε εγκλωβισµένη από τις νόρµες και τον καθωσπρεπισµό του κόσµου των business.
Εχοντας παραµείνει αρκετά χρόνια στο εξωτερικό, αφενός λόγω των υποχρεώσεων της πρώην επιτρόπου µητέρας του στο Βέλγιο, αφετέρου λόγω των σπουδών του στη Βρετανία, αναµοχλεύτηκε η αγάπη που έθρεφε για τη χώρα του εντός του. Ισως όµως και η ενασχόληση της µητέρας του µε την πολιτική σε µία από τις πιο δύσκολες περιόδους της χώρας στη σύγχρονη Ιστορία της να ενίσχυσε ακόµα περισσότερο εκείνο το αίσθηµα. Πορεία εκ διαµέτρου αντίθετη από τους σύγχρονούς του, οι οποίοι διακρίνονται ίσως από ένα επιπόλαιο αίσθηµα απέχθειας απέναντι σε καθετί ελληνικό. Κάπως έτσι γεννήθηκε το «Ελεύθερος», το οποίο συνδυάστηκε από την ανάγκη του ίδιου του Κωνσταντίνου Αργυρού να τραγουδήσει κάτι πιο ελληνικό, ως φόρο τιµής στο παιδιόθεν αγαπηµένο του «Μενεξέδες και ζουµπούλια».
Παραδέχτηκε άλλωστε και ο ίδιος το πλήγµα που δέχτηκε εξιστορώντας τη γνωστή πλέον ιστορία µε τον Γερµανό συµφοιτητή του και το δανεικό στυλό, µιλώντας στην εκποµπή «Κεραία» της ΕΡΤ πριν από κάποιους µήνες: «… Ζήτησα τότε ένα στυλό για να υπογράψω κι εκείνη τη στιγµή µού είπε πολύ αυθόρµητα και πολύ σοβαρά: “Θα σ’ το δώσω, αλλά θέλω να µου το δώσεις πίσω, γιατί ξέρω ότι οι Ελληνες ό,τι παίρνετε δεν το επιστρέφετε”. Κι αυτό µε στιγµάτισε πάρα πολύ. Χτύπησε στην περηφάνια µου».
Η πρώτη δοκιµασία του ήταν η περίοδος του κορονοϊού, οπότε ξεδίπλωσε τη θέλησή του να δώσει κουράγιο µε τις «ΣτΑγώνες» που τραγούδησαν οι Qimera. Ωστόσο, αντιλαµβάνεται κανείς την ωρίµανσή του πολύ περισσότερο όταν εξιστορεί πώς µεταφράζει πλέον, στην αυγή της τέταρτης δεκαετίας της ζωής του, τα περίφηµα «Τερατάκια τσέπης» του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα. «Το ίδιο τραγούδι, από τα 7 µου µέχρι σήµερα, που τριαντάρισα, µε µάθαινε να διαβάζω διαφορετικά τη σχέση µου µε τον πατέρα µου. Θυµάµαι όλη τη διαδροµή. Απ’ όταν παπαγάλιζα, στο πώς αρνιόµουν να µοιάσω στον πατέρα µου και πλέον πώς βλέπω τα πράγµατα που θαυµάζω και πώς θέλω να µοιάσω στον άνθρωπο που είναι πρότυπό µου».
Οπως φαίνεται, πλέον, οι δονήσεις και τα ηχοκύµατα τόσο του Χάρη Σαβαλάνου όσο και του Κωνσταντίνου Αργυρού βρίσκονται σε σύµπνοια. Οι ιδέες τους άλλωστε συγκεράστηκαν στο «Αφού σε βρήκα, δεν σ’ αφήνω» και βεβαίως στο περσινό hit «Σ’ αγαπάω γιατί». Το αποτέλεσµα έγινε πλήρως αποδεκτό από το κοινό και είναι σαφές πως δεν αποκλείεται να ακολουθήσει συνέχεια. Κάπου µεταξύ των επαγγελµατικών υποχρεώσεων του νεαρού Χάρη δεν αποκλείεται να κρύβεται µια νέα εξέλιξη του συναισθηµατικού του κόσµου. Μια νέα πορεία, που θα φέρει και ένα νέο δηµιούργηµα. Είναι πάντως βέβαιο πως, ό,τι κι αν φέρει η επόµενη καλλιτεχνική έµπνευσή του, ο Κωνσταντίνος Αργυρός θα αναλάβει να τη συστήσει µε την ίδια δυναµική και ενέργεια.
Δημοσιεύθηκε στο Secret
Αυτή, όµως, δεν είναι ακόµα µία ιστορία για τα οφέλη που µπορεί ένας νέος να αποκοµίσει από τις προβεβληµένες διαδροµές των γονέων του. Είναι µια ιστορία ενός νέου που ταιριάζει δύο εκ διαµέτρου αντίθετους κόσµους, µέσα από τους ρυθµούς του Νο 1 τραγουδιστή-performer των τελευταίων γενεών στην Ελλάδα, του Κωνσταντίνου Αργυρού.
Επειτα και από την εδραίωση της τρίτης φανερής στιχουργικής προσπάθειάς του, ο 31χρονος πλέον Χάρης προχωρεί στην καλλιτεχνική ωρίµανσή του. Και όλα αυτά την ώρα που «µάχεται» στους αδυσώπητους διαδρόµους της βαριάς… καπιταλιστικής βιοµηχανίας. Ως στέλεχος της µετεξελιγµένης, περίφηµης εταιρείας εµφιάλωσης 3Ε, της Hellenic Bottling Company, που υπάγεται στην εταιρική οµπρέλα της πασίγνωστης Coca-Cola, δύσκολα θα περίµενε κανείς να βρει έναν νέο µε ευαισθησίες τέτοιες που µετουσιώνονται σε στίχους γεµάτους φως. Αν έριχνε όµως µια µατιά στη διαδροµή του, ίσως να αντιλαµβανόταν πως αυτή η πηγαία ανάγκη να εξωτερικεύσει τον συναισθηµατικό του κόσµο πολύ δύσκολα θα παρέµενε εγκλωβισµένη από τις νόρµες και τον καθωσπρεπισµό του κόσµου των business.
Πώς γεννήθηκε ο «Ελεύθερος»
Εχοντας παραµείνει αρκετά χρόνια στο εξωτερικό, αφενός λόγω των υποχρεώσεων της πρώην επιτρόπου µητέρας του στο Βέλγιο, αφετέρου λόγω των σπουδών του στη Βρετανία, αναµοχλεύτηκε η αγάπη που έθρεφε για τη χώρα του εντός του. Ισως όµως και η ενασχόληση της µητέρας του µε την πολιτική σε µία από τις πιο δύσκολες περιόδους της χώρας στη σύγχρονη Ιστορία της να ενίσχυσε ακόµα περισσότερο εκείνο το αίσθηµα. Πορεία εκ διαµέτρου αντίθετη από τους σύγχρονούς του, οι οποίοι διακρίνονται ίσως από ένα επιπόλαιο αίσθηµα απέχθειας απέναντι σε καθετί ελληνικό. Κάπως έτσι γεννήθηκε το «Ελεύθερος», το οποίο συνδυάστηκε από την ανάγκη του ίδιου του Κωνσταντίνου Αργυρού να τραγουδήσει κάτι πιο ελληνικό, ως φόρο τιµής στο παιδιόθεν αγαπηµένο του «Μενεξέδες και ζουµπούλια». Παραδέχτηκε άλλωστε και ο ίδιος το πλήγµα που δέχτηκε εξιστορώντας τη γνωστή πλέον ιστορία µε τον Γερµανό συµφοιτητή του και το δανεικό στυλό, µιλώντας στην εκποµπή «Κεραία» της ΕΡΤ πριν από κάποιους µήνες: «… Ζήτησα τότε ένα στυλό για να υπογράψω κι εκείνη τη στιγµή µού είπε πολύ αυθόρµητα και πολύ σοβαρά: “Θα σ’ το δώσω, αλλά θέλω να µου το δώσεις πίσω, γιατί ξέρω ότι οι Ελληνες ό,τι παίρνετε δεν το επιστρέφετε”. Κι αυτό µε στιγµάτισε πάρα πολύ. Χτύπησε στην περηφάνια µου».
Η πρώτη δοκιµασία του ήταν η περίοδος του κορονοϊού, οπότε ξεδίπλωσε τη θέλησή του να δώσει κουράγιο µε τις «ΣτΑγώνες» που τραγούδησαν οι Qimera. Ωστόσο, αντιλαµβάνεται κανείς την ωρίµανσή του πολύ περισσότερο όταν εξιστορεί πώς µεταφράζει πλέον, στην αυγή της τέταρτης δεκαετίας της ζωής του, τα περίφηµα «Τερατάκια τσέπης» του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα. «Το ίδιο τραγούδι, από τα 7 µου µέχρι σήµερα, που τριαντάρισα, µε µάθαινε να διαβάζω διαφορετικά τη σχέση µου µε τον πατέρα µου. Θυµάµαι όλη τη διαδροµή. Απ’ όταν παπαγάλιζα, στο πώς αρνιόµουν να µοιάσω στον πατέρα µου και πλέον πώς βλέπω τα πράγµατα που θαυµάζω και πώς θέλω να µοιάσω στον άνθρωπο που είναι πρότυπό µου».
Οπως φαίνεται, πλέον, οι δονήσεις και τα ηχοκύµατα τόσο του Χάρη Σαβαλάνου όσο και του Κωνσταντίνου Αργυρού βρίσκονται σε σύµπνοια. Οι ιδέες τους άλλωστε συγκεράστηκαν στο «Αφού σε βρήκα, δεν σ’ αφήνω» και βεβαίως στο περσινό hit «Σ’ αγαπάω γιατί». Το αποτέλεσµα έγινε πλήρως αποδεκτό από το κοινό και είναι σαφές πως δεν αποκλείεται να ακολουθήσει συνέχεια. Κάπου µεταξύ των επαγγελµατικών υποχρεώσεων του νεαρού Χάρη δεν αποκλείεται να κρύβεται µια νέα εξέλιξη του συναισθηµατικού του κόσµου. Μια νέα πορεία, που θα φέρει και ένα νέο δηµιούργηµα. Είναι πάντως βέβαιο πως, ό,τι κι αν φέρει η επόµενη καλλιτεχνική έµπνευσή του, ο Κωνσταντίνος Αργυρός θα αναλάβει να τη συστήσει µε την ίδια δυναµική και ενέργεια.
Δημοσιεύθηκε στο Secret
