Μια διαφορετική ανάρτηση απ’ αυτές που κάνει κατά διαστήματα και σχολιάζει αναλόγως τι της συμβαίνει στη ζωή της ή την έχει προβληματίσει, έκανε η Δανάη Μπάρκα. Στην ανάρτησή της δημοσιεύει ένα βίντεο με τη γιαγιά της στην οποία έχει τεράστια αδυναμία και αναφέρεται στην έμπνευση που της έχει δώσει εκείνη και η πολυετής σχέση της με τον παππού της που έφυγε από τη ζωή πριν από λίγα χρόνια.

Γράφει στην ανάρτησή της:

«Πού πιστεύεις;

-“Πιστεύω στη γιαγιά μου.

Κάθε φορά που χάνω την πίστη μου στους ανθρώπους σκέφτομαι την γιαγιά μου, την καλοκαρδοσύνη της και την ανοιχτωσιά της.

Κάθε φορά που χάνω την πίστη μου στην αγάπη και στο «για πάντα» σκέφτομαι τη γιαγιά μου και τον παππού μου. Ο παππούς μου, μου έλεγε «ποντίκω μου, να βρεις τον άνθρωπο που θα κρατάτε το χέρι ο ένας του άλλου και θα είστε δυνατοί μαζί να ξεπεράσετε τα πάντα. Εγώ χωρίς τη γιαγιά σου δε θα ζούσα».

Κάθε φορά που χάνω την πίστη μου στην αλήθεια και στο «μαζί» ονειρεύομαι τη ζωή της γιαγιάς και του παππού μου και παίρνω δύναμη.

Όσους σκατανθρώπους κι αν γνωρίσω, όση ψευτιά, κακία, μιζέρια κι αν συναντήσω πάντα θα έχω τη γιαγιά μου και τον παππού μου να μου θυμίζουν ότι η καλοσύνη κάνει θαύματα και η αγάπη τα γιατρεύει όλα.

Στα εύκολα, στα δύσκολα, στις πολύπλοκες σκέψεις, στα αδιέξοδα θα τρέχω πάντα στην αγκαλιά της γιαγιάς μου και θα μιλάμε για τον παππού μου ο οποίος της λείπει πολύ κι εμένα άλλο τόσο.

Όταν λοιπόν με ρωτάνε που πιστεύω ,λέω στη γιαγιά μου, στον παππού μου και στο για πάντα τους.

Σ’ αυτό που όσο τσακωνόντουσαν άλλο τόσο γελούσαν και αγαπιόντουσαν.

Σ’ αυτό που άλλαξαν δυο ηπείρους και ξεπέρασαν τα πάντα μαζί.

Σ’ αυτό που μια μέρα πριν τους χωρίσει ο θάνατος έλεγαν «σ’ αγαπώ» ο ένας στον άλλον.

Σ’ αυτό που εκείνος ενώ ξεψυχούσε στο νοσοκομείο τις τελευταίες μέρες, μου ψιθύριζε με όση δύναμη είχε «να έχεις την γιαγιά χαρούμενη» κι εγώ δεν δεχόμουν ότι θα την αφήσει μόνη της.

Εκείνη μιλάει στην φωτογραφία του 9 χρόνια τώρα, εκείνος είμαι σίγουρη ότι μας βλέπει ενωμένες και χαμογελάει.

Η αγάπη και οι άνθρωποι μας είναι το μόνο που έχουμε. Μην το ξεχνάμε όσο ανεξάρτητοι κι αν νιώθουμε. Μόνοι μας μπορούμε να κάνουμε πολλά, “μαζί” μπορούμε να κάνουμε τα πάντα.

Εσείς, πού πιστεύετε;»