Γιάννης Τσορτέκης: Η Τέχνη, η "έκρηξη" βίας και η πατρότητα
Πρέπει να δημιουργούμε όσο το δυνατόν γίνεται υπεύθυνους ανθρώπους
Τηλεοπτικά έγινε ευρέως γνωστός μέσα από τους ρόλους του στις σειρές «Αυτή η νύχτα μένει» το «Maestro», αλλά και στον «Σκαραβαίο» - «Ο άνθρωπος πρέπει να αρχίσει να παίρνει θέση και να μη χειραγωγείται από τα συστήματα»
Ο Γιάννης Τσορτέκης όμως μετρά ήδη τρεις δεκαετίες στο θέατρο. Σε πρόσφατη συνέντευξή του στην εφημερίδα «Realnews» ο ηθοποιός μιλά για τον ρόλο της Τέχνης αλλά και για την πατρότητα.
Δείτε ακόμα - Η ζωή του Στράτου Διονυσίου στο θεατρικό σανίδι: Τον τραγουδιστή θα υποδυθεί ο Γιάννης Τσορτέκης
Δείτε ακόμα - Η ζωή του Στράτου Διονυσίου στο θεατρικό σανίδι: Τον τραγουδιστή θα υποδυθεί ο Γιάννης Τσορτέκης
H τέχνη μπορεί να ρίξει φως, να δώσει λύσεις σε θέματα που άπτονται του προσφυγικού ή της βίας;
«Η τέχνη έχει αυτή τη σημαντική θέση στα πράγματα αρχετυπικά, είναι η ανάγκη του ανθρώπου να τα παρουσιάσει στον συνάνθρωπό του μέσα από μια άλλη ματιά με τέτοιο τρόπο, ώστε να τον φέρει πιο κοντά στο να αφουγκραστεί την κατάσταση και ίσως να ερεθιστεί ο θεατής και να την επαναδιαπραγματευτεί. Αυτός είναι ο σκοπός της τέχνης. Η τέχνη δεν δίνει λύση, η τέχνη μπολιάζει τον άνθρωπο. Το θέμα είναι ο καθένας πώς μπολιάζεται, ώστε να κάνει ένα βήμα θετικότερο προς τον εαυτό του και εντέλει προς την ίδια την κοινωνία. Επειδή η πρώτη κοινωνική ομάδα είναι το «εγώ με τον εαυτό μου», αν δεν τα έχω καλά μαζί του, δεν θα τα έχω και με κανέναν άλλο».
Αυτή η έκρηξη βίας που υπάρχει στις «Ικέτιδες» σοκάρει τους θεατές;
«Βλέπουμε ότι χιλιάδες χρόνια πριν γράφονταν πράγματα που είναι ίδια με το σήμερα και αυτό πρέπει να μας βάλει σε σκέψεις για το αν οι κοινωνίες προχωρούν και με ποιον τρόπο. Το ότι γύρω μας ξεσπούν ο ένας μετά τον άλλο πυρήνες πολέμων, όλος αυτός ο ιμπεριαλιστικός τρόπος αντιμετώπισης των πραγμάτων που συντελείται στον περασμένο αιώνα ακραία και έχει πάρει τη μορφή χιονοστιβάδας του δυνατού εναντίον του αδύναμου, πρέπει να μας αφορά. Αν δούμε τις «Iκέτιδες» μέσα σε έναν καλλιτεχνικό χώρο, όπως είναι η Επίδαυρος και σταθούμε εκεί και δεν έχουμε τη δυνατότητα να δούμε αυτές τις 50 γυναίκες ως τις ξεριζωμένες γυναίκες της Παλαιστίνης που έρχονται κατατρεγμένες όπως ήρθαν και οι γυναίκες της Σμύρνης και δεν τους έδινε κανένας σημασία, τότε δεν καταλαβαίνουμε πως η ιστορία εντέλει είναι μία. Ο άνθρωπος πρέπει να αρχίσει να παίρνει θέση και να μη χειραγωγείται από τα συστήματα που τον θέλουν εκμεταλλεύσιμο υλικό. Η τέχνη έχει υποχρέωση να γίνει υπεύθυνος ο πολίτης. Υπεύθυνος πολίτης στην αρχαία Αθήνα ήταν εκείνος που γινόταν οπλίτης εξ ου και η λέξη πολίτης που αποτελεί αναγραμματισμό. Σήμερα, ο πολίτης είναι υπεύθυνος να πληρώνει τους δυσβάστακτους φόρους και να βιώνει απαξίωση. Εκεί ο άνθρωπος πρέπει να εναντιωθεί».
