Συγκινεί η Μαντά για τον σύζυγό της: "Ο Γιώργος ζούσε με δανεικό χρόνο - Είναι ακόμα στα κύτταρά μου, μου λείπει το χέρι που μου κρατούσε"
Για τον σύζυγό της που έφυγε από τη ζωή
Όσα είπε και για το βιβλίο της που θα γίνει σειρά στον Alpha
Η Λένα Μαντά ήταν καλεσμένη της Κατερίνας Καινούργιου μετά την πρόσφατη απώλεια του πολυαγαπημένου της συζύγου και δεν ήταν λίγες οι φορές που «έσπασε» μιλώντας για τον εδώ και δεκαετίες σύντροφό της.
«Τον Γιώργο τον κρατήσαμε στη ζωή γύρω στα 8 χρόνια. Ήξερα ότι ζούσε με δανεικό χρόνο. Μετά την επέμβαση της καρδιάς ήξερα ότι θα βγει κάποιο μεγαλύτερο πρόβλημα που δεν θα μπορούμε να αντιμετωπίσουμε. Πέρυσι 16 Ιουνίου βγήκε από το νοσοκομείο και έφυγε έναν χρόνο μετά ακριβώς. Το ήξερα, αλλά δεν αλλάζει κάτι. Όταν τελεσιδικήσει είναι πολύ δύσκολο για όλους μας. Ήμασταν μαζί γιατί το γουστάραμε πολύ.
Ουσιαστικά τον τελευταίο χρόνο με προετοίμαζε. Είχα μάθει να κυκλοφορώ μόνη μου. Τώρα, όμως, είναι ακόμα πιο δύσκολα. Έχω τα παιδιά μου κοντά, έχω την ψυχολόγο μου ακόμα κοντύτερα. Κλαίω ακόμα, δεν είναι κάτι που το γλιτώνεις. Απλά είμαι απρόβλεπτη. Τώρα είμαι καλά και σε μία ώρα να με πιάσει κλάμα ασταμάτητο. Ήταν μεγάλο μέρος της καθημερινότητάς μας. Είμαι δίπλα του πριν κλείσω τα 19. Δεν κατόρθωσε να με μάθει την καλοσύνη του. Και κάποιος να τον είχε βλάψει έλεγε άσ' το. Εγώ δεν είμαι τόσο καλή! Μία μέρα πριν φύγει είπαμε ότι δεν υπάρχει κάτι που δεν έχουμε πει 41 χρόνια μαζί. Δεν πολυμιλούσε γιατί το οξυγόνο κοβόταν.
Δεν τον βλέπω στον ύπνο μου, γιατί τον βλέπω στον ξύπνιο μου. Είναι στα κύτταρά μου. Πολλές φορές θα ακούσω τη φωνή του κυρίως το βράδυ. Είναι πάρα πολύ νωρίς ακόμα για να πω ότι θα γράψω κάτι. Την ιστορία της ζωής του ούτως ή άλλως την έχω γράψει. Αυτό που χτίσαμε με τον Γιώργο είναι εδώ, είναι στο Καπανδρίτι. Απλά έκλεισα τον κύκλο, δώρισα τα ρούχα, κοιμήθηκα από το πρώτο βράδυ στο κρεβάτι. Έχω τις φωτογραφίες του, δεν μπορώ να φύγω από το σπίτι, είναι πολλά αυτά που με κρατάνε. Φοράω ακόμα τη βέρα του. Αυτό που μου λείπει περισσότερο είναι το χέρι που μου κρατούσε. Φτάνει! Δεν ήρθαμε για μνημόσυνο εδώ πέρα», είπε η Λένα Μαντά.
«Η ψυχή ξέρει πώς να γιατρευτεί, πρόκληση είναι να σωπάσει το μυαλό. Έτσι γεμίζω τη μέρα μου, γράφω και έχω και τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου. Τα παιδιά είναι γεννήτριες χαράς. Τη στιγμή που πας να κλάψεις έρχεται το παιδί και λέει “μαμ”. Τα βράδια είναι δύσκολα. Ο πόνος όταν μοιράζεται είναι μισός. Το να κλεινόμαστε στον εαυτό μας δεν βοηθάει σε τίποτα», συμπληρώνει η Λένα Μαντά.
«Eίδα τα πρώτα σενάρια που έχουν γραφτεί από τον κύριο Ιωσηφέλλη και είμαι ενθουσιασμένη με όσα είδα. Άλλοι οι κανόνες που διέπουν μια σειρά και ένα βιβλίο. Είναι αδύνατον να μεταφερθεί ένα βιβλίο στη μεγάλη οθόνη όπως είναι.
Αυτό που κρατώ είναι ότι βλέπω μια υπερπροσπάθεια για μια υπερπαραγωγή που θα βγει, είναι όλοι από πάνω από το βιβλίο μου, το βλέπω να υλοποιείται και είμαι πάρα πολύ χαρούμενη. Όταν άκουσα για τον Alpha, είπα ότι θα βγει κάτι πάρα πολύ καλό», είπε, μεταξύ άλλων, η Λένα Μαντά.
«Τον Γιώργο τον κρατήσαμε στη ζωή γύρω στα 8 χρόνια. Ήξερα ότι ζούσε με δανεικό χρόνο. Μετά την επέμβαση της καρδιάς ήξερα ότι θα βγει κάποιο μεγαλύτερο πρόβλημα που δεν θα μπορούμε να αντιμετωπίσουμε. Πέρυσι 16 Ιουνίου βγήκε από το νοσοκομείο και έφυγε έναν χρόνο μετά ακριβώς. Το ήξερα, αλλά δεν αλλάζει κάτι. Όταν τελεσιδικήσει είναι πολύ δύσκολο για όλους μας. Ήμασταν μαζί γιατί το γουστάραμε πολύ.
Ουσιαστικά τον τελευταίο χρόνο με προετοίμαζε. Είχα μάθει να κυκλοφορώ μόνη μου. Τώρα, όμως, είναι ακόμα πιο δύσκολα. Έχω τα παιδιά μου κοντά, έχω την ψυχολόγο μου ακόμα κοντύτερα. Κλαίω ακόμα, δεν είναι κάτι που το γλιτώνεις. Απλά είμαι απρόβλεπτη. Τώρα είμαι καλά και σε μία ώρα να με πιάσει κλάμα ασταμάτητο. Ήταν μεγάλο μέρος της καθημερινότητάς μας. Είμαι δίπλα του πριν κλείσω τα 19. Δεν κατόρθωσε να με μάθει την καλοσύνη του. Και κάποιος να τον είχε βλάψει έλεγε άσ' το. Εγώ δεν είμαι τόσο καλή! Μία μέρα πριν φύγει είπαμε ότι δεν υπάρχει κάτι που δεν έχουμε πει 41 χρόνια μαζί. Δεν πολυμιλούσε γιατί το οξυγόνο κοβόταν.
Δεν τον βλέπω στον ύπνο μου, γιατί τον βλέπω στον ξύπνιο μου. Είναι στα κύτταρά μου. Πολλές φορές θα ακούσω τη φωνή του κυρίως το βράδυ. Είναι πάρα πολύ νωρίς ακόμα για να πω ότι θα γράψω κάτι. Την ιστορία της ζωής του ούτως ή άλλως την έχω γράψει. Αυτό που χτίσαμε με τον Γιώργο είναι εδώ, είναι στο Καπανδρίτι. Απλά έκλεισα τον κύκλο, δώρισα τα ρούχα, κοιμήθηκα από το πρώτο βράδυ στο κρεβάτι. Έχω τις φωτογραφίες του, δεν μπορώ να φύγω από το σπίτι, είναι πολλά αυτά που με κρατάνε. Φοράω ακόμα τη βέρα του. Αυτό που μου λείπει περισσότερο είναι το χέρι που μου κρατούσε. Φτάνει! Δεν ήρθαμε για μνημόσυνο εδώ πέρα», είπε η Λένα Μαντά.
«Η ψυχή ξέρει πώς να γιατρευτεί, πρόκληση είναι να σωπάσει το μυαλό. Έτσι γεμίζω τη μέρα μου, γράφω και έχω και τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου. Τα παιδιά είναι γεννήτριες χαράς. Τη στιγμή που πας να κλάψεις έρχεται το παιδί και λέει “μαμ”. Τα βράδια είναι δύσκολα. Ο πόνος όταν μοιράζεται είναι μισός. Το να κλεινόμαστε στον εαυτό μας δεν βοηθάει σε τίποτα», συμπληρώνει η Λένα Μαντά.
Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι
«Eίδα τα πρώτα σενάρια που έχουν γραφτεί από τον κύριο Ιωσηφέλλη και είμαι ενθουσιασμένη με όσα είδα. Άλλοι οι κανόνες που διέπουν μια σειρά και ένα βιβλίο. Είναι αδύνατον να μεταφερθεί ένα βιβλίο στη μεγάλη οθόνη όπως είναι.
Αυτό που κρατώ είναι ότι βλέπω μια υπερπροσπάθεια για μια υπερπαραγωγή που θα βγει, είναι όλοι από πάνω από το βιβλίο μου, το βλέπω να υλοποιείται και είμαι πάρα πολύ χαρούμενη. Όταν άκουσα για τον Alpha, είπα ότι θα βγει κάτι πάρα πολύ καλό», είπε, μεταξύ άλλων, η Λένα Μαντά.
