Ο Χάρισον Φορντ αποκάλυψε τον λόγο που συνεχίζει να εργάζεται ως ηθοποιός και τι ήταν αυτό που τον προσέλκυσε να παίξει στη νέα σειρά της Apple TV+, «Shrinking».

«Ω φίλε, κερδίζω από αυτό ουσιαστική ανθρώπινη επαφή», δήλωσε πρόσφατα ο 82χρονος ηθοποιός στο Vanity Fair. «Μπορώ να φανταστώ με ανθρώπους που έχουν μεγάλη ικανότητα και εμπειρία..... Είναι διασκεδαστικό να δουλεύω με αυτούς τους ανθρώπους».


Το «Shrinking» ακολουθεί τον Τζίμι (Τζέισον Σίγκελ), έναν ψυχολόγο που θρηνεί, ο οποίος αρχίζει να λέει στους πελάτες του ακριβώς αυτό που σκέφτεται, αγνοώντας την εκπαίδευση και τη δεοντολογία του. Ο Φορντ υποδύεται τον Δρ Πολ Ρόουντς, τον επικεφαλής ενός ιατρείου γνωσιακής συμπεριφορικής θεραπείας και συνάδελφο του Τζίμι.

Και ενώ ο Φορντ είναι γνωστός για τους ρόλους του ως Χαν Σόλο στα «Star Wars» και Ιντιάνα Τζόουνς στα «Indiana Jones», παραδέχτηκε ότι κατά βάθος είναι ένας «ανόητος άνθρωπος». Ο ηθοποιός πιστεύει επίσης ότι υπάρχει μια αίσθηση του χιούμορ σε κάθε πρότζεκτ.

«Κατά κάποιον τρόπο, ναι, γιατί τα αστεία είναι πραγματικά η έκπληξη σε όλα, σε μια σοβαρή ταινία ή σε μια κωμωδία με ροή», εξήγησε. «Η εύρεση του χιούμορ στη στιγμή είναι αυτό που μας κάνει να επιβιώνουμε τις περισσότερες φορές. Μου αρέσει να επενδύω τους χαρακτήρες που υποδύομαι με τη δική τους προσωπική αίσθηση του χιούμορ. Νομίζω ότι όλοι έχουν ένα, ακόμα κι αν δεν είναι αστείοι».

Ο Φορντ δήλωσε ότι του αρέσει ιδιαίτερα να βρίσκεται στην παρέα άλλων ανθρώπων «που διασκεδάζουν», γεγονός που έκανε το «Shrinking» το τέλειο πρότζεκτ για τον ηθοποιό ως μια προσγειωμένη κωμωδία. «Δεν μου αρέσει να γίνομαι πολύ σοβαρός», πρόσθεσε.

«Πάντα μου άρεσε το χιούμορ. Μου άρεσαν τα αστεία. Μου άρεσε η κατασκευή των αστείων. Ο πατέρας μου ήταν αφηγητής αστείων. Η επεξεργασία των λέξεων και οι ιδέες που κρύβονται πίσω από ένα ανέκδοτο πάντα με ενδιέφεραν», εξήγησε ο Φορντ. «Όταν σκεφτόμουν να γίνω ηθοποιός, ήμουν φιλόδοξος και για τα δύο είδη δουλειάς - το σοβαρό δράμα και την κωμωδία. Βρήκα τον εαυτό μου να κάνει και τα δύο και να μην κάνει ιδιαίτερη διάκριση μεταξύ τους. Νομίζω ότι σκέφτομαι με το ίδιο μυαλό του ηθοποιού για ένα αστείο όπως και για μια σοβαρή ή συναισθηματική σκηνή».