Η «βασίλισσα» της νυχτερινής Αθήνας, η Πάολα έκανε πρεµιέρα καταχειροκροτήθηκε στο νυχτερινό κέντρο «Theama Athens Live Stage», όπου εµφανίζεται µαζί µε τον Χρήστο Μενιδιάτη, τον Νίνο και την Ιλένια Ουίλιαµς.

Η δηµοφιλής ερµηνεύτρια σε µια αποκλειστική συνέντευξη στο «Secret» µιλάει για την προσωπική της ζωή, τη σοβαρή επέµβαση που έκανε στο πόδι της, αλλά και την πολιτική.

Μίλησέ µας για το νέο σχήµα του χειµώνα στο οποίο θα είσαι στο «Theama Athens Live Stage».

Είµαι µε δύο ψηλά παλληκάρια, µε τα οποία έχω ξανασυνεργαστεί στο παρελθόν. Είναι πραγµατικά πολύ καλά παιδιά. Με τον Χρήστο Μενιδιάτη δουλεύαµε µαζί όταν ήµασταν και οι δύο µικροί. Μετέπειτα δούλεψα µε τον Νίνο και, αλήθεια, είµαστε και οι τρεις χαρούµενοι που ξανασυναντιόµαστε.

Πώς αποφάσισες να γίνεις ξανθιά;

Κατ’ αρχάς, είµαι ξανθιά από τη φύση µου. Στη συνέχεια ήµουν για αρκετά χρόνια µελαχρινή, οπότε είπα να ξαναγυρίσω στο ξανθό, µιας και µου πάει και είναι το φυσικό µου. Στη σκηνή έχεις τεράστιο πάθος και ενέργεια.

Σταµατάνε ποτέ αυτά τα δύο;

Αυτά είναι στοιχεία του χαρακτήρα µου. Είναι σαν ένα µέρος του σώµατός µου και έτσι µου ανήκει κι αυτό που κάνω. Είναι τελείως δικό µου, δεν µπορεί να µου το πάρει κανένας, όπως δεν µπορεί να µου το χαρίσει και κανείς.

Μίλησέ µας για την κόρη σου, την Παολίνα. Τι κάνει;

Η Παολίνα είναι 21 ετών και είναι για µένα, και όχι µόνο, το πιο όµορφο πλάσµα ως ψυχή, ως εγκέφαλος. Είναι συµπονετικό παιδί, ευαίσθητο και εγώ είµαι περήφανη γι’ αυτήν, «πεθαίνω».

Με τι ασχολείται;

Η Παολίνα σπουδάζει πολιτικές επιστήµες στο ΑΠΘ και είναι στο τέταρτο έτος. Είναι επιδέξια σε πολλά, τα καταφέρνει και στη σχολή της.

Είσαι αυστηρή µαζί της;

Οι περισσότεροι γύρω µου µού λένε πως είµαι αυστηρή. Εγώ θεωρώ ότι είµαι µια φυσιολογικότατη µάνα, µε κεφαλαία. Ετσι πρέπει να είναι µια µάνα, όχι γιατί πρέπει, αλλά γιατί δεν µπορείς να είσαι φίλος µε το παιδί. Αν το παιδί σε δει φίλο του, πάει να πει ότι δεν σέβεται τίποτα. ∆εν γουστάρω να έρθει το παιδί µου και να µου πει: «Μαµά, αυτός είναι ο φίλος µου, ο γκόµενός µου». Θέλω να µου πει: «Μαµά, να σου γνωρίσω ένα παιδί που νιώθω έτσι, όµορφα, και εκείνος για µένα». Αλλά δεν γνωρίζω τόσο εύκολα τον φίλο, γιατί, όπως λένε και στο χωριό µου, η οικογένεια δεν είναι ξέφραγο αµπέλι. Πρέπει να υπάρχει σεβασµός. Οπως σέβοµαι εγώ τη µαµά µου στην ηλικία που έχω φτάσει, έτσι και το παιδί µου, που είναι τόσο µικρό, είναι απόλυτα φυσιολογικό να µε σέβεται, αλλιώς του κάνω κακό, του κλείνω τον δρόµο.

Εχεις ένα καταπληκτικό σώµα. Πώς το διατηρείς;

Εγώ τόσα χρόνια δεν κάνω τίποτα, γιατί δεν χρειαζόταν κιόλας. Ο σωµατότυπός µου ήταν πάντα αυτός. Ηµουν λεπτή από παιδί, δεν έτρωγα και πολύ, σχεδόν καθόλου. Κάποια στιγµή πήρα κιλά όταν έκοψα το τσιγάρο. Και κάποιοι είπαν: «Πωπω, πάχυνε, έκανε κοιλίτσα». Ε, καλά, πάχυνα όπως πάχυνε η µητέρα σου, ο αδελφός σου, ο ξάδελφός σου. ∆εν την κάνει έναν µη φυσιολογικό άνθρωπο την Πάολα αν θα πάρει πέντε κιλά. ∆εν είµαι µοντέλο. Είµαι τραγουδίστρια. Μπορώ να έχω όσα κιλά θέλω, αρκεί να τραγουδάω καλά.


Εχεις κάποιο ανεκπλήρωτο όνειρο;

Με τίποτα. Κατ’ αρχάς, δεν ονειρεύοµαι ποτέ. ∆εν χρειάστηκε να ονειρευτώ. Νοµίζω ότι ο άνθρωπος δεν χρειάζεται να ονειρεύεται. Η ζωή είναι αυτή. Οπως σου έρχεται. Απλώς πρέπει να µπορείς να διαχειριστείς αυτό που σου έρχεται. Να ονειρευτείς ακούγεται όµορφο, αλλά πολλές φορές είναι ψέµα. Είναι κάτι που φαντάζεσαι ότι θες να πετύχει, να γίνει. Για ποιον λόγο να ζήσω έτσι;

Στην προσωπική σου ζωή πώς είσαι;

Στην προσωπική µου ζωή είµαι όπως επιλέγω εγώ να είµαι. ∆εν µπορεί κανείς να καθορίσει το πώς θα είναι η Πάολα, παρά µόνο η ίδια. ∆εν θα µπορούσα ποτέ να υπάρξω µε έναν άνθρωπο ο οποίος δεν αξίζει τον κόπο να είναι στο πλάι µου.

∆ιακρίνω τεράστια αυτοπεποίθηση.

∆εν είναι θέµα αυτοπεποίθησης. Είναι αυτό που µου αξίζει και µου πρέπει. Οπως και στον κάθε άνθρωπο. Αλλά, επειδή µιλάµε για µένα, µου αξίζει και µου πρέπει ένας και να είναι γενναίος. Να µπορεί να αντέξει τα όσα.

«Πετάς» στην πίστα, ενώ έχεις κάνει µια σοβαρή επέµβαση στο πόδι σου. Τι έχει συµβεί;

Εχω σπάσει το µετατάρσιό µου. Εχω βίδες στο πόδι µου. Ο γιατρός δεν µου επιτρέπει ακόµη να ανέβω στη σκηνή. Οµως δεν γίνεται να αφήσω τη δουλειά µου, γιατί εγώ θα µπορούσα και για δύο χρόνια να κάτσω σπίτι µου. Η δουλειά µου είναι ευλογία για µένα. Το δώρο που πήρα από τον Θεό το έκανα δουλειά. ∆εν υπάρχει µεγαλύτερη ευλογία από αυτό. Από τη στιγµή που έκανα το δώρο του Θεού δουλειά, είναι τεράστια ευλογία. Από εκεί και πέρα, έχω µια οµάδα που αποτελείται από 25 άτοµα. Αν λείψω εγώ, λείπει το ψωµί στο σπίτι τους. Υπάρχει κατανόηση όταν λέµε ότι ο καλλιτέχνης έχει κάνει επέµβαση στο πόδι.

Ασχολείσαι καθόλου µε τα πολιτικά;

∆εν µε αγγίζουν καθόλου. Οταν είναι κάποιο θέµα το οποίο όντως «φωνάζει» πάρα πολύ, φυσικά µε αφορά. Είµαι ένας Ελληνας πολίτης που τον αφορούν όλα όσα γίνονται στην πατρίδα του, αλλά σίγουρα δεν τους παρακολουθώ καθηµερινά. Αυτοί οι άνθρωποι έτσι κι αλλιώς ταλαιπωρούν όλους εµάς και µε τρόπο µάλιστα σαδιστικό. ∆εν τους φτάνει αυτό που περνάµε. Είσαι σαν να τους αρέσει αυτό που ζούµε, αλλιώς δεν µπορώ να το καταλάβω. ∆εν βλέπω και κάπου µια ευαισθησία, να πουν για παράδειγµα: «Πάρτε και κάτι καλό, ρε παιδιά, γιατί και εµείς δεν µπορούµε να καταφέρουµε τα πάντα». Είναι σαν να µας λένε: «Υποφέρεις; Με νευριάζεις που αντέχεις», γιατί ο Ελληνας άντεχε από πάντοτε.

Η Πάολα πού µένει τελικά;

Μόνο στο χωριό της. ∆ουλεύει για δύο µέρες, είτε στη Θεσσαλονίκη, που είναι η πόλη που αγαπώ, είτε στην Αθήνα. Μόνο στο χωριό, µόνο εκεί λυτρώνοµαι από ό,τι µπορεί να µε πληγώσει, να µε στενοχωρήσει, να µε απασχολήσει, έστω και στιγµιαία. Οταν γυρίσω εκεί, τελειώνουν όλα. Εκεί πραγµατικά είµαι εγώ. Αλλο είναι η δουλειά µου, άλλο είναι η ζωή µου. Εγώ εδώ πέρα υπάρχω γιατί µε αφορά. Αυτή η δουλειά είναι δικό µου θέµα. ∆εν µου την προσφέρει κανένας επιχειρηµατίας. Ισαίσα, εγώ τους κάνω αυτό το δώρο. Είναι δικό µου θέµα, µου το έδωσε ο Θεός, το κάνω όσο γουστάρω και θα επιλέξω εγώ πότε θα κατέβω και αν θα κατέβω. Από εκεί και πέρα, ζω στο χωριό µου, γιατί αυτό είναι αυτό που µου ταιριάζει.

*Δημοσιεύθηκε στο ένθετο Secret της εφημερίδαας Παραπολιτικά το Σάββατο 19/10