Ο Κωνστνατίνος Μαρκουλάκης κάθισε στον καναπέ του «Στούντιο 4» και συνομίλησε με την Νάνσυ Ζαμπέτογλου και τον Θανάση Ανανγωστόπουλος, έχοντας πολύ εξομολογητική διάθεση. 

Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στους γονείς του και αποκάλυψε ότι ο θάνατος του πατέρα του συνέβαλε στο να κατανοήσει καλύτερα και βαθύτερα τη μητέρα του.

Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης: «Τον πατέρα μου τον είχα καταλάβει, αλλά νομίζω ότι τις μανάδες, οι οποίες τρώνε τη λάντζα, κάπως τις θεωρούμε δεδομένες»


«Πάντα είχα την αίσθηση ότι καταλαβαίνω πολύ καλά τον πατέρα μου και έπρεπε να πεθάνει για να αρχίσω να καταλαβαίνω τι φοβερό άτομο είναι η μητέρα μου. Τον πατέρα μου τον είχα καταλάβει, αλλά νομίζω ότι τις μανάδες, οι οποίες «τρώνε» τη λάντζα, κάπως τις θεωρούμε δεδομένες, ίσως είναι λίγο πιο προσγειωμένες».

Η αυτοβιογραφία του πατέρα του


Σε άλλο σημείο της συνέντευξης, ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης αποκάλυψε ότι ο πατέρας του έγραψε την αυτοβιογραφία του στα 70, όχι με σκοπό να εκδοθεί, αλλά για να τους «αφήσει την ιστορία του».

Πάνω σε αυτό, περιέγραψε: «Είναι πάρα πολύ ωραίο, εγώ ζητάω και στη μητέρα μου να το κάνει. Εγώ τη διάβασα λίγο πριν πεθάνει. Έκανε δύο πράγματα, έγραψε την αυτοβιογραφία του από την αρχή μέχρι το τέλος, που την ονόμασε και μάλλον προφητικά λίγο πριν το τέλος, κρίμα ήταν βέβαια γιατί την έγραψε 70 και πέθανε στα 72. Νομίζω ότι την έγραψε με μια ανάγκη να την παραδώσει αρχικά στους επόμενους αλλά να αποκτήσει και η ζωή του μια συνεκτικότητα. Γράφοντας για κάτι, αποκτά η ζωή μια συνεκτικότητα. Εξηγείς και πράγματα στον εαυτό σου και στους άλλους».


Στη συνέχεια, δήλωσε ότι ο πατέρας του περίπου εκείνη την ηλικία αποφάσισε να μπαρκάρει σε πλοίο, κάτι που ήταν ανέκαθεν το όνειρό του, και να ταξιδέψει στην Κίνα: «Αυτό ήταν το ένα που έκανε, το δεύτερο που έκανε ήταν, επειδή ήθελε να γίνει ναυτικός αλλά δεν έγινε, ο πατέρας μου μπάρκαρε σχεδόν στα 70 του χρόνια με το τάνκερ ενός φίλου του και πήγε στην Κίνα. Ως πλήρωμα. Μπάρκαρε όμως με το τάνκερ και έφυγε για την Κίνα. Εγώ χάρηκα πάρα πολύ που το έκανε, είχα ενθουσιαστεί, ενώ η μητέρα μου είχε τρομάξει, όπως είναι απολύτως λογικό. Εγώ όμως είχα χαρεί, το βρήκα πολύ λογοτεχνικό».