Ο Παναγιώτης Πετράκης σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Λοιπόν» περιέγραψε τον τρόπο με τον οποίο κόντεψε να πνιγεί στο παρελθόν όταν πρωταγωνιστούσε στην παράσταση «Δαίμονες» με την Άννα Βίσση.

Στην ερώτηση αν είναι αλήθεια ότι πήγε να πνιγεί πάνω στη σκηνή, απάντησε: «Αλήθεια είναι. Δεν έγινε μόνο μια φορά, αλλά δυο φορές κινδύνεψα να πνιγώ πάνω στη σκηνή. Έκανα τον Ντάνιελ που στο τέλος αυτοκτονεί. Κρεμιόμουν με ένα σεντόνι γύρω από τον λαιμό. Ήταν δικό μου το λάθος. Από μέσα φορούσα ένα ορειβατικό γιλεκάκι που με κρατούσε. Το σεντόνι το έδενα εγώ γύρω από τον λαιμό μου κάθε βράδυ. Εκείνες τις δυο φορές το έδεσα πιο κοντά στον λαιμό μου από ότι έπρεπε. Όταν λοιπόν τράβηξαν το κρεβάτι από κάτι και έπεσα, με πίεζε στον λαιμό αλλά μπορούσα να αναπνεύσω».


Πετράκης: Έβλεπα μαυροκόκκινες εικόνες μπροστά μου και άκουγα μια μουσική να έρχεται από το βάθος μακριά

Στη συνέχεια, ο Παναγιώτης Πετράκης πρόσθεσε: «Έλεγα ''ΟΚ, πεθαμένος είμαι, ας χαλαρώσω να μην φαίνομαι τεντωμένος''. Μόλις χαλάρωσα, λοιπόν, χαιρέτησα κανονικά. Έβλεπα μαυροκόκκινες εικόνες μπροστά μου και άκουγα μια μουσική να έρχεται από το βάθος μακριά. Εκείνη την στιγμή έβλεπα επίσης άτακτες φλασιές από τη ζωή μου. Εικόνες από την παιδική μου ηλικία, από τον στρατό και τη δραματική σχολή, από τις παραστάσεις μου. Έρχονται να με ξεκρεμάσουν λοιπόν αλλά για να γίνει αυτό έπρεπε να τους βοηθήσω εγώ. Δηλαδή βοηθούσα με το βάρος μου και μετά με ξάπλωναν στο κρεβάτι, εγώ ήμουν όμως τελείως αναίσθητος. Κατάλαβαν ότι κάτι δεν πάει καλά. Κατάφεραν να με λύσουν και μόλις έβγαλαν το σεντόνι από τον λαιμό μου επανήλθα σιγά σιγά».