Μια χορταστική συνέντευξη στη Φαίη Σκορδά και την εκπομπή Buongiorno παραχώρησε ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης λίγες ώρες πριν την αποκλειστική πρεμιέρα του Maestro στο MEGA, απόψε το βράδυ στις 22:00.

Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης περιγράφει τον τρόπο που γεννήθηκε η σειρά Maestro, εξηγεί πώς κατέληξε τελικά στον τίτλο της σειράς που έγραψε τηλεοπτική ιστορία και αποτυπώνει με τον πιο γλαφυρό τρόπο την παθιασμένη σχέση του με τη μυθοπλασία, μια σχέση που εκείνος την χαρακτηρίζει έρωτα.

Η δραματική σειρά, με την υπογραφή του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, έρχεται να αποκαλύψει το φινάλε της ιστορίας της μέσα από 4 νέα επεισόδια. Το «Maestro» κάνει πρεμιέρα με το πρώτο επεισόδιο αποκλειστικά στο MEGA, απόψε. Τα υπόλοιπα τρία επεισόδια της τρίτης σεζόν θα προβληθούν back-to-back στο MEGA την Τρίτη 3, την Τετάρτη 4 και την Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου στις 22:00.

Η συνέντευξη με τη Φαίη Σκορδά

Maestro ή Δάσκαλος;

Μαέστρος είναι, δεν ήταν δάσκαλος ποτέ ο άνθρωπος. Δεν πήγε σε σχολείο, πήγε να φτιάξει ένα… και είχαν όλοι ξεσηκωθεί τότε γιατί να λέγεται δάσκαλος και όλο αυτό και θυμάμαι ότι ήμουν μια μέρα στο γύρισμα, κάναμε γύρισμα γιατί ακόμα στην αρχή δεν είχε τίτλο, ήταν προσωρινός τίτλος ο ‘Δάσκαλος’, και αυτό ήταν γιατί κάποτε είχα γράψει μια ταινία που λεγόταν ‘Ο Δάσκαλος’. Είχα πει θα του βάλω προσωρινό τίτλο αυτό και θα δω. Αλλά τελικά δεν ήταν δάσκαλος σε σχολείο, ήταν κάτι τελείως διαφορετικό.

Αυτή ταινία έχει βγει;

Όχι. Ήταν πριν 10 κάτι χρόνια. Έτσι, το ονόμασα ‘Maestro’ γιατί κάποια μέρα η Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου που καθόμασταν στο γύρισμα λέει την ατάκα «μαέστρο έπρεπε να σε φωνάζουν, όχι δάσκαλο». Υπάρχει αυτή η σκηνή, νομίζω ότι είναι στο δεύτερο επεισόδιο του πρώτου κύκλου. Και όταν τελειώνουμε την σκηνή, γυρνάω και της λέω «maestro πρέπει να λέγεται η σειρά».

Είναι η τρίτη σεζόν και τελευταία;

Είναι η τρίτη σεζόν, ναι!

Είμαστε σίγουροι για το τελευταία Χριστόφορε;

Αχ, Θεέ μου αυτή η ερώτηση όλη την ώρα. Η αλήθεια είναι ότι το «Maestro», η ιδιαιτερότητα που έχει, είναι ότι έφτιαξα έναν θίασο, γιατί έτσι το βλέπω, είναι σαν ένας θίασος, όλοι οι πρωταγωνιστές είναι πρωταγωνιστές, δεν είναι μια ιστορία που αφορά δύο ανθρώπους και που οι άλλοι λειτουργούν σαν δορυφόροι παράλληλα. Όχι. Είναι ένας θίασος ηθοποιών όπου οι χαρακτήρες αυτοί και οι ηθοποιοί που ενσαρκώνουν τους χαρακτήρες είναι τόσο δυνατοί και τόσο καλοί που θα μπορούσα να γράψω και άλλα πράγματα μέσα από αυτούς τους χαρακτήρες. Όμως σε αυτή τη φάση που ετοιμαζόμαστε για την πρεμιέρα του τρίτου κύκλου, έχω ανάγκη λίγο να κάτσω, να μπορέσω και να ξεκουραστώ από όλο αυτό. Ασταμάτητα από το ‘21 μέχρι τώρα δεν έχω κάτσει καθόλου. Τα πάντα στη ζωή μπορεί, θα δούμε.

Την πρεμιέρα και για πρώτη φορά θα δούμε το πρώτο επεισόδιο στο MEGA

Αποκλειστικά στο MEGA το πρώτο επεισόδιο το οποίο είναι και περίεργο, είναι σαν ταινία, δεν είναι ακριβώς επεισόδια, είναι 7 μικρά ταινιάκια, ένα με τον κάθε χαρακτήρα, που στο τέλος ενώνονται. Είναι σαν πρεμιέρα ταινίας. Και αυτό που συζητήσαμε με το MEGA και που το βρήκαμε πολύ ωραία ιδέα, είναι να γίνει αποκλειστικά η πρεμιέρα στο MEGA και μετά όποιος θέλει να το δει στο Netflix. Αυτό που δεν έχει ξαναγίνει και το κάνει φέτος πρώτη χρονιά το MEGA είναι το back-to-back. Δηλαδή, Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη, κάθε βράδυ και ένα επεισόδιο.

Είσαι τελειομανής, συγκεντρωτικός;

Ναι, είμαι. Δεν θα έλεγα ότι είμαι συγκεντρωτικός, παρόλο που πολλοί μπορεί να γελάνε αυτήν την στιγμή που το ακούνε, αλλά δεν θεωρώ ότι είμαι συγκεντρωτικός. Θεωρώ ότι ξέρω πώς να το κάνω αυτό το πράγμα καλά, ξέρω τι θέλω και όταν βλέπω ότι δεν μπορεί να το κάνει κάποιος άλλος θα μπω εγώ να το κάνω προκειμένου να προχωρήσει η δουλειά. Δουλεύω πάρα πολλές ώρες για τα πάντα και κάποιος θα πει ότι είναι συγκεντρωτισμός αυτό. Δεν είναι συγκεντρωτισμός, είναι ότι δεν υπάρχουν τόσοι άνθρωποι ώστε να κάνουν όλα αυτά που πρέπει και θα το κάνουν και στο «Maestro». Πάρα πολλά πράγματα έγιναν με τρομερά μεγάλη αυτοθυσία από πάρα πολύ κόσμο. Και η Foss Production και ο Στέλιος ο Κοτιώνης και όλοι οι άνθρωποι που δούλεψαν για το «Maestro» έβαλαν πλάτη και έκαναν πράγματα για τα οποία δεν πληρώθηκαν καν. Και ο πρόεδρος του καναλιού, ο Βαγγέλης Μαρινάκης, αν δεν ήταν ο Βαγγέλης Μαρινάκης προκειμένου να πει «καν’ το, το Maestro» που ήταν μια πολύ ακριβή δουλειά και δεν ξέραμε αν θα την πουλήσουμε στο εξωτερικό, δεν θα γινόταν αυτή η δουλειά. Αυτό ήρθε μετά. Άρα το ρίσκο… ο πρώτος στον οποίο χρωστάω ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ είναι ο κ. Μαρινάκης. Αυτός μου είπε καν’ το και ‘γω θα πάρω το ρίσκο να μην βγάλει τα λεφτά του, γιατί ήταν απ’ την αρχή ακριβό.

Ήταν μια εποχή που όλοι μου ζητούσαν να κάνω κάτι στην Ελλάδα, όταν θα τελείωνε το lockdown. Λόγω της κατάστασης, είχα σκεφτεί πώς θα κάνω γύρισμα, αν κάνω στην Ελλάδα γύρισμα; Μπορώ να κάνω στους Παξούς είχα σκεφτεί. Έτσι, ξεκίνησαν οι Παξοί, από αυτό. Έτσι, άρχισα να γράφω το «Maestro», εκεί πάνω ξεκίνησαν οι κουβέντες για το πού θα γίνει, πώς θα γίνει, και με είχε πάρει ο Βαγγέλης Μαρινάκης από πριν να μου πει ότι το MEGA θα ξαναρχίσει και θα ήθελα κάποια στιγμή να συνεργαστούμε. Να είναι καλά που, αμέσως όταν μιλήσαμε, δέχτηκε να το κάνουμε. Και έτσι φτιάχτηκε το «Maestro». Δεν ήταν προγραμματισμένο να γίνει. Ήταν για μένα και παραμένει ένα κομμάτι και ηλικιακά εξέλιξης και μεγαλώματος δικό μου με το πώς εγώ βλέπω τον κόσμο γύρω μου. Εξ ου και δεν ήθελα απλά να γράψω μια ερωτική ιστορία, ήθελα να γράψω για 10 διαφορετικά μοντέλα ανθρώπων στην κοινωνία. (…) Δείχνω πράγματα, θέτω ερωτηματικά, τα φωτίζω από όλες τις πλευρές και δεν κουνάω δάχτυλο. Γιατί θεωρώ, ότι μεγαλώνοντας η λογική και η επίγνωση της πραγματικότητας υπερισχύουν.

Στα δικά σου πολύ προσωπικά θέματα τι επικρατεί;

Εκεί επικρατεί, όχι πια τόσο πολύ τρέλα, μια επίγνωση και ενσυναίσθηση του τι ακριβώς συμβαίνει γύρω μου. Δεν χτυπάω πόρτες όπως χτύπαγα παλιά, όπως έκανα και στις σειρές. Παλιότερα ό,τι μπορεί να βίωνα και ό,τι μπορεί να συνέβαινε μετά το έγραφα. Ήμουν πάντα πίσω από μια πόρτα και χτύπαγα. Τώρα είναι πιο ήρεμα, πιο συνειδητοποιημένα. Δεν αναπολώ τόσο πολύ το παλιά.

Έχεις αλλάξει;

Δεν νομίζω ότι έχω αλλάξει, νομίζω ότι είμαι πιο ήρεμος.

Ο έρωτας δεν θέλει και πάθος;

Τίποτα από όλα αυτά που συζητάμε τώρα δεν αναιρούν τον έρωτα. Ο έρωτας είναι η αρχή. Έχω μια σκηνή στο τελευταίο επεισόδιο, δεν θέλω ακριβώς να την προδώσω, για τη μουσική και τον έρωτα.

Στο «Maestro» έχει υπάρξει μια συγκυρία μαγική και σπάνια που δεν την έχω συναντήσει ξανά σε άλλη δουλειά. Ηθοποιοί και συνεργείο λειτούργησαν σαν μία οικογένεια. Έπαιξαν ρόλο και οι Παξοί σε αυτό γιατί ήμασταν όλοι κάπου μόνοι μας. Έτσι στον τρίτο κύκλο ξέραμε ακριβώς που θα πάμε, εδώ είναι το σχολείο, εδώ οι χαράδρες, το σπίτι… το ζούσαμε όλοι.

Όταν βλέπεις τον εαυτό σου στο μόνιτορ, εκεί αυτοπεποίθηση υπάρχει;

Υπάρχει πάρα πολύ χιούμορ όταν βλέπω τον εαυτό μου στο μόνιτορ. Επίσης μπορώ να σου αποδομήσω σε δευτερόλεπτα όλη αυτήν την εικόνα. Σαν σκηνοθέτης όταν είμαι ή στην παραγωγή όταν βρίσκομαι συζητάω και τον εαυτό μου τον αναφέρω, τον ρόλο μου, αυτόν θα τον βάλουμε να κάνει αυτό ή πάρα πολλές φορές όταν θα διαβάσω το σενάριο θα πω τι αηδία σκηνή είναι αυτό που έχω γράψει, πάμε να το διορθώσουμε.

Το ηθοποιός, συγκριτικά με όλο το άλλο, το αναφέρεις πολύ λίγο

Έχει έρθει τρίτο. Σαν παραγωγός αν θες να σου μιλήσω θα σου πω ότι πρέπει να τον έχουμε, οπωσδήποτε, σαν μάρκετινγκ μπορώ να σου μιλήσω, θα το κάνω έτσι. Σαν άνθρωπος, είναι κάτι που αγαπάω, είναι κάτι η κάμερα που έχω μάθει να είμαι μπροστά σ’ αυτό, μου λείπει μερικές φορές, αλλά πολύ λιγότερο από ό,τι παλιότερα. Είμαι πιο ελεύθερος. Δεν είναι ο προορισμός, είναι όμως ένα κομμάτι δικό μου, δεν το αρνούμαι καθόλου και είναι ένα κομμάτι που το ξέρω πια πολύ καλά. Αλλά όταν είμαι στο μόνιτορ και φτιάχνω μια σκηνή, είμαι πιο ελεύθερος.

Συνάντησα μια μέρα έναν πολύ παλιό μου συνεργάτη και είναι τώρα στο συνεργείο σου και μου λέει «δεν έχεις πιο καλό συνεργάτη από τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη»

Την κάνω αυτήν τη δουλειά 33 χρόνια. Σε άλλες εποχές θα μπορούσα να πάρω πρόωρη σύνταξη. Την κάνω από 16 χρόνων, έχω μεγαλώσει μέσα στα πλατό, έχω μεγαλώσει μπροστά και πίσω από την κάμερα, δεν θα μπορούσα αλλιώς. Για μένα η δουλειά αυτή είναι και ένα κομμάτι ζωής. Όταν έχω έναν άνθρωπο απέναντί μου και τον εκτιμάω, θα τον σεβαστώ και θα σεβαστώ και τους 60 ανθρώπους που έχω εκείνη τη μέρα να τρέξω. Θα το κάνω και σαν άνθρωπος και σαν επαγγελματίας προκειμένου να γίνει αυτό που το βράδυ έχω γράψει σπίτι μου. Σέβομαι αυτό που κάνουμε, η σχέση μου με τους ανθρώπους είναι τέτοια.

Σε αποκαλούν «Μίδα» της μυθοπλασίας και ό,τι πιάνεις γίνεται χρυσή επιτυχία. Ποιο είναι το μυστικό τελικά;

Δεν υπάρχουν μυστικά. Το μόνο χαρακτηριστικό που θα μπορούσα να πω ότι για όλους τους ανθρώπους που κάνουμε αυτήν τη δουλειά, είναι να λατρεύουν αυτό που κάνουν. Εγώ είμαι ερωτευμένος με αυτό που κάνω, είμαι παθιασμένος, είναι σαν μία ερωτική σχέση.

Στο δεύτερο μέρος της συνέντευξης μιλά για τον έρωτα, τα παιδικά του χρόνια, αλλά και τη συνάντηση με τη Ντεμί Μουρ

Ο έρωτας έχει ημερομηνία λήξεως;

Ο έρωτας είναι μια μαγική κατάσταση, μπορεί να είναι και καταστροφική και δημιουργική. Πιο σημαντική είναι η εξέλιξη του έρωτα, η αγάπη. Θεωρώ ότι είναι ένα πολύ ουσιαστικό συναίσθημα το οποίο θέλει και κόπο και θεωρώ ότι κακώς το χρησιμοποιούμε τόσο εύκολα το «σ’αγαπώ». Είναι ιερό. Και αν το έχω κάνει στη ζωή μου ήταν στα πλαίσια μιας νεανικής παρόρμησης.

Παιδί πώς ήσουν;

Δεν ήμουν ήρεμος, δεν ήμουν καλός μαθητής. Ήμουν πάρα πολύ κακός μαθητής, δεν με αφορούσε καθόλου το κομμάτι του μαθήματος, με αφορούσε να γράφω ιστορίες, να φτιάχνω θέατρα. Στο γραφεία έπαιρνα τη λάμπα, έβαζα τα στρατιωτάκια και τα φώτιζα σα να είναι σε ένα πλατό. Έφτιαχνα ένα γύρισμα όταν ήμουν 7-8 χρονών. Πολύ ατίθασο παιδί, πολύ συναισθηματικό και έλεγα πάρα πολλά ψέματα. Ήμουν μυθομανής. Ό, τι με ρώταγες εγώ θα έλεγα ψέματα. Έφτιαχνα ιστορίες! Η μητέρα μου όπως και ο πατέρας μου ήταν πολλοί νέοι, όταν ήμουν παιδί και οι δύο πολύ διαφορετικοί χαρακτήρες, αλλά έχουν ένα κοινό. Καλοί άνθρωποι! Πάντα συνεργαζόντουσαν στο πώς θα γίνει το μεγάλωμά μας και νομίζω πως έκαναν πολύ καλή δουλειά. Μεγάλωσα και ιδιαίτερα γιατί μεγάλωσα σε μονογονεϊκή οικογένεια. Φυσικά ο πατέρας μου πάντα υπήρχε εκεί, πάντα ήταν παρών, υποστηρικτικός και δεν έλλειψε σε κανένα από τα παιδιά του τίποτα.

Πότε ξεκίνησες να γράφεις;

Από μικρό παιδί, δημοτικό. Έγραφα σενάρια. Το πρώτο μου σίριαλ είναι σε μπλε τετράδιο. 20 επεισόδια από μια σειρά που ούτε ήξερα πώς να γράφω, πρέπει να ήμουν έκτη δημοτικού. Δεν είχε τέλος, αλλά ήταν με αρχή και μέση. Το άφησα μετά, το ξανάπιασα. Έβλεπα πράγματα στην τηλεόραση που αν δε μου άρεσε το τέλος σε μια σειρά, εγώ θα έγραφα αυτό που μου άρεσε.

Όποτε μιλάω με φίλους που τα παιδιά τους έχουν μια τέτοια κλίση, το μόνο που τους λέω είναι «τέλεια, καλλιεργήστε του να το εξελίξει αυτό». Μακάρι να βρεθούν οι σωστοί άνθρωποι πλάι του ώστε να μπορεί να το εξελίξει.

Σε απασχολούν τα παιδιά;

Είναι κάτι που στο παρελθόν με έχει απασχολήσει η πατρότητα. Αλλά εκεί ερχόταν η λογική, ότι ήταν οι προτεραιότητές μου τέτοιες που δεν θα μπορούσα νομίζω πρακτικά ότι θα έδινα την προτεραιότητα που έπρεπε. Εγώ σαν άνθρωπος δεν μπορούσα να κάνω παράλληλα focus σε δυο τόσο μεγάλα κεφάλαια, οικογένεια και καριέρα. Για μένα δεν ήταν απλά καριέρα, δεν ήταν να δουλέψω να βγάλω λεφτά να φέρω στην οικογένειά μου.

Το να είσαι επιλεκτικός στις δικές σου δουλειές έχει να κάνει με τη σχέση σου με το χρήμα;

Δεν ήταν ποτέ καλή η σχέση μου με το χρήμα. Ήταν καλή μόνο στο να το χρησιμοποιήσω εκεί ώστε να διευκολύνω τα πράγματα. Κανείς δεν κάνει τη δουλειά που κάνω εγώ, για να βγάλει χρήματα. Δεν ξεκινά ένα πιτσιρίκι να γράφει για να βγάλει χρήματα, μπορεί ίσως αν τα πράγματα πάνε καλά. Αλλά δεν το ήξερα όταν ξεκίνησα. Ήμουν πολύ τυχερός που ήμουν σε μια οικογένεια που είχα την οικονομική ασφάλεια. Δεν το βγάζω αυτό από την κουβέντα, το ότι ήμουν ένα παιδί που στα 18 θα μπορούσε να πει όχι σε έναν ρόλο. Ήξερα ότι μπορώ να έχω ένα σπίτι να μείνω, μια οικογένεια να μου προσφέρει πράγματα.

Το κομμάτι της αισθητικής έχει να κάνει με τα χρήματα;

Έχω γνωρίσει κόσμο με πάρα πολλά χρήματα που δεν έχει καμιά αισθητική και άλλους που δεν έχουν χρήματα και είναι ότι πιο πρωτοκλασσάτο υπάρχει. Το χρήμα στη δουλειά μας ισοδυναμεί με χρόνο. Να δώσεις το χρόνο στον κάθε ένα στο γύρισμα να βγάλει τις λεπτές ποιότητες που μπορεί να έχει. Να βγάλει τον καλύτερό του εαυτό, εγώ εκεί το χρησιμοποιώ το χρήμα. Αν ήμουν στο εξωτερικό θα είχα βγάλει πολλά χρήματα. Στην Ελλάδα από το Maestro και πριν, έβγαλα καλά λεφτά, αλλά όχι χρήματα για να μπορώ να κάθομαι χρόνια.

Έχεις πει και όχι σε ταινία του Χόλιγουντ

Όταν βγήκε η ταινία «Ένας Άλλος Κόσμος», πήγε στο εξωτερικό, όταν παίχτηκε σε διάφορες πολιτείες της Αμερικής, ήρθαν ατζέντηδες και μου ζήτησαν να δουλέψουμε. Ήρθαν διάφορες προτάσεις για να σκηνοθετήσω μόνο, αλλά δεν ήταν αυτό που ήθελα να κάνω. Φοβήθηκα επίσης, έκανα πίσω. Ήθελα να κάτσω, ήθελα να κάνω τη δική μου ταινία. Μου αρέσει που απενοχοποιημένα πια μπορώ να πω ότι μου αρέσει να φτιάχνω τις δικές μου ιστορίες. Εδώ έκανα πολλά χρόνια να παραδεχτώ ότι είμαι σκηνοθέτης.

Η συνάντηση με τη Ντεμί Μουρ;

Η συνάντηση με τη Ντεμί Μουρ ήταν τυχαία, ήταν καλοκαίρι, είχε δει το Maestro. Είχε οικογενειακούς φίλους, μια εξαιρετική οικογένεια, είχαν έρθει στην Ελλάδα και ήρθαν στους Παξούς. Με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν ότι είναι η Ντεμί Μουρ στους Παξούς και θέλει να σε γνωρίσει. Και φέτος που ξαναήρθε, ήρθε και στο σπίτι μου, κάτσαμε, μιλήσαμε, είχε δει και τον δεύτερο κύκλο.

Είχες κατακτήσεις φαντάζομαι;

Ε, βέβαια, όταν ήμουν μικρός είχα κατακτήσεις. Σε αυτό έχουμε υπάρξει τυχεροί στη ζωή.

Πότε είπες «τώρα τα κατάφερα»;

Δεν το χω πει αυτό. Εννοείται ότι είμαι ευγνώμων για αυτά που έχω καταφέρει και έχω δουλέψει και σκληρά για αυτά. Δεν ήταν ότι ξαφνικά έγινε αυτό, αλλά δεν είμαι ο άνθρωπος που θα πει τώρα τα κατάφερα, θα κάτσω. Όσον αφορά στο κομμάτι του πότε αναγνωρίζεις και χαίρεσαι για κάτι που έχεις καταφέρει, θα σου πω ότι πιο πολύ στον δρόμο με κόσμο που βλέπεις την εκτίμηση του θεατή, όχι την υστερία γι’ αυτό που έγραψε, γι’ αυτό που έφτιαξες. Πόσο μου φώτισες κάτι που δεν το είχα σκεφτεί. Επειδή είναι προσωπικό δικό μου, αισθάνομαι πολύ όμορφα την ώρα που θα το ακούσω. Η πιο ωραία μου εμπειρία ήταν, πρεμιέρα στη Νέα Υόρκη και είχα μιλήσει με τους ανθρώπους που κόψαν εισιτήριο και κάναμε κουβέντες. Αυτές είναι οι πιο ωραίες μου εμπειρίες, η πιο γλυκιά μου σχέση.

Ποιο είναι το όνειρο που θέλεις να πετύχεις;

Αυτή τη στιγμή το μόνο πράγμα που θέλω είναι να πάει καλά ο τρίτος κύκλος του Maestro, να κάνω τα ραντεβού και όλα όσα πρέπει να γίνουν στην Αμερική για τα επόμενα βήματα, να είναι καλά ο πατέρας μου, να είμαστε καλά στην υγεία μας όλοι και δεν υπάρχει πέρα από αυτό καμιά άλλη τεράστια στρατηγική. Να είμαι ψυχικά ήρεμος, θέλω. Ηρεμία σε έναν κόσμο που είναι πάρα πολύ σκληρός, πάρα πολύ ταραγμένος.