Δημήτρης Καπουράνης για την παράσταση Brokeback Mountain: "Ο κόσμος αντιδρά για το γυμνό στην σκηνή, εγώ δεν νιώθω περίεργα"
«Είμαστε απόλυτα γυμνοί στη σκηνή, ο έρωτας πρέπει να είναι απόλυτα ευάλωτος»
«Αποστρέφουν το βλέμμα και δείχνουν ότι ενοχλούνται, αλλά εμείς είμαστε πολύ σίγουροι για την επιλογή αυτή», ανέφερε ο Δημήτρης Καπουράνης
Ανάμεσα σε άλλα, δε, ο νεαρός ηθοποιός μίλησε για τον τρόπο που αμφισβητεί μέχρι και σήμερα τον εαυτό του καθώς και την πεποίθηση που είχε μικρότερος πως δεν θα τα καταφέρει στον χώρο της υποκριτικής.
Δημήτρης Καπουράνης: Ακόμα και τώρα δεν είμαι σίγουρος για τον εαυτό μου . Πολύ συχνά περνάω περιόδους όπου λέω "τι κάνω;"»
Πιο συγκεκριμένα, ο Δημήτρης Καπουράνης σημείωσε χαρακτηριστικά πως «ακόμα και τώρα δεν είμαι σίγουρος για τον εαυτό μου . Πολύ συχνά περνάω περιόδους όπου λέω «τι κάνω;», «πω πω αυτά είναι ψέματα». Δηλαδή σίγουρα αμφισβητώ πολύ έντονα τον εαυτό μου, απαιτώ πολλά πράγματα από τον εαυτό μου και κάποιες φορές και από τους άλλους Αυτό δεν είναι κάτι το οποίο μου αρέσει όταν συμβαίνει».
«Στην αρχή κάπως οραματιζόμουν ότι μπαίνω σε μια σχολή αλλά υπήρχε σφηνωμένη μέσα μου βαθιά η πεποίθηση ότι «δεν θα τα καταφέρεις» και ότι «δεν θα γίνει αυτό το πράγμα». Ήταν πολύ βασανιστικό και έτσι είμαι σχεδόν παντού».
«Δεν ξέρω από που ξεκινάει όλο αυτό. Μπορεί να είναι μια ασφάλεια δικιά μου, μια οχύρωση, ότι «μην φαντάζεσαι» για να μην απογοητευθείς. Οπότε απογοητευόμουν ήδη έτσι ώστε, όταν θα έρθει η στιγμή, θα ήταν όλα έτοιμα» πρόσθεσε, ακόμα, ο Δημήτρης Καπουράνης στη νέα τηλεοπτική του συνέντευξη στην ΕΡΤ.
«Στη σχολή δεν ακούγαμε γενικά πολλά μπράβο, έτσι ήταν η γραμμή, αλλά νιώθω ότι άκουγα μπράβο και την έπαιρνα την επιβράβευση. Τα έβαζα όμως στην άκρη γιατί σκεφτόμουν πως δεν πρέπει να πάρουν αέρα τα μυαλά μου».
«Δεν νιώθουμε περίεργα που είμαστε γυμνοί στο θέατρο, ούτε στις πρόβες νιώσαμε κάτι. Είναι μία επιλογή, είναι το σώμα μας, δεν ντρέπομαι για το σώμα μου»
Αρχικά, αποκάλυψε ότι αν και φοβήθηκε όταν του έγινε η πρόταση, είπε πολύ γρήγορα το ναι». «Στην αρχή φοβόμουν την έκταση που μπορεί να πάρει το ζήτημα αυτό αλλά νομίζω ότι το διαχειριστήκαμε πάρα πολύ σωστά, το προστατέψαμε με ό,τι έχουμε και είμαι πολύ χαρούμενος που είμαι στην παράσταση. Είπα γρήγορα το "ναι". Έπεσε το τηλέφωνο, το σκέφτηκα, μετά υπήρχε "φόβος, φόβος, φόβος" και μετά "Ξέρεις τι; Ναι". Με ανησύχησε ο ντόρος».Αναφορικά με τις γυμνές σκηνές, ο Δημήτρης Καπουράνης ανέφερε: «Δεν νιώθουμε περίεργα που είμαστε γυμνοί στο θέατρο, ούτε στις πρόβες νιώσαμε κάτι. Είναι μία επιλογή, είναι το σώμα μας, δεν ντρέπομαι για το σώμα μου. Σκηνικά και δραματουργικά νιώθω ότι το γυμνό πετυχαίνει τον στόχο του».
Επίσης, σχολίασε ότι υπάρχει μερίδα του κόσμου που ενοχλείται από το γυμνό, αλλά ο ίδιος πιστεύει ότι σκοπός του καλλιτέχνη είναι να προκαλεί μια συζήτηση γύρω από την τέχνη. «Καταλαβαίνω, υπάρχουν σχόλια, υπάρχουν αντιδράσεις, υπάρχει κόσμος που ενοχλείται ενώ έχει έρθει στην παράσταση, ενοχλείται με το γυμνό. Πολλές φορές ακούω ότι στον Κωνσταντίνο Ρήγο (ο σκηνοθέτης της παράστασης) του αρέσει πάρα πολύ να προκαλεί και να ενοχλεί. Εγώ έχω να πω ότι οι θεατές οφείλουν να ευχαριστούν καλλιτέχνες οι οποίοι θέλουν να προκαλέσουν, γιατί εν τέλει θα φύγουν από το θέατρο με μία ζέστη στο στέρνο τους, έστω κι αν είναι θυμός, ή μια κουβέντα που μπορεί να κρατήσει 10 ώρες, ή 2 μέρες, ή 3 μέρες. Ο καλλιτέχνης κάτι τους έχει προκαλέσει, κάτι τους έχει αλλάξει, τους έχει κάνει σκεπτόμενους, τους έχει κάνει ανθρώπους».
Στη συνέχεια, τόνισε ότι το γυμνό είναι απόλυτα συνδεδεμένο με την εαυλωτότητα που απαιτεί ο έρωτας και οι συγκεκριμένες σκηνές
«Είμαστε απόλυτα γυμνοί στη σκηνή. Βρισκόμαστε μετά από τέσσερα χρόνια κρυμμένοι σε ένα ξενοδοχείο, είμαστε αγκαλιά, είμαστε γυμνοί, είμαστε όσο περισσότερο εκτεθειμένοι γίνεται, όσο περισσότερο ευάλωτοι γίνεται για να επικοινωνηθεί αυτό το πράγμα. Ο έρωτας πρέπει να είναι απόλυτα ευάλωτος, πρέπει να είμαστε εντελώς ταπεινωμένοι μπροστά στον έρωτα. Αυτό πιστεύω και αυτό ακριβώς συμβαίνει σε αυτήν τη σκηνή».Παρόλα αυτά, ο Δημήτρης Καπουράνης υπογράμμισε ότι δεν αφήνει τα αρνητικά σχόλια να πτοήσουν τον ίδιο και τους υπόλοιπους συντελεστές της παράστασης. «Η αρνητική κριτική δεν φτάνει ποτέ στα αυτιά μας στο θέατρο συνήθως. Το αντιλαμβανόμαστε, υπάρχει κόσμος που δεν κοιτάζει, ή που αποστρέφει το βλέμμα, και μας δείχνει ότι ενοχλείται. Αλλά δεν μας πτοεί, εμείς είμαστε πολύ σίγουροι για την επιλογή αυτή».
