Ο Στέφανος Ληναίος και η Έλλη Φωτίου, το ζευγάρι που έχει αφήσει το δικό του στίγμα τόσο στο θέατρο όσο και στον ελληνικό κινηματογράφο, βρέθηκε στο Θέατρο Άλφα, το οποίο έχει ιδρύσει το ίδιο και παρακολούθησαν το «Θέλω να σου κρατώ το χέρι».

Εκεί οι δύο ηθοποιοί παρακολούθησαν τον Τάσο Ιορδανίδη και τη Θάλεια Ματίκα, που πρωταγωνιστούν στην παράσταση, και στο τέλος της βραδιάς υπήρξε μια συγκινητική στιγμή ανάμεσα στα δυο ζευγάρια.

Σε ανάρτηση που έγινε στον λογαριασμό του θεάτρου, στο τέλος της παράστασης ο ηθοποιός θέλησε να απευθυνθεί στο κοινό και να εκφράσει τη βαθιά ευγνωμοσύνη του στους ιδρυτές του ιστορικού θεάτρου, οι οποίοι τους έδωσαν την ευκαιρία να ανεβάσουν το συγκεκριμένο θεατρικό έργο στην πολύ δύσκολη περίοδο του κορονοϊού.

Ο Τάσος Ιορδανίδης ξεκίνησε λέγοντας:

«Καλησπέρα, θέλω λίγο τον χρόνο σας. Το 2020 μετά τον κορονοϊό βρισκόμασταν οι καλλιτέχνες σε μια απελπιστική κατάσταση, όντως οι περισσότεροι από εμάς. Και έρχονται δύο άνθρωποι, οι οποίοι είναι μέρος της ιστορίας του ελληνικού πολιτισμού και το έχουμε πει σε συνεντεύξεις πολλές φορές, είναι οικογένεια πλέον για εμάς, έρχονται ο Στέφανος Ληναίος και η Έλλη Φωτίου, ερχόμαστε σε συνεννόηση και ερχόμαστε εδώ, αρχίζουμε και λειτουργούμε από το '21 με το "Θέλω να σου κρατάω το χέρι" και βλέπετε -δεν το λέω για να κοκορευτούμε- ότι πάμε καλά, κάτι κάνει αυτή η παράσταση, απ' ό,τι φαίνεται. Οφείλουμε τα πάντα, οφείλουμε τα περισσότερα, για να μη γίνομαι έτσι φαφλατάς, σε αυτούς τους δύο καλλιτέχνες, των οποίων είναι το σπίτι εδώ μέσα».

Και πρόσθεσε: «Το Θέατρο Άλφα από το '70 έχει μια τεράστια πορεία, είναι ένα από τα 5 ιστορικά θέατρα για την Αθήνα μας, έχει χαρακτηριστεί δηλαδή και η ζωντανή ιστορία αυτού του θεάτρου μετά από 4 χρόνια που είμαστε εδώ, γιατί δεν ήθελαν να έρθουν από τη συγκίνηση, φοβόντουσαν τη συγκίνηση, είναι απόψε εδώ, ο κ. Ληναίος και η κ. Φωτίου».


Οι δύο ηθοποιοί κατέβηκαν κάτω από τη σκηνή και αγκάλιασαν τον Στέφανο Ληναίο και την Έλλη Φωτίου

Ο ηθοποιός και θεατρικός επιχειρηματίας προχώρησε στη μέση του θεάτρου και με τη σειρά του μίλησε με μεγάλη συγκίνηση για τη σημασία που έχει αυτό το θέατρο για εκείνους. «Δεν πίστευα ποτέ ότι αυτό το θέατρο που φάγαμε τη ζωή μας για 60 χρόνια, είμαστε μαζί 60 χρόνια. Είναι μια παράσταση που δεν έχει καμία σχέση με εμάς, είναι πια το μέλλον. Αυτά τα δύο παιδιά νόμιζαν ότι ήταν σπίτι τους, νόμιζαν ότι ήταν σπίτι τους, και επειδή δεν ακούμε και καλά όπως καταλαβαίνετε, καταλαβαίναμε όμως από τις αντιδράσεις σας πως είναι πια ένας άλλος χώρος».


Όσο μιλούσε ο Στέφανος Ληναίος, η Θάλεια Ματίκα ήταν βαθιά συγκινημένη και σκούπιζε τα δάκρυά της

Επίσης, συμπλήρωσε: «Απορώ πώς αντέξανε αυτά τα τρία κτίρια, μέχρι να έρθω εδώ είχα κλάψει 3 φορές και όμως άντεξαν, όχι μόνο γιατί τελικά αυτή η εικόνα που μας έδιναν στην αρχή ήταν άγνωστη, άγνωστη εντελώς, εμείς έχουμε ασχοληθεί με αυτήν την ποίηση της καθημερινότητας, που ήταν αυτό το έργο, ποίηση δύο ζευγαριών σημερινών, εμείς έχουμε ζήσει σε έναν άλλον κόσμο που από μικρά παιδιά αντέξαμε Κατοχές, δικτατορίες, αντιστάσεις, κυνηγητά και τόσα πράγματα και έχουμε ένα θέατρο δικό μας. Πώς το καταφέραμε, δεν ξέρω. Ίσως επειδή εμείς ούτε βίλες αγοράσαμε ούτε άλλα πράγματα».

«Δεν πίστευα ότι ο Θεός υπάρχει που μας έφερε αυτά τα δύο παιδιά εδώ, πώς αντέχετε να το παίζετε αυτό το έργο; Πώς αντέχετε;», σχολίασε στη συνέχεια απευθυνόμενος στον Τάσο Ιορδανίδη και τη Θάλεια Ματίκα. Έπειτα, γύρισε στην Έλλη Φωτίου και της είπε: «Τα χρωστάω όλα σε αυτό το πλάσμα. Το γνώρισα 18 χρονών».