Δημήτρης Σταρόβας: Η απώλεια κιλών, οι συμπτώσεις που τον έσωσαν και η ζωή μετά το εγκεφαλικό
Ήμουν ένας γέρος 90 ετών είπε χαρακτηριστικά
«Τώρα είμαι καλά, είμαι σε μία φάση προσαρμογής και αποκατάστασης», είπε μεταξύ άλλων ο Δημήτρης Σταρόβας
Ο μουσικός αναφέρθηκε στην εμπειρία του, εξηγώντας πως έχει προσαρμόσει τον τρόπο ζωής του, ενώ παράλληλα τόνισε ότι έχει επιστρέψει κανονικά στη δουλειά του και καθημερινά αναρρώνει και δυναμώνει. Παράλληλα μίλησε και για την σύντροφό του Άννα Σταθάκη.
Οι δηλώσεις του Δημήτρα Σταρόβα
Συγκεκριμένα, ο ίδιος αρχικά είπε: «Τώρα είμαι καλά, είμαι σε μία φάση προσαρμογής και αποκατάστασης. Περιμένω εναγωνίως να ανακτήσω την ομιλία μου. Κανονικά μιλάω καλύτερα, αλλά μιλούσα χθες σε ένα forum για την παχυσαρκία και μιλούσα πολύ ώρα.
Είμαι ένας κακός μαθητής, η λογοθεραπεύτριά μου με βρίζει, μου δίνει εργασίες για το σπίτι και εγώ δεν κάνω τίποτα. Κάνω ασκήσεις, αλλά θέλει τον χρόνο του. Χρησιμοποιώ ειδικές λέξεις. Το μυαλό τρέχει γιατί είμαι έξυπνος άνθρωπος και η γλώσσα δεν προλαβαίνει.
Πρέπει να μάθω από την αρχή και τις πρώτες μέρες δεν μπορούσα να βγάλω ούτε ήχο. 3 μέρες έκανα να πω “α”. Έκανα αναγραμματισμούς, από την πρώτη μέρα διάβαζα κανονικά, αλλά δεν μπορούσα να γράψω λέξη.
Η κιθάρα με σόκαρε πιο πολύ από την ομιλία. Δεν είχα κινητικό πρόβλημα, και στο κέντρο αποκατάστασης ζήτησα από φίλο μου να μου φέρει κιθάρα γεμάτος χαρά. Δεν είχα καμία επαφή με τον ρυθμό, σαν να μου έκλεισαν τα μάτια. Εγώ που κατάπια μετρονόμο μικρός. Έχω τεράστια πρόοδο τώρα, θα επανέλθει».
Ο ίδιος αποκάλυψε: «Έχω αλλάξει εντελώς τον τρόπο που σκέφτομαι»
Στη συνέχεια, αναφορικά με την σύντροφο του αλλά και τις αλλαγές που έχει κάνει στη ζωή του, είπε: «Κάθε πρωί που ξυπνάω λέω μία λέξη για να δω σε τι κατάσταση είμαι. Στο νοσοκομείο πρέπει να είχα πει 1-2 λέξεις και λέει η Άννα πες “καλημέρα” και μου βγήκε μία βρισιά “νεράκι”.
Βλέποντας την πρόοδο το πιστεύω που μου λένε να μην ανησυχώ. Από την άλλη είχα μπει σε μία ψυχολογία επειδή τις πρώτες μέρες η πρόοδος ήταν αργή, μου λέγαμε σε 2 μήνες θα είσαι εντάξει, αλλά έχουν περάσει 9. Το περιστατικό μου ήταν βαρύ, αλλά ευτυχώς σε 27 λεπτά ήμουν στο νοσοκομείο. Έπαιξαν ρόλο 4-5 πράγματα που είναι να απορεί κανείς. Αν το πάθαινα το προηγούμενο βράδυ θα με βρίσκανε την άλλη μέρα.
Ο δεύτερος είναι ότι η Άννα για πρώτη φορά στα 9 χρόνια που είμαστε μαζί έλειψε από την δουλειά της. Ήρθε στο σπίτι να αφήσει κάτι πράγματα και μόλις έφευγε μου είπε θα τα πούμε και εγώ δεν μπορούσα να απαντήσω. Τρίτον το ασθενοφόρο ήταν άδειο κοντά στο σπίτι μου στο Νιάρχος και ήρθε σε 7 λεπτά. Τέταρτον, το Τζάνειο που εφημέρευε ήταν κοντά και είχε μηχάνημα θρομβόλησης.
Έχω αλλάξει εντελώς τον τρόπο που σκέφτομαι τα πράγματα. Θεωρώ ότι τίποτα δε είναι τυχαίο. Αυτό που θέλω να κρατήσουν όλοι, είναι ότι όταν θέλει να αλλάξει κανείς τα πράγματα, είναι τελικά πολύ πιο εύκολο απ’ όσο νομίζουμε».«Δεν φρόντιζα τον εαυτό μου»
«Είχα κακές συνήθειες, εκτός από το ποτό ό,τι άλλη βλακεία μπορούσε να κάνει ένας άλλος άνθρωπος την έκανα. Και αυτό γίνονταν συνέχεια. Η πρόληψη είναι μονόδρομος. Δεν πήγαινα σε γιατρό από φόβο και ήμουν σίγουρος ότι κάτι έχω. Είχα εγκεφαλικό και προκάλεσε κολπική μαρμαρυγή και είχα αρρυθμίες για χρόνια. Δεν φρόντιζα τον εαυτό μου. Οι Έλληνες έχουμε την ψευδαίσθηση ότι το κακό θα φτάσει μέχρι τον γείτονα όχι σε εμάς. Όσο αγχωτικό είναι να κάνεις εξετάσεις, άλλο τόσο λυτρωτικό είναι να σου βρουν τι έχεις.
Έχω χάσει ραντεβού, επειδή πήγαινα σε μαγαζιά που είχαν σκάλες και έφευγα γιατί δεν μπορούσα να τις ανέβω. Ήμουν 167 κιλά. Αυτή η ιστορία σε οδηγεί σε κατάθλιψη, να μην προσέχεις στον εαυτό σου. Την αγάπη του κόσμου την ήξερα, αλλά μέσα από αυτήν την ιστορία εισέπραξα αγάπη και ευχές και είναι συγκινητικό. Ακόμα στο δρόμο μου λένε “σιδερένιος”.
Η Άννα με πρόσεξε σαν μωρό παιδί, κοιμόνταν στο νοσοκομείο για μέρες, έλειψε από την δουλειά της, αυτό που λέμε «βράχος” το ένιωσα από εκείνη. Εδώ και αρκετούς μήνες είναι σαν να μη συνέβη ποτέ. Η ζωή μου προχωράει κανονικά σε σημείο που σκέφτομαι “δεν μπορούσε να μου συμβεί 10 χρόνια νωρίτερα;”.
Ήμουν 1,5 μήνα καλωδιωμένος με την πίεση να μην πέφτει κάτω από 21. Μαρτύριο. Για τρεις μήνες ξυπνούσα και έλεγα “τι όνειρο είδα ότι ήμουν στο νοσοκομείο”. Μετά συνειδητοποιούσα ότι είχε συμβεί. Καμιά φορά σκέφτομαι “τι γελοίος είσαι;”».
