Γιώργος Νταλάρας: "Ο πατέρας μου ήταν πάντα απών"
«Εγώ έμεινα πίσω με τη μητέρα μου»
«Ανέλαβα πολλές ευθύνες σε πολύ νεαρή ηλικία, σαν να έπρεπε να μεγαλώσω απότομα», εξομολογείται ο Γιώργος Νταλάρας - «Νιώθω ότι στις συνεντεύξεις γίνομαι πάντα λίγο μονότονος»

Με αφορμή τις μουσικές του εμφανίσεις, ο Γιώργος Νταλάρας παραχώρησε συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στο ένθετο «Κ» της Καθημερινής και τον δημοσιογράφο Βλάση Κωστούρο.
Μέσα σε όλα, μάλιστα, ο δημοφιλής καλλιτέχνης γύρισε πίσω στον χρόνο και μίλησε για τα παιδικά του χρόνια και όσα διατηρεί από τότε μέχρι σήμερα στην προσωπική του φαρέτρα.
Παράλληλα, ξεκινώντας νεαρός το τραγούδι, έπρεπε να υποστώ την κακή ατμόσφαιρα της δουλειάς, τα κακά αφεντικά, τις παγίδες της νύχτας. Οπότε, πράγματι, ίσως τώρα να γίνομαι ξανά αυτό το μικρό ονειροπόλο αγόρι, κάπου στα Εξάρχεια, έτοιμο να δημιουργήσει ξανά προβλήματα στον εαυτό του. Ξέρετε τι νιώθω τώρα;»
»Νιώθω ότι στις συνεντεύξεις γίνομαι πάντα λίγο μονότονος, με την έννοια ότι επαναλαμβάνω πολλές φορές τα ίδια πράγματα. Το κάνω όμως για έναν συγκεκριμένο λόγο. Γιατί δεν ξέχασα».
Δείτε ακόμη Γιώργος Νταλάρας: "Ο Νταλάρας βασίστηκε στον Γιώργο και ο Γιώργος έφτιαξε τον Νταλάρα"
Μέσα σε όλα, μάλιστα, ο δημοφιλής καλλιτέχνης γύρισε πίσω στον χρόνο και μίλησε για τα παιδικά του χρόνια και όσα διατηρεί από τότε μέχρι σήμερα στην προσωπική του φαρέτρα.
Γιώργος Νταλάρας: Μεγάλωσα με πολλές δυσκολίες
Πιο συγκεκριμένα, ο Γιώργος Νταλάρας εκμυστηρεύτηκε πως «μεγάλωσα με πολλές δυσκολίες. Από μικρό παιδί έπρεπε να κάνω ένα σωρό δουλειές για να επιβιώσουμε. Τον αδελφό μου τον έστειλαν σε ένα σχολείο στο εξωτερικό, στο Πεσταλότσι στην Ελβετία, για άπορα και ορφανά παιδιά και 'γω έμεινα πίσω με τη μητέρα μου. Ο πατέρας μου, λαϊκός τραγουδιστής, ήταν πάντα απών. Αυτό είναι ένα τραύμα που με συνοδεύει ακόμη. Ανέλαβα πολλές ευθύνες σε πολύ νεαρή ηλικία. Σαν να έπρεπε να μεγαλώσω απότομα.Παράλληλα, ξεκινώντας νεαρός το τραγούδι, έπρεπε να υποστώ την κακή ατμόσφαιρα της δουλειάς, τα κακά αφεντικά, τις παγίδες της νύχτας. Οπότε, πράγματι, ίσως τώρα να γίνομαι ξανά αυτό το μικρό ονειροπόλο αγόρι, κάπου στα Εξάρχεια, έτοιμο να δημιουργήσει ξανά προβλήματα στον εαυτό του. Ξέρετε τι νιώθω τώρα;»