Η Δώρα Τσαμπάζη, δυόμιση χρόνια μετά τον θάνατο του συζύγου της, Αλέξανδρου Νικολαΐδη από καρκίνο, μιλώντας στην εκπομπή «Super Κατερίνα», την Τετάρτη 16 Απριλίου, δήλωσε πως οφείλει στον άνθρωπό της, αλλά και στον εαυτό της να χαμογελάσει ξανά. Όπως είπε, η ζωή είναι ένα πολύτιμο δώρο. Η χήρα του Ολυμπιονίκη τόνισε επίσης πως με τον καιρό αρχίζει να επουλώνεται η πληγή από την απώλεια, καθώς μέρα με τη μέρα νιώθει πως μπορεί να τα καταφέρει. «Αυτό που αρχίζει και επουλώνεται μέσα στα χρόνια είναι η πραγματικότητα», δήλωσε αρχικά η Δώρα Τσαμπάζη και πρόσθεσε: «Ότι μέρα με τη μέρα καταλαβαίνεις ότι μπορείς να τα καταφέρεις. Θεωρώ ότι χρωστάω στη ζωή και στον ίδιο τον άνθρωπό μου να χαμογελάσω ξανά, να συνεχίσω γιατί η ζωή είναι ένα πολύτιμο και ανέλπιστο δώρο».

Δώρα Τσαμπάζη: Δεν είμαι η μοναδική μητέρα που μεγαλώνει μόνη της τα παιδιά της

Σε άλλο σημείο της συνέντευξης, η  Δώρα Τσαμπάζη υπογράμμισε πως δεν είναι η μόνη μητέρα που μεγαλώνει μόνη τα παιδιά της, καθώς οι μονογονεϊκές οικογένειες αποτελούν πλέον το 50% στην Ελλάδα. Όπως ανέφερε, πολλές γυναίκες δίνουν καθημερινά τον αγώνα τους για να προσφέρουν στα παιδιά τους ασφάλεια, ηρεμία και ευτυχία. Ειδικότερα, ανέφερε: «Δεν είμαι η μοναδική μητέρα που μεγαλώνει μόνη της τα παιδιά της. Είμαστε πολλές. Το λέω πολλές φορές ότι οι μονογονεϊκές οικογένειες είναι μια πραγματικότητα, είναι εδώ, αποτελούν το 50% των οικογενειών στην Ελλάδα. Και όπως και εγώ, προσπαθούμε και δίνουμε καθημερινά τη μάχη ώστε τα παιδιά μας να κοιμούνται το βράδυ ευτυχισμένα και ήρεμα». Στη συνέχεια, υποστήριξε πως η ψυχική δύναμη και η ηρεμία της μητέρας επηρεάζουν άμεσα την ισορροπία των παιδιών. Επίσης εξήγησε ότι το πένθος είναι μια προσωπική διαδικασία που βιώνεται διαφορετικά από κάθε άνθρωπο, ακόμα και όταν αφορά στην ίδια απώλεια. Συγκεκριμένα, επισήμανε: «Αν τα παιδιά δεν έχουν μια δυνατή και ήρεμη μαμά, δεν θα είναι και αυτά ήρεμα. Ο κόσμος πρέπει να καταλάβει ότι το πένθος είναι μια ξεχωριστή διαδικασία, την απώλεια τη βιώνει ο καθένας διαφορετικά, ακόμη και αν οι ίδιοι οι άνθρωποι πενθούν για το ίδιο πρόσωπο. Πρέπει να δείχνουμε ενσυναίσθηση και σε σεβασμό σε αυτή τη διαδικασία που δεν ξέρουμε πόσο θα κρατήσει για τον καθένα».