Tην περιπέτεια που έζησε τη νύχτα της Ανάστασης, όταν μια κρίση πανικού, τον κράτησε μακριά από την εκκλησία περιγράφει μέσα από ανάρτησή του, ο Μαυρίκιος Μαυρικίου, που αναφέρει πως έφτασε μέχρι την εκκλησία για να κάνει Ανάσταση με την οικογένειά του, αλλά ξαφνικά άρχισε να αισθάνεται έντονη δυσφορία. Στο πλευρό του είχε συνεχώς τη σύζυγό του που τον ηρεμούσε με την παρουσία της.


Μαυρίκιος Μαυρικίου: "Ένιωσα το σώμα μου να μη μου ανήκει..."

«Χριστός Ανέστη… Φέτος, η Ανάσταση ήρθε με λιγότερο φως και πολύ πιο βαριά καρδιά. Έφτασα μέχρι εκεί, μέχρι την εκκλησία, σχεδόν στην πόρτα και τότε ξεκίνησε. Μία κρίση πανικού, ξαφνική και αμείλικτη, ήρθε και με καθήλωσε. Η ανάσα μου κόπηκε, τα χέρια μου έτρεμαν, με έλουσε κρύος ιδρώτας, τα φώτα θάμπωναν» περιγράφει ο Μαυρίκιος Μαυρικίου και συνεχίζει: «Ένιωσα το σώμα μου να μη μου ανήκει, ένα βάρος στο στήθος και η καρδιά μου να χτυπά σε λάθος ρυθμό. Ευτυχώς μέσα σε όλο αυτό, είχα δίπλα μου τη γυναίκα μου. Ήρεμη, παρούσα, μπήκε στο αμάξι και έκατσε δίπλα μου.

Εκείνη ήταν το φως που δεν άναψα φέτος με τη λαμπάδα. Ένιωθα μία ασφάλεια που ήταν εκεί κι ας μη την άφησα να κάνει πολλά… Έμεινα έξω, παρκαρισμένος, βλέποντας τους άλλους να κρατούν το Άγιο Φως και εγώ να παλεύω με το δικό μου σκοτάδι. Ήταν άγχος; Ήταν φόβος; Ήταν μάτι; Ή μήπως το ψυχικό ξέσπασμα της κούρασης μίας μεγάλης περιόδου; Ό,τι κι αν ήταν, μου έκλεψε τη στιγμή. Και με άφησε μετέωρο, με ένα “Χριστός Ανέστη” που δεν ειπώθηκε δυνατά. Έχασα την Ανάσταση για πρώτη φορά στη ζωή μου. Ας γίνει η δυσκολία δύναμη. Και του χρόνου… καλύτερα. Με λιγότερο άγχος, χωρίς πανικό, περισσότερη κατανόηση, καλύτερη προετοιμασία, μεγαλύτερη ευλογία και περισσότερο φως», ανέφερε ο Μαυρίκιος Μαυρικίου στην ανάρτησή του.

mavrikios-anartisi