Μπέσσυ Αργυράκη στα Παραπολιτικά: Έχω όλο το πακέτο, θα ήθελα να δοκιμαστώ σε μιούζικαλ
Η καλύτερη περίοδος της ζωής της
Η αγαπημένη τραγουδίστρια Μπέσσυ Αργυράκη αποκαλύπτει την αγάπη της για τον χορό και το μιούζικαλ και εξομολογείται ότι βλέπει στον ύπνο της πως είναι η Μπέτι Μίντλερ
Γιωργος Κουβαρας
Χειµαρρώδης, χαµογελαστή και φρέσκια, γεµάτη θετική αύρα, µια κούκλα µε φοβερό δυναµισµό, που αναβλύζει ζωή και ταλέντο: Η αγαπηµένη τραγουδίστρια Μπέσσυ Αργυράκη µίλησε στον Γιώργο Κουβαρά για την καριέρα της, την οικογένειά της, αλλά και για το µεγάλο της όνειρο: να ενσαρκώσει στη σκηνή τη ζωή της Μπέτι Μίντλερ.
Όπως λέει στα «Παραπολιτικά» η Μπέσσυ Αργυράκη, η καλύτερη περίοδος για εκείνη ήταν το «Dancing With The Stars». «Θα ήθελα να είχα µπλεχτεί µε τραγούδια µε πιο µεστό στίχο, να είχα πει µια "Πανσέληνο" ή το "Να κοιµηθώ στο πάτωµα", το οποίο τραγουδάω στα live µου. Αν δεν το πω, δεν κλείνω, δεν τελειώνει το πρόγραµµα» εξομολογείται η Μπέσσυ Αργυράκη, λέγοντας για το όνειρό της ήταν να κάνει τη ζωή της Μπέτι Μίντλερ. «Έχει γραφτεί αλλά όλο κάτι τυχαίνει και το χάνουμε το πράγμα. Δηλαδή πρόσεξε σας έχω χορέψει, τραγουδάω καλά ακόμα νομίζω, έχει έχω ευφράδεια, έχω πάει δραματική σχολή βέβαια για ένα χρόνο με τον Νίκο Φώσκολο δάσκαλο αφού λοιπόν έχω όλο το πακέτο θα ήθελα να δοκιμαστώ σε ένα μιούζικαλ» λέει χαρακτηριστικά.
Αγαπάω τη ζωή και στέκομαι σε λεπτομέρειες που οι άλλοι τις ξεπερνάνε δηλαδή το ότι είχε ήλιο και ότι εγώ από τη Γλυφάδα ήρθα εδώ λέω «βρε παιδί μου δες το και σαν μια βόλτα. Μια βόλτα στον ήλιο».
Δεν έχω τίποτα επίκτητο, νιώθω ότι δεν έχω μεγαλώσει, έχω μια παιδικότητα την οποία διατηρώ χωρίς να προσπαθώ και χωρίς να προσποιηθώ. Βλέπω την καλή πλευρά των πραγμάτων, ξέρω ότι είμαστε περαστικοί και αυτό μου το έδωσε η ζωή να το καταλάβω κάποια στιγμή και αυτό με έκανε να πω ότι ό,τι ζούμε είναι πολύ ωραίο και πρέπει να στεκόμαστε και να το απολαμβάνουμε. Το ότι υπάρχουμε, ζούμε, αναπνέουμε, περπατάμε, γευόμαστε ότι θέλουμε, εγώ τουλάχιστον προς το παρόν γεύομαι ότι θέλω δηλαδή δεν έχω πάθει κάποια πάθηση να μην μπορώ να φάω κάτι. Κολλάω σε αυτό επειδή είμαι και λαίμαργη. Έχω χιούμορ, λατρεύω το χιούμορ, λατρεύω τους ανθρώπους που γελάνε, τους χαμογελαστούς ανθρώπους, τους θετικούς ανθρώπους.
Αυτό μου λένε και οι φίλοι μου και οι γνωστοί μου ότι Μπέσσυ να κάνουμε πιο πολύ παρέα γιατί μας ανεβάζεις την ψυχολογία.
Ναι κάπου βρίσκομαι κάπου τραγουδάω και με την αλλαγή του χρόνου εγώ τραγουδάω το Μεγάλη στιγμή. Τώρα είναι η πιο μεγάλη στιγμή, είμαστε και πάλι μαζί πλάι εγώ και εσείς.
Να λέγεται εφ’ όλης της ύλης και να ανοίγω το στόμα μου και μετά από μια ώρα να μου κάνουνε φτάνει πια.
Με ξεκινήσανε, ήμουν πάρα πολύ μικρή όταν με ξεκινήσανε τραγουδούσα εγώ «Άγια νύχτα», «το μαντήλι μου έχει χέχει κάτω στο γιαλό», ακόμα δεν μπορούσα να μιλήσω αλλά τραγούδαγα και με άκουσε η μαμά μου, η οποία είχε πολύ ωραία φωνή αλλά ποτέ δεν κατάφερε τις εποχές εκείνες τις δύσκολες...Η γιαγιά μου είχε πολύ ωραία φωνή και μια θεία μου είχε πολύ ωραία φωνή. Μόλις τ’ ακούσανε πήραν τον μπαμπά μας τηλέφωνο πρώτα και λέει «άκου πως τραγουδάει η Βασιλίτσα», κι άρχισα εγώ να τραγουδάω. Τ’ άκουσε ο πατέρας μου και κάποια στιγμή γυρίζει και λέει -αυτός το νιώσε πως και κατά κει πηγαίνω- και λεει ναι μεν αλλά τα μαθήματά σου δεν θα τ’ αφήσεις, κι έτσι κι έγινε δεν άφησα τα μαθήματά μου άλλο που ξύπναγα το πρωί είχε πέσει το βιβλίο στο πρόσωπο για την επανάληψη του μαθήματος, άλλο που έπρεπε να κάνω και κάποια σκονάκια για να περάσω πάντως το τελείωσα το σχολείο και με 16 και 8/12. Έτσι ξεκίνησα, πήγαμε στα ταλέντα του Οικονομίδη.
Ναι, είπε αυτό αλλά μετά ήθελε και τα μαθήματα...
Ναι. Ανεβαίνω επάνω σε ένα σκαμπό γιατί ο προηγούμενος ήταν ψηλός και τότε δεν τα μετακινούσαν και πολύ εύκολα τα μικρόφωνα όμως δεν είπα και το πιο σπουδαίο που προηγήθηκε. Ήταν να πω ένα τραγούδι «Εκείνον που πρόδωσα, εκείνον που έδιωξα»- 10 χρονών εγώ και πρόδωσα και έδιωξα ήμουνα προχωρημένη- στο πιάνο ο Μίμης Πλέσσας. Το λεει ο προηγούμενος όμως αυτό το τραγούδι οπότε πηγαίνω εκεί και λέω το είπε ο προηγούμενος το τραγούδι ποιο τραγούδι να πω; Η μαμά μου, καλή μάνατζερ, μου λέει πες του να πεις το «έκλαψα χθες» που είναι και δικό του τραγούδι. Μπορω κύριε Πλεσσα να πω το «έκλαψα χθες»; -«Βέβαια παιδί μου». Πάω λοιπόν λεω το «έκλαψα χθες» ενθουσιαστήκαν εκεί, φαίνεται καλά να το είπα, και έτσι ο πρώτος που με συνόδευσε στο πιάνο και μου έδωσε την ευχή του ήταν ο Μίμης Πλέσσας. Για αυτό και ήμουν στο αφιέρωμά του με πολύ χαρά. Είπα λοιπόν το «έκλαψα χθες» στον Γιώργο Οικονομίδη, εκεί ήταν κάποιος που μου πρότεινε να πάω στη σχολή Μουσικής του Κώστα Κλάββα.
Εγώ ξεκίνησα το ’73 το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με το «την εποχή μας την λένε ηλεκτρονική», ένα προφητικό τραγούδι, του Δημήτρη του Κωνσταντάρα του συναδέλφου σας. Πήρε βραβείο ερμηνείας, μετά το ’74 είπα τις «καμπάνες», αυτό πήρε βραβείο ενορχήστρωσης και ήρθε το ‘75 που με δάκρυα ευτυχίας στα μάτια κρατούσα στα χέρια μου το πρώτο βραβείο με το τραγούδι «σαν ένα όνειρο». Με τον Ρόμπερτ Γουίλιαμς να έχει γράψει στίχους, μουσική και να τον έχω δίπλα μου χεράκι-χεράκι.
Ένας άνθρωπος που δεν βρίσκω αλλά, πολύ σημαντικό, όχι μόνο εγώ αλλά νομίζω και όσοι τον γνώρισαν. Ένας άνθρωπος που δεν άκουσα να πει κακιά κουβέντα για κανέναν παρόλο ότι βρήκε εμπόδια στην καριέρα του από γενικά θέματα αλλά και θέματα συναδέλφων του εν τούτοις για μένα είναι ο άνθρωπος που θα μείνει για πάντα από τις μελωδίες που έγραψε. Ήταν ένας φοβερός μελωδός και πάντα θα τον θυμόμαστε για την αξία του σαν άνθρωπος.
Μετά από όλα αυτά πήγα σε 16 διεθνή φεστιβάλ και πήραμε και 16 βραβεία. Φτάσαμε μέχρι την Ιαπωνία. Τώρα μπορεί κάποιοι θαυμαστές να λένε δεν 16 Μπέσσυ είναι 22, δεν το θυμάμαι ρε παιδιά έχω μπερδευτεί πια. Ναι ήτανε Βουλγαρία, Τσεχοσλοβακία, Πολωνία, Κορέα, Ιαπωνία 3 φορές, Λιθουανία με διάφορα τραγούδια. Το «Είναι για σένα» έκανε θραύση, άκρως φεστιβαλικό τραγούδι. Ένα τραγούδι που έκανε θραύση σε δύο φεστιβάλ. Είναι τραγούδι που άρεσε πάρα πολύ και πήρε γκραν πρι ήταν ένα τραγούδι που είπα στα γαλλικά το «τραγούδι των Τσιγγάνων». το οποίο πήρε γκραν πρι, άρεσε πάρα πολύ. Γκραν πρι πήρε και ένα τραγούδι του Γιώργου Χατζηνάσιου στην Πολωνία. Το «I feel so wonderful» το οποίο το είπε η Γαλάνη κάποια στιγμή με στίχο ελληνικό αλλά αυτό που άρεσε επίσης πάρα πολύ ήταν όταν εκπροσώπησα την Ιαπωνία, έκανα μεγάλο δίσκο εκεί, πούλησε δυόμισι εκατομμύρια αντίτυπα και ήταν το γνωστό, και λέω γνωστό γιατί το έχω πει πάρα πολλές φορές εδώ σε μουσικές σκηνές που τραγούδησα, το Toshihiko.
Όταν ξεκινήσαμε και κάναμε τις προετοιμασίες δεν μου πήγαινε το μυαλό μου ότι θα με ακολουθεί και θα είναι η πιο μεγάλη τονωτική ένεση για όλη την καριέρα μου. Γιατί έτσι πάει και κάθε χρόνο που είναι Eurovision θυμούνται και αυτό το τραγούδι άλλες φορές λίγο άλλες πολύ αλλά πάντα και όσο περνάν τα χρόνια πάντα θα το θυμούνται.
Και η Σέβη Τηλιακού που έγραψε... Δεν ξέρω ποιος αποφάσισε να μπουν οι νότες νομίζω ότι η πρόταση ήταν από τη γυναίκα του Χατζηνάσιου.
Ήταν ο Πασχάλης. Μας κάνανε πολλές προτάσεις να κάνουμε καριέρα στο εξωτερικό αλλά και η Μαριάννα Τόλη είχε τότε την εκπομπή της «Μουσικές μεταμφιέσεις» νομίζω, και ο Ρόμπερτ με τους Poll, η μόνη που δεν ήμουν τόσο γνωστή....
Είναι δύο γερά παιδιά που από εκεί ξεκινάνε όλα και ευχαριστώ το Θεό για αυτό από κει και πέρα η Εβελίνα ότι γνωρίζετε και από τα μέσα social.
Έχει μια πάρα πολύ ωραία φωνή. Ο Άγγελος ξεκίνησε σεφ, πήρε το Michelin, έμεινε 15 χρόνια στην Ελβετία και τώρα έχει γυρίσει και ασχολείται με real estate. Δεν μπορούσε άλλο, ήθελε να γυρίσει πίσω στην οικογένειά του, κουράστηκε στο εξωτερικό, ήθελε να είναι κοντά στους γονείς του και στην αδελφή του και έτσι τον έχουμε εδώ και πάει πολύ καλά και στην καινούργια δουλειά.
Είμαι περήφανη για κάθε νέο παιδί που βρίσκει το δρόμο του νωρίς, γιατί παίζει μεγάλο ρόλο να βρεις το δρόμο σου και να πετύχεις πρώτα για τον εαυτό σου κι ύστερα και για τους γύρω σου, να μη βασανίζονται και οι γύρω σου. Βρήκαν το δρόμο τους και προχωράνε. Είναι χρήσιμοι στην κοινωνία.
Γιατί μου έβγαλε μια πτυχή την οποία ενώ ήξερα ότι μου αρέσει, μ’ αρέσει ο χορός πήγαινα μπαλέτο μικρή και τα λοιπά μου ξεδίπλωσε την ψυχή. Μου ξεδίπλωσε τις δυνατότητές μου, έχασα κιλά, έγινα ένα παιδί που πέταγε. Έμαθα πράγματα, πέρναγα ωραία, ανέβηκε η αδρεναλίνη μου γιατί ήταν ένα παιχνίδι που περίμενες να κερδίσεις και έκανες τον αγώνα σου. Ο χορός μ’ αρέσει. Πέρασα υπέροχα και ευχαριστώ το Θεό που μου δόθηκε η ευκαιρία να βρεθώ σε αυτό το παιχνίδι.
Θα ήθελα να είμαι επιτροπή σε κάποιο παιχνίδι, πιστεύω ότι έχω δυνατότητες και να σας πω έχω υπάρξει επιτροπή σε διεθνή φεστιβάλ. Σε τουλάχιστον 5- 6 φεστιβάλ όταν έπαιρνα το βραβείο με φωνάζανε την επόμενη χρονιά και ήμουν επιτροπή. Δηλαδή αυτό μου πάει.
Μου αρέσουν γιατί κάνουν τον κόσμο να ξεχνάει. Με αυτο που ζούμε σήμερα σίγουρα Χρειαζόμαστε μουσικές εκπομπές, εκπομπές που να βγαίνουν νέα παιδιά και να τους δίνεται τη ευκαιρία να ακουστούν με συνοπτικές διαδικασίες και αν είναι κάτι που αξίζει να ξεχωρίσει και να προχωρήσει αλλά δεν βλέπω να μένει από αυτά τα παιδιά κάποιο και να προχωράει. Οι μόνοι που είναι τυχεροί σε αυτές τις εκπομπές είναι η επιτροπή και η παραγωγή αν πάει καλά.
Δεν ξέρω πάντως θα λεγα ότι πρέπει να μανατζάρεις τον εαυτό σου καλά πριν από τον μάνατζερ και αυτό είναι μεγάλη επιτυχία να μπορείς εσύ ο ίδιος να το τρέξεις αλλά αν υπήρχε αυτή η δυνατότητα τότε κάποιος απ’ όλους θα έβγαινε προς τα έξω. Αν ήταν αυτός ο λόγος να μανατζάρουμε καλά τον εαυτό μας.
Μου είπαν ότι δεν είμαι για να κάθομαι, εγώ πρέπει να είμαι όρθια και να κινούμαι.
Αν μου το πρότειναν... Έχω ένα ελάττωμα- προτέρημα δεν λέω όχι. Δηλαδή δεν το σκέφτομαι πάρα πολύ μ’ αρέσει να αλλάζει λίγο η ζωή μου.
Ο άντρας μου όταν άκουσε ότι θα πήγαινα στο Dancing With the Stars μου είπε «που πας βρε Καραμήτρο!». Πληγώθηκα εκείνη την ώρα μετά το ξεπέρασα και ρώτησα την κόρη μου, λέω «να πάω;». Μου λέει μαμά εσύ απ’ την ώρα που σηκώνεσαι από το κρεβάτι είσαι υπερκινητική δεν θα κουραστείς καθόλου.
Μην εκτεθώ, «που πας με αυτή την ηλικία και με αυτά τα κιλά». Εγω την ηλικία την ξέχασα και τα κιλά τα έχασα.
Καταρχάς αγαπώ Άννα Βίσση, είμαι φαν της. Αυτό το τραγούδι το λάτρεψα, ήθελα να το έχω πει εγώ. Είναι αυτή η κατηγορία τραγουδιών που λέω Θεέ μου πόσο πολύ θα θελα να το έχω πει αυτό και δύο -τρία άλλα από άλλους καλλιτέχνες αλλά μου δίνεται η δυνατότητα να το τραγουδήσω στο μαγαζί που θα εμφανίζομαι. Αυτό το τραγούδι λοιπόν επειδή μου άρεσε πήρα τον Καρβέλα του λέω «θέλω να το τραγουδήσω σε ένα φεστιβάλ διεθνές μπορείς να μου το δώσεις;», και μπήκαμε στο στούντιο, το γράψαμε και πήγα το τραγούδησα και πήρε το πρώτο βραβείο. Ήταν νομίζω 35 χώρες από όλο τον κόσμο και η Ελλάδα μας βγήκε πρώτη. Και με αυτό.
Εξάλλου έτσι δεν ξεκίνησε η Eurovision άσχετα αν οπτικοποιήθηκε στην πορεία και είναι τώρα το πακέτο που λέμε που κάνει τη διαφορά σε ένα σημείο είτε αυτό είναι στην εικόνα είτε είναι στον ήχο. Παλιά ήταν οι φωνές.
Δεν είναι κάτι που με ενοχλεί, είναι κάτι που με τον καιρό, με τα χρόνια τα πράγματα αλλάζουν, διαφοροποιούνται και σίγουρα από τότε που βγήκαν τα βιντεοκλίπ τα πράγματα έχουν αλλάξει και πάει πακέτο το πράγμα.
Αν έρθει και δέσει καλά η εικόνα με το τραγούδι τότε είναι επιτυχία, αν δεν δέσει μπορεί το ένα να τραβήξει το άλλο κάτω αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι σε αυτό, αυτό είναι. Αυτό κυκλοφορεί παγκοσμίως πια.
Όχι, θα ήθελα όμως να είχα μπλεχτεί με τραγούδια με πιο πολύ μεστό στίχο δηλαδή θα θελα να πω μια «Πανσέληνο». Θα θελα να χα πει το «Να κοιμηθώ στο πάτωμα» τα οποία θα τραγουδάω στα live μου και οι φίλοι μου που έρχονται μου το ζητάνε. Αν δεν το πω δεν κλείνω, δεν τελειώνει το πρόγραμμα. Είναι κάποια τραγούδια που έχουν μια εσωτερικότητα, ένα στίχο που έχει πολλά να πει και αυτό είναι κάτι το οποίο πραγματικά το ζηλεύω.
Δεν θέλω να σκεφτώ ότι θα ήθελα να δω τι αγαπάει πρώτα ο κόσμος πιο πολύ γιατί αν εγώ δεν το ενστερνιστώ, δεν γίνει δικό μου και δεν είναι κάτι που λατρεύω δεν θα το φτάσω ποτέ καλά στον κόσμο. Θα ήθελα να κάνω μια μικρή στροφή και το είχε επιχειρήσει η εταιρεία μου, ο Νίκος Ιγνατιάδης ο μεγάλος μαέστρος μου είχε δώσει το «Μεγάλη στιγμή». Μετά το «Μεγάλη στιγμή» ήθελε λίγο ο Ιγνατιάδης να μου κάνει μια μικρή στροφή αλλά επειδή στην εταιρεία υπήρχαν λαϊκοί τραγουδιστές με είχανε βάλει σε αυτό το κουτάκι εμένα, και σε αυτό το κουτάκι έμεινα. Νομίζω ότι το υπηρετώ καλά, στα μαγαζιά λεω τα πάντα.
Πιστεύω ότι υπάρχουν πολύ μεγάλες φωνές, λαϊκές, που εκπροσωπούν το είδος τόσο καλά που νομίζω ότι δεν θα το ήθελα να μπω σε αυτά τα χωράφια. Αντιθέτως, το μοντέρνο τραγούδι επειδή πάει με την κίνηση πάει με το δικό μου ταπεραμέντο.
Εγώ μέχρι και κλασική ακούω αναλόγως την ώρα, ακούω τα πάντα.
Βασικά όταν ακούω κάποιον καλλιτέχνη καινούργιο που βλέπω ότι έχει πάρα πολύ καλή φωνή και έχει στοιχεία να προχωρήσει μπροστά -σε άσχημες εποχές και πολύ δύσκολο αλλά το εύχομαι ολόψυχα- του λέω αν το αγαπάει να κυνηγήσει το όνειρό του. Να μην το σταματήσει, να το παλέψει, να το υποστηρίξει και αν χρειαστεί κάπου, αν μπορώ, να βοηθήσω κι εγώ.
Έχω γράψει στο παρελθόν με αποτυχία. Δεν είμαι στιχουργός, το έγραψα απλά έτσι για να βοηθήσω επειδή εκείνη την εποχή δεν βρίσκανε κάποιο στίχο να βάλουν σε κάποιες διασκευές γιατί έχω κάνει τις περισσότερες διασκευές από ξένα τραγούδια. Πολλές διασκευές.
Το όνειρο μου θα μείνει μου φαίνεται απατηλό και χωρίς να είναι τρελό. Το όνειρό μου είναι να κάνω τη ζωή της Μπέτι Μίντλερ. Έχει γραφτεί αλλά όλο κάτι τυχαίνει και το χάνουμε το πράγμα. Δηλαδή πρόσεξε σας έχω χορέψει, τραγουδάω καλά ακόμα νομίζω, έχει έχω ευφράδεια, έχω πάει δραματική σχολή βέβαια για ένα χρόνο με τον Νίκο Φώσκολο δάσκαλο αφού λοιπόν έχω όλο το πακέτο θα ήθελα να δοκιμαστώ σε ένα μιούζικαλ.
Είναι κάτι που έχει γραφτεί και θα θελα να βρεθεί ένας σκηνοθέτης και ένας παραγωγός να το φτιάξει έτσι και να το πάμε σε ένα θέατρο. Έχει γραφτεί ήδη το έργο και η μουσική είναι κάτι ανάμεσα από δικά μου τραγούδια και της Μπέτι Μίντλερ. Τη θαυμάζω δεν θα πω πιο πολλά γιατί μπορεί να πάρουνε το concept.
Ναι, την έχω δει στον ύπνο μου- τη λατρεύω- και ξυπνάω και ζω το όνειρό μου ότι είμαι η Μπέτι Μίντλερ.
Μου το έλεγε ένα διάστημα τώρα βαρέθηκε.
Όπως λέει στα «Παραπολιτικά» η Μπέσσυ Αργυράκη, η καλύτερη περίοδος για εκείνη ήταν το «Dancing With The Stars». «Θα ήθελα να είχα µπλεχτεί µε τραγούδια µε πιο µεστό στίχο, να είχα πει µια "Πανσέληνο" ή το "Να κοιµηθώ στο πάτωµα", το οποίο τραγουδάω στα live µου. Αν δεν το πω, δεν κλείνω, δεν τελειώνει το πρόγραµµα» εξομολογείται η Μπέσσυ Αργυράκη, λέγοντας για το όνειρό της ήταν να κάνει τη ζωή της Μπέτι Μίντλερ. «Έχει γραφτεί αλλά όλο κάτι τυχαίνει και το χάνουμε το πράγμα. Δηλαδή πρόσεξε σας έχω χορέψει, τραγουδάω καλά ακόμα νομίζω, έχει έχω ευφράδεια, έχω πάει δραματική σχολή βέβαια για ένα χρόνο με τον Νίκο Φώσκολο δάσκαλο αφού λοιπόν έχω όλο το πακέτο θα ήθελα να δοκιμαστώ σε ένα μιούζικαλ» λέει χαρακτηριστικά.
