Ο Θανάσης Βισκαδουράκης βρέθηκε καλεσμένος στο Στούντιο 4 με την Νάνσυ Ζαμπέτογλου και τον Θανάση Αναγνωστόπουλο, όπου μίλησε ανοιχτά για τις δυσκολίες που έχει αντιμετωπίσει στις ανθρώπινες σχέσεις του. Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, θυμήθηκε και την αποκαλυπτική συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στον Θέμο Αναστασιάδη, ενώ μοιράστηκε με το κοινό μια απρόσμενη συνάντηση με έναν παλιό γνώριμο, η οποία συγκλόνισε τόσο τον ίδιο όσο και τη σύζυγό του, Κατερίνα, η οποία δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυά της. Ο ηθοποιός, σε μία προσωπική εξομολόγηση, αναφέρθηκε επίσης στις αλλαγές που έχει παρατηρήσει στις ελληνικές οικογένειες, συγκρίνοντας την κοινωνική δομή και τις σχέσεις των παλαιότερων γενεών με τις σημερινές, αποκαλύπτοντας τα συναισθήματα και τις σκέψεις του για τις αξίες που έχουν αλλάξει με την πάροδο του χρόνου.


Θανάσης Βισκαδουράκης: «Δεν είχα κάποιον να με νουθετήσει... Ο Θέμης Αναστασιάσης ευθύνεται που ξεδίπλωσα τη ζωή μου στο στούντιό του»

«Δεν είχα κάποιον να με νουθετήσει. Από μικρό παιδί δεν με πήρε αγκαλιά κανένας, δεν με φίλησε ποτέ. Από 5 χρονών δεν είχα ακούσει καλή κουβέντα μέχρι τα 40. Κανένας δεν μου είπε ότι δεν πρέπει να συμπεριφέρεσαι έτσι γιατί εκθέτεις τον άλλον. Ότι ερωτεύεσαι έτσι και δίνεις ένα λουλούδι.» δήλωσε ο Θανάσης Βισκαδουράκης.

Παρακάτω συνέχισε ο Θανάσης Βισκαδουράκης: «Ο Θέμης Αναστασιάσης ευθύνεται που ξεδίπλωσα τη ζωή μου στο στούντιό του. Έβαλε τα κλάματα. Από εκεί με ξεκόμπλαρε. Και μετά η πολύ φίλη μου, η Τατιάνα Στεφανίδου. Πολλοί με πλησίαζαν και το ξέκοβα.»

«Έχω χορτάσει από απόρριψη, πρέπει να χαίρεσαι. Στεναχωρήθηκε η Κατερίνα και έκλαιγε με μια ιστορία...»

«Πρέπει να χαιρόμαστε αυτά που έχουμε. Ακόμα και τα δύσκολα να τα απολαμβάνεις. Πάντα θαύμαζα το ταλέντο των άλλων, γιατί έτσι πρόκοβα και εγώ… Έχω χορτάσει από απόρριψη, πρέπει να χαίρεσαι. Στεναχωρήθηκε η Κατερίνα και έκλαιγε με μια ιστορία που θα σας πω. Κοιμηθήκαμε στη Θήβα και την επόμενη πρωί είπαμε να πάμε στην Καρδίτσα, για να δω λίγο πώς ήταν το σπίτι μου μετά την πλημμύρα Ντάνιελ. Άλλα δράματα από κει», ανέφερε αρχικά ο Θανάσης Βισκαδουράκης.

«Πέρασε ένας τύπος… καταλαβαίνετε… που είχε αποστασιοποιηθεί από τη ζωή και ήταν σαν άστεγος. Παγώνει όλη η παρέα. Τους είπα «γιατί παγώσατε;» και μου είπαν «δεν τον ξέρεις;». Απάντησα πως όχι. Είδα έναν τύπο που ήταν γύρω στα 65-70 και μου είπαν πως ήταν ένα παιδί που ζούσαμε μαζί. Μου είπαν το όνομά του, σηκώθηκα και του φώναξα. Γύρισε, και η γυναίκα μου έκλαιγε.

Τον πήρα αγκαλιά και μου είπε ένας από την παρέα να μη του δώσω λεφτά γιατί είναι πολύ περήφανος. Το ίδιο κόλλημα έχω κι εγώ. Μου είπε «Θανάση, χαίρομαι που έχεις προχωρήσει». Η Κατερίνα έκλαιγε γιατί έβλεπε δύο διαφορετικούς κόσμους. Οι δυσκολίες είναι για όλους αλλά πρέπει να τις παλεύουμε», κατέληξε ο ηθοποιός.

Αποκάλυψε τα συναισθήματα και τις σκέψεις του για τις αξίες που έχουν αλλάξει με την πάροδο του χρόνου

«Λέμε για τις πατριαρχικές κοινωνίες. Ο μπαμπάς κάποτε ερχόταν σπίτι και έτρωγε το καλύτερο φαγητό, είχε το ποτήρι του με το κρασί του, είχε την καλύτερη θέση στην τραπεζαρία του σπιτιού και δεν κουνιόταν φύλλο. Έτρωγε και μετά πήγαινε για νάνι. Λέγαμε ότι αυτό είναι πολύ κακό. Τώρα τι κάνουμε στα παιδιά μας; Ο γιος μου τρώει το καλύτερο φαγητό, ό,τι ώρα θέλει βλέποντας κινητό, με γράφει, του μιλάω 20 φορές και με γράφει. Επομένως τι παιδιά μεγαλώνουμε; Γιατί κατηγορούμε το παρελθόν ενώ δεδν κοιτάμε το τώρα» ανέφερε ο Θανάσης Βισκαδουράκης.