Το γυμνό επιστρέφει στο ημερολόγια της Pirelli για το 2019 (vid-pics)

 

 

Μία αλληλουχία σαράντα σκηνών αφηγείται τις ιστορίες των χαρακτήρων που ενσαρκώνουν η Gigi Hadid με τον Alexander Wang, η Julia Garner, η Misty Copeland με τον Calvin Royal III και η Laetitia Casta με τον Sergei Polunin.  Οι φωτογραφίες, έγχρωμες και ασπρόμαυρες, σε cimenascope format 16:9, είναι φανερά επηρεασμένες από το πάθος του Albert Watson για τον κινηματογράφο. 

 

 

«Στη φάση διαμόρφωσης της φιλοσοφίας του project, στόχος μου ήταν να διαφέρει από έργα άλλων δημιουργών και αναρωτιόμουν με ποιο τρόπο θα μπορούσε να επιτευχθεί κάτι τέτοιο. Στο τέλος, επικεντρώθηκα σε φωτογραφίες που διαθέτουν ποιότητα, βάθος και που, κατά μία έννοια, διηγούνται μία ιστορία. Ήθελα να δημιουργήσω κάτι περισσότερο από ένα απλό πορτρέτο – ήθελα κάτι που να θυμίζει κινηματογραφικό καρέ. Ήθελα όσοι πάρουν στα χέρια τους το Ημερολόγιο θα αντιληφθούν ότι σκοπός μου ήταν η φωτογραφία στην πιο γνήσια μορφή της, ένα ταξίδι ‘εξερεύνησης’ των ηρωίδων μου, μέσα από  ένα σκηνικό που θα μετέφερε μία θετική αντίληψη για τις γυναίκες σήμερα.»

 

 

Εξιστορώντας το πώς ανέλαβε το project του Ημερολογίου (ακολουθεί συνέντευξη), ο φωτογράφος μιλά για τα δικά του όνειρα και τις προσπάθειες και θυσίες που χρειάστηκαν.

 

«Για να γίνει ένα όνειρο πραγματικότητα, πρέπει να δουλέψεις σκληρά. Πάντα ήμουν υπέρμαχος της εξέλιξης ‘βήμα-βήμα’, πετυχαίνοντας ένα στόχο τη φορά, χωρίς να επιδιώκω να φτάσω αμέσως στην κορυφή της σκάλας. Αν και μερικές φορές πιστεύω ότι αυτή η κορυφή απομακρύνεται συνεχώς, θεωρώ ότι πάντα αξίζει να επιδιώκεις όλο και υψηλότερους στόχους και μεγαλύτερα όνειρα.» 

 

 

Ο καλλιτέχνης είπε επίσης ότι κάθε μία από τις τέσσερις γυναίκες εστιάζει στο μέλλον και «έχει την ατομικότητά της, το δικό της σκοπό στη ζωή και το δικό της τρόπο που χειρίζεται τα πράγματα. Μπορεί λοιπόν το θέμα να είναι αυτό των ‘ονείρων’, ωστόσο η βασική ιδέα πίσω από το όλο project είναι η αφήγηση μιας ιστορίας σε τέσσερις ‘μίνι ταινίες’. Εκείνο που ήθελα να αναδείξω ήταν οι ελπίδες των πρωταγωνιστριών και το πώς βλέπουν το μέλλον, για να το συνδέσω με τις φιλοδοξίες και τα όνειρα.»

 

Και συνεχίζει: «παράδειγμα, ο χαρακτήρας που υποδύεται η Gigi Hadid. Πρόσφατα χώρισε με τον σύντροφό της, ζει μόνη σε ένα γυάλινο πύργο και έχει δίπλα της τον Alexander Wang ως το μοναδικό φίλο και άτομο της εμπιστοσύνης της: «Θεωρώ ότι διαφαίνεται ένα είδος υπερέντασης σε αυτές τις φωτογραφίες. Μέσα από το χαρακτήρα της Hadid, ήθελα να μεταφέρω την αίσθηση μιας γυναίκας που σκέφτεται το μέλλον, αλλά παράλληλα να την παρουσιάσω σε μία κατάσταση μοναξιάς. Τη βλέπουμε να ανησυχεί πώς θα προχωρήσει τη ζωή της, τι θα κάνει αύριο. Ήθελα να είναι πολύ πιο λιτή και απέριττη, και να διαφέρει από τις υπόλοιπες γυναίκες και τα σκηνικά που φωτογράφισα.»

 

 

Η Julia Garner υποδύεται το ρόλο μιας νεαρής φωτογράφου που αγαπά τη φύση και τη μοναξιά. Για την Julia, ο Watson λέει τα εξής «Η Julia είναι μία πολύ επιτυχημένη ηθοποιός και μπήκε κατευθείαν στο πετσί του ρόλου της. Παίζει το ρόλο μιας φυσιολάτρισσας φωτογράφου που ονειρεύεται να παρουσιάσει τα έργα της σε επιτυχημένες εκθέσεις. Βρεθήκαμε σε έναν όμορφο τροπικό κήπο στο Μαϊάμι, που αποδείχτηκε το τέλειο μέρος για να δουλέψουμε».

 

Η Misty Copeland δίπλα στον Calvin Royal III, επίσης ονειρεύεται στο μέλλον να διαπρέψει ως χορεύτρια. «Η προσπάθεια για επιτυχία είναι η κινητήρια δύναμή της» δήλωσε ο Watson. «Η ηρωίδα που υποδύεται η Copeland κερδίζει τα προς το ζην χορεύοντας σε ένα κλαμπ, αλλά ταυτόχρονα έχει στήσει μία μικρή σκηνή στον κήπο της, όπου εξασκείται στο χορό – για να πετύχει το στόχο της να γίνει πρώτο όνομα - μερικές φορές παρέα με το ‘αγόρι’ της, Calvin Royal III.»

 

 

Τέλος, η Laetitia Casta είναι μία ζωγράφος που ζει σε ένα στούντιο με τον αγαπημένο της, τον οποίο υποδύεται ο Sergei Polunin. Και οι δύο ονειρεύονται την επιτυχία: εκείνη στο χώρο των καλών τεχνών, εκείνος στον κόσμο του χορού. «Αξίζει να σημειωθεί ότι στην πραγματικότητα, η Laetitia ασχολείται με τη γλυπτική και δημιουργεί έργα τέχνης στον ελεύθερο χρόνο της. Αυτό ήταν πολύ θετικό καθώς τη βοήθησε να ανταποκριθεί στις ανάγκες του ρόλου της. Αποφασίσαμε να κάνουμε εξωτερικές λήψεις, για να δώσουμε στις σκηνές πρόσθετο φυσικό φως. Η τροπική ατμόσφαιρα στο Μαϊάμι είναι το κύριο συστατικό αυτής της εικόνας» σχολίασε ο Watson.

 

Μπορείτε να δείτε τις ιστορίες και τους πρωταγωνιστές του 2019 Pirelli Calendar, καθώς και την ιστορία των 50 και πλέον χρόνων του The Cal™, στο www.pirellicalendar.com .

 

 

 

Το Pirelli Calendar είναι ένα μοναδικό project για οποιονδήποτε φωτογράφο. Στη φάση διαμόρφωσης της φιλοσοφίας του project, στόχος μου ήταν να διαφέρει από έργα άλλων δημιουργών και αναρωτιόμουν με ποιο τρόπο θα μπορούσε να επιτευχθεί κάτι τέτοιο. Στο τέλος, επικεντρώθηκα σε φωτογραφίες που διαθέτουν ποιότητα, βάθος και που, κατά μία έννοια, διηγούνται μία ιστορία. Ήθελα να δημιουργήσω κάτι περισσότερο από ένα απλό πορτρέτο – ήθελα κάτι που να θυμίζει κινηματογραφικό καρέ. Ήθελα όσοι πάρουν στα χέρια τους το Ημερολόγιο θα αντιληφθούν ότι σκοπός μου ήταν η φωτογραφία στην πιο γνήσια μορφή της, ένα ταξίδι ‘εξερεύνησης’ των ηρωίδων μου, μέσα από  ένα σκηνικό που θα μετέφερε μία θετική αντίληψη για τις γυναίκες σήμερα. 

 

 

Στόχευα σε ένα έντονα αφηγηματικό στυλ, γι’ αυτό σκέφθηκα: «Ας προσπαθήσουμε οι λήψεις να μοιάζουν με κινηματογραφικά καρέ.» Τραβήξαμε όλα τα πλάνα σε διάταξη ‘widescreen’, κάτι που είχε τρομερή πρόκληση. Κάθε μία από τις τέσσερις ηρωίδες έχει την ατομικότητά της, το δικό της σκοπό στη ζωή και το δικό της τρόπο που χειρίζεται τα πράγματα. Και όλες είναι επικεντρωμένες στο μέλλον τους. Μπορεί λοιπόν το θέμα να είναι αυτό των ‘ονείρων’, ωστόσο η βασική ιδέα πίσω από το όλο project είναι η αφήγηση μιας ιστορίας σε τέσσερις ‘μίνι ταινίες’.

 

Κάθε χαρακτήρας υποδύεται ένα ρόλο στο 2019 Pirelli Calendar. Σε μερικές περιπτώσεις, ο ρόλος είχε στοιχεία από την καθημερινότητα των πρωταγωνιστριών, αλλά για τις ανάγκες του Ημερολογίου όλες χρειάστηκε να παίξουν έναν διαφορετικό ρόλο. Όχι τους εαυτούς τους, αλλά το ρόλο που ήθελα εγώ.

 

Η γυναίκα που ενσαρκώνει η Gigi Hadid έχει μόλις χωρίσει με τον σύντροφό της. Έχει δίπλα της κάποιον που εμπιστεύεται, όχι κάποιο αμόρε, αλλά έναν φίλο που υποδύεται ο σχεδιαστής Alexander Wang. Αυτός την βοηθά να ξεπεράσει τις δύσκολες στιγμές. Θεωρώ ότι διαφαίνεται ένα είδος υπερέντασης σε αυτές τις φωτογραφίες. Μέσα από το χαρακτήρα της Hadid, ήθελα να μεταφέρω την αίσθηση μιας γυναίκας που σκέφτεται το μέλλον, αλλά παράλληλα να την παρουσιάσω σε μία κατάσταση μοναξιάς. Τη βλέπουμε να ανησυχεί πώς θα προχωρήσει τη ζωή της, τι θα κάνει αύριο. Ήθελα να είναι πολύ πιο λιτή και μινιμαλιστική, συγκριτικά με τις άλλες γυναίκες και ήθελα αυτό να καθρεφτίζεται στο σκηνικό που είχα επιλέξει να την φωτογραφίσω. Τα σκηνικά άλλων πρωταγωνιστριών είναι αρκετά φορτωμένα, ενώ υπάρχει δράση σχεδόν σε όλα.

 

Η ηρωίδα που ενσαρκώνει η Julia Garner είναι μία φυσιολάτρισσα φωτογράφος που ονειρεύεται να παρουσιάζει τα έργα της σε επιτυχημένες εκθέσεις. Η Julia είναι μία πολύ επιτυχημένη ηθοποιός και μπήκε κατευθείαν στο πετσί του ρόλου της. Βρεθήκαμε σε έναν όμορφο τροπικό κήπο στο Μαϊάμι, που αποδείχτηκε το τέλειο μέρος για να δουλέψουμε. 

 

Οι Misty Copeland και Calvin Royal III, από την άλλη, παίζουν το ρόλο δύο χορευτών που θέλουν να γίνουν διάσημοι και να ζήσουν σε ένα σπίτι Art Deco. Εκείνη ονειρεύεται να χορέψει στο Παρίσι. Προσβλέπει στο μέλλον και έχει φιλοδοξίες. Η προσπάθεια για επιτυχία είναι η κινητήρια δύναμή της. Κερδίζει τα προς το ζην χορεύοντας σε ένα κλαμπ, αλλά ταυτόχρονα έχει στήσει μία μικρή σκηνή στον κήπο της, όπου εξασκείται στο χορό – για να πετύχει το στόχο της να γίνει πρώτο όνομα - μερικές φορές παρέα με το ‘αγόρι’ της, Calvin Royal III.

 

 

Η ζωγράφος που υποδύεται η Laetitia Casta ζει σε ένα στούντιο, που μοιράζεται με τον αγαπημένο της, Sergei Polunin. Και οι δύο ονειρεύονται την επιτυχία: εκείνη στο χώρο των καλών τεχνών, εκείνος στον κόσμο του χορού. Αποφασίσαμε να κάνουμε εξωτερικές λήψεις, για να δώσουμε στις σκηνές πρόσθετο φυσικό φως. Η τροπική ατμόσφαιρα στο Μαϊάμι είναι το κύριο συστατικό αυτής της εικόνας. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην πραγματικότητα, η Laetitia ασχολείται με τη γλυπτική και δημιουργεί έργα τέχνης στον ελεύθερο χρόνο της. Αυτό ήταν πολύ θετικό καθώς τη βοήθησε να ανταποκριθεί στις ανάγκες του ρόλου της.

 

Όταν ήμουν νέος, ο πρώτος διάσημος που φωτογράφισα ήταν ο Alfred Hitchcock. Αυτός έλεγε: «Αγαπητό μου παιδί, μόλις ολοκληρωθεί το εικονογραφημένο σενάριο, η ταινία έχει τελειώσει – Το μόνο που μένει είναι το γύρισμα.» Και σε μεγάλο βαθμό, αυτό το μήνυμα έχει ‘γράψει’ μέσα μου. Το 2019 Calendar μοιάζει με κινηματογραφικό, εικονογραφημένο σενάριο. Ήμουν πολύ τυχερός γιατί σπούδασα γραφιστική για τέσσερα χρόνια, και συνέχισα στο Royal College of Art Film School για τρία χρόνια, όπου τελείωσα τη Σχολή Σκηνοθεσίας. Ποτέ δεν πήρα μαθήματα φωτογραφίας και, από εκείνο το σημείο και μετά, έπρεπε να μελετήσω για να γίνω  φωτογράφος και να μάθω για το φωτισμό. Σαν φωτογράφος, τα τεχνικά θέματα μου ήταν πολύ δύσκολα, ‘δεν το είχα’, εκ φύσεως. Με το ένστικτο, ακολούθησα μία κινηματογραφική αισθητική. Μεγάλο μέρος της δουλειάς μου βασίζεται στις γραφικές τέχνες και στον κινηματογράφο ή μερικές φορές σε ένα συνδυασμό και των δύο. Ήταν πολύ εύκολο για μένα να το εφαρμόσω στο Ημερολόγιο και να δημιουργώ εικόνες τύπου κινηματογραφικών καρέ. Το μυστικό ήταν να συνδυάσω όλα αυτά τα διαφορετικά στοιχεία και να φτιάξω μία δυνατή αφήγηση. Κοινός παρονομαστής είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι όλοι δραστήριοι: σκέφτονται το μέλλον τους και ονειρεύονται που μπορεί να βρίσκονται σε πέντε, δέκα, είκοσι χρόνια... 

 

 

Γνωρίζω ότι κάποιοι δουλεύουν καλά με πολλή ένταση στο πλατό και μέρος της δημιουργικότητάς τους οφείλεται σε αυτό, αλλά προσωπικά είναι αντίθετος. Εάν περνάω όμορφα με τους γύρω μου, το απολαμβάνω και διασκεδάζω μαζί τους, αποκομίζω πολύ περισσότερα από αυτό. Καμιά φορά λέω στους νέους φωτογράφους ότι στο real estate το μυστικό είναι ‘η θέση, η θέση και η θέση, αλλά στη δουλειά μας τη μεγαλύτερη σημασία έχει ‘η προετοιμασία, η προετοιμασία και η προετοιμασία’. Όσο περισσότερο προετοιμάζεσαι τόσο πιο δημιουργικό είναι το αποτέλεσμα. Το μυστικό είναι να σκέφτεσαι και ‘να σχεδιάζεις, να σχεδιάζεις, και να σχεδιάζεις’. Αυτό είναι πραγματικά σημαντικό.

 

Είχα τρομερή υποστήριξη όσο δούλευα την ιδέα του Ημερολογίου. Ο Steve Kimmel ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής, και μαζί με τους Arnold Barros και Belinda Scott, έκαναν καταπληκτική δουλειά. Χάρη στην αφοσίωσή τους, όλα πήγαν τέλεια. Ο James Kaliardos είχε αναλάβει το μακιγιάζ. Έκανε καταπληκτική δουλειά, όμορφη, διακριτική, αλλά ουσιαστική. Τα μαλλιά σε όλες τις γυναίκες ήταν φυσικά, χάρη στην κομμωτική τέχνη του Kerry Warn. Διέθετε πλούσια εμπειρία από κινηματογραφικά projects, επομένως ήταν ιδανικός για το Ημερολόγιο.

 

Η Julia Von Boehm ανέλαβε το styling και το fashion editing. Επιπλέον, είχα τη δική μου ομάδα βοηθών με τους Taro Hashimura και Ed Smith, ενώ όλη την ψηφιακή επεξεργασία ανέλαβε ο Adrien Potier και η Emi Robinson έκανε εξαιρετική επιμέλεια (ρετούς). Η συμβολή όλων ήταν καταπληκτική, γι’ αυτό μπορώ να πω ότι ήταν περισσότερο κινηματογραφικό παρά φωτογραφικό project. 

 

Για να γίνει ένα όνειρο πραγματικότητα, πρέπει να δουλέψεις σκληρά. Πάντα ήμουν υπέρμαχος της εξέλιξης ‘βήμα-βήμα’, πετυχαίνοντας ένα στόχο τη φορά, χωρίς να επιδιώκω να φτάσω αμέσως στην κορυφή της σκάλας. Αν και μερικές φορές πιστεύω ότι αυτή η κορυφή απομακρύνεται συνεχώς, θεωρώ ότι πάντα αξίζει να επιδιώκεις όλο και υψηλότερους στόχους και μεγαλύτερα όνειρα.

 

 

 

 

Γεννημένος και μεγαλωμένος στο Εδιμβούργο, Σκωτία, ο Albert Watson σπούδασε γραφιστική (graphic design) στο Duncan of Jordanstone College of Art and Design στο Dundee. Επίσης έκανε κινηματογραφικές  και τηλεοπτικές σπουδές στο Royal College of Art στο Λονδίνο. Αν και τυφλός εκ γενετής από το ένα μάτι, σπούδασε φωτογραφία στο πλαίσιο του εκπαιδευτικού του προγράμματος. Το 1970, μετακόμισε στις ΗΠΑ  με τη γυναίκα του, Elizabeth, που διορίστηκε δασκάλα  σε δημοτικό σχολείο στο Los Angeles, όπου εκείνος άρχισε να ασχολείται με τη φωτογραφία, κυρίως σαν χόμπι.

 

Από τότε, ο Albert Watson έχει αφήσει το αποτύπωμά του σαν ένας από τους πιο επιτυχημένους και δημιουργικούς φωτογράφους σε όλο τον κόσμο, χάρη στο προσωπικό του ταλέντο να ‘παντρεύει’ την τέχνη, τη μόδα και την εμπορική φωτογραφία σε μερικές από τις πιο εμβληματικές φωτογραφίες όλων των εποχών. Από πορτρέτα του Alfred Hitchcock και του Steve Jobs μέχρι ενσταντανέ με την Kate Moss, τοπία του Las Vegas και φωτογραφίες που απεικονίζουν αντικείμενα του Βασιλιά Τουταγχαμών, η ποικιλία και η γκάμα των έργων του είναι απαράμιλλες. 

 

Τα έργα του φιγουράρουν σε γκαλερί και μουσεία σε όλο τον πλανήτη, και η βίβλος της βιομηχανίας φωτογραφίας, το Photo District News, συμπεριέλαβε τον Albert Watson στη λίστα με τους 20 πιο επιδραστικούς φωτογράφους όλων των εποχών, ανάμεσα στους Irving Penn και Richard Avedon, μεταξύ άλλων.

Ο Watson έχει κερδίσει πολυάριθμες διακρίσεις, όπως από ένα Lucie Award και Grammy Award, τρία Andys, ένα Der Steiger Award, ένα Hasselblad Masters Award, και το Centenary Medal, ένα βραβείο επιτεύγματος ζωής από το Royal Photographic Society. Η Βασίλισσα Ελισάβετ II απένειμε στο Σκωτσέζο ένα Order of the British Empire (OBE) το Ιούνιο του 2015 για την συνολική συμβολή του στην τέχνη της φωτογραφίας. 

 

Όλα αυτά τα χρόνια οι φωτογραφίες του έχουν εμφανιστεί σε πάνω από 100 εξώφυλλα της Vogue σε όλο τον κόσμο και έχουν πρωταγωνιστήσει σε αμέτρητες άλλες εκδόσεις, από το Rolling Stone μέχρι Time και το Harper’s Bazaar. Πολλές είναι από θρυλικές φωτογραφήσεις μόδας ή πορτρέτα rock stars, rappers, ηθοποιών και άλλων celebrities. Επίσης έχει δημιουργήσει φωτογραφικό υλικό για εκατοντάδες διαφημιστικές καμπάνιες μεγάλων εταιριών, όπως οι Blumarine, Prada, the Gap, Levi’s, Revlon και Chanel.

 

Έχει φωτογραφήσει δεκάδες κινηματογραφικές αφίσες του Hollywood, όπως “Kill Bill” και “Memoirs of a Geisha,” και έχει σκηνοθετήσει πάνω από 100 τηλεοπτικές διαφημίσεις, ενώ παράλληλα έχει δουλέψει σε projects για εκθέσεις σε μουσεία και γκαλερί. Ο Albert Watson έχει δημοσιεύσει πέντε βιβλία: “Cyclops” (1994, Bullfinch), “Maroc” (Rizzoli, 1998), "Albert Watson” (Phaidon, 2007), "Strip Search" (PQ Blackwell/Chronicle 2010), και "UFO: Unified Fashion Objectives" (PQ Blackwell/Abrams 2010.) Το πιο πρόσφατο βιβλίο του, “Kaos,” εκδόθηκε από το Taschen το φθινόπωρο του 2017. Πολλές συλλογές φωτογραφιών του έχουν εκδοθεί σε συνεργασία με μουσεία και γκαλερί. 

 

Από το 2004, έργα του Albert Watson έχουν παρουσιαστεί σε ατομικές εκθέσεις στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στο Μιλάνο, στο KunstHausWien στη Βιέννη (Αυστρία), στο City Art Centre στο Εδιμβούργο, στο FotoMuseum στην Αμβέρσα (Βέλγιο), στο NRW Forum στο Dusseldorf, Γερμανία, στη Forma Galleria στο Μιλάνο, στο Fotografiska στη Στοκχόλμη (Σουηδία) και στο Multimedia Art Museum στη Μόσχα. Μία σημαντική ανασκόπηση, μια νέα δουλειά του που τράβηξε στο Benin, Αφρική, παρουσιάστηκε στο Deichtorhallen στο Αμβούργο (Γερμανία), το 2013. Οι φωτογραφίες του έχουν επίσης εμφανιστεί σε πολλές ομαδικές εκθέσεις μουσείων, συμπεριλαμβανομένου του National Portrait Gallery στο Λονδίνο, του Metropolitan Museum of Art στη Νέα Υόρκη, του Pushkin Museum of Fine Arts στη Μόσχα, του Lianzhou Museum of Photography στην Κίνα, του International Center of Photography στη Νέα Υόρκη, του Brooklyn Museum, και του Deichtorhallen. Οι φωτογραφίες του περιλαμβάνονται σε μόνιμες συλλογές στα National Portrait Gallery, Metropolitan Museum of Art, Smithsonian, Scottish Parliament, Deichtorhallen, Multimedia Art Museum, και Museum Folkwang στο Essen, Γερμανία, μεταξύ άλλων.

 

Ο Albert Watson ήταν ανέκαθεν εργασιομανής. Το στούντιό του στο Μανχάταν, που αποτελεί και την προσωπική του γκαλερί, περιλαμβάνει εκατομμύρια φωτογραφίες και αρνητικά, ενώ εκτίθενται αρκετές φωτογραφίες μεγάλων διαστάσεων. Η εικαστική του γλώσσα ακολουθεί τους δικούς του χαρακτηριστικούς κανόνες, που κάνουν τις φωτογραφίες του αναγνωρίσιμες σαν έργα του Albert Watson. Αυτό φαίνεται στην καθαρή δύναμη και την τεχνική μαεστρία που αποπνέουν, είτε απεικονίζουν ένα δάσος στη Σκοτία, είτε ένα φόρεμα του Yohji Yamamoto στο σώμα ενός supermodel, είτε ένα κοντινό πλάνο της στολής του αστροναύτη Alan Shepard στο Φεγγάρι, ή το θρυλικό ασπρόμαυρο πορτρέτο του Steve Jobs. Αυτή η εμμονή του στην τελειότητα κάνει τον Watson έναν από τους πιο περιζήτητους φωτογράφους της εποχής μας.