Έρρικα Πρεζεράκου: Είδα το χέρι μου κομμένο, άλλαξε όλη μου η ζωή
Η γνωστή αθλήτρια Έρρικα Πρεζεράκου μίλησε και για τον αγώνα που δίνει η 7χρονη ανιψιά της, Αναστασία, που διεγνώσθη με μια σπάνια μορφή καρκίνου στον εγκέφαλο.
Το βράδυ της Πέμπτης, η Έρρικα Πρεζεράκου παραχώρησε την πρώτη της τηλεοπτική συνέντευξη στο «Tik Talk» και τον Αντώνη Σρόιτερ, μετά το ατύχημα στην Κύθνο που την οδήγησε σε ακρωτηριασμό του ενός δαχτύλου της στο δεξί χέρι. Η γνωστή αθλήτρια μίλησε και για τον αγώνα που δίνει η 7χρονη ανιψιά της, Αναστασία, που διεγνώσθη με μια σπάνια μορφή καρκίνου στον εγκέφαλο.
Για τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις στον χώρο του αθλητισμού είπε ότι: «Η εξομολόγηση της Σοφίας Μπεκατώρου ήταν ένα δώρο για όλες τις γυναίκες, αλλά και τους άντρες. Αντιμετώπισα το γεγονός ότι ξαφνικά ένα κορίτσι 25 χρονών αποφασίζει να κάνει πρωταθλητισμό, οπότε αυτό εκ των πραγμάτων δεν σε τοποθετούσε στο πλαίσιο ότι “έχω να κάνω με μια αθλήτρια” αλλά με μια ωραία κοπέλα.
Αυτό έφερε διάφορες συμπεριφορές. Αν ήμουν 15 χρονών και δεν είχα κάνει δουλειά με τον εαυτό μου, τα ψυχικά μου τραύματα θα ήταν αρκετά μεγαλύτερα. Αυτό που φαινόταν ήταν σημαντικότερο από αυτό που είμαι. Καθένας ήθελε να πάρει περισσότερο από αυτό που μπορούσε. Παρατηρούσα πολλά πράγματα, αλλά δεν μπορώ να σου πω κάτι συγκεκριμένο.
Είναι ένα καθεστώς. Στεναχωριέμαι που το λέω αυτό. Με αυτό που γίνεται τώρα θα αλλάξει, θα ταρακουνηθούν. Μιλάμε για κοινωνικά στερεότυπα χρόνων, σίγουρα όμως είμαστε σε μια περίοδο κάθαρσης. Αυτό θα φέρει μια άλλη ισορροπία. Θα παίξει ρόλο το κομμάτι της εκπαίδευσης».
Το σοκαριστικό ατύχημα με το σκάφος στην Κύθνο: «Ήταν σοκαριστικό. Πάντα με τα αδέρφια μου είχαμε φόβο για την προπέλα. Μάζεψα πολλή αγάπη, αισθάνθηκα για δύο ημέρες μετά το χειρουργείο, πιο όμορφη και γαλήνια, από τις προσευχές των ανθρώπων. Κάτι είχε έρθει και με είχε βάλει στην αγκαλιά του. Αισθάνθηκα βαθιά ευγνωμοσύνη, πήρα πολλά μηνύματα αγάπης. Με δίδαξε όλο αυτό τι σημαίνει ανθρωπιά.
Βρισκόμουν μέσα στο σκάφος, μαζί με τέσσερα άτομα. Το σκάφος πήγαινε πολύ γρήγορα. Είχε δύο 300άρες μηχανές και συζητούσαν όλοι πόσο γρήγορα και πόσο καλά πάει το σκάφος. Και κάνει ένα έτσι… και γυρίζει το σκάφος 360 μοίρες. Ξαφνικά βρίσκομαι εκσφενδονισμένη μέσα στη θάλασσα.
Σε αυτήν την κίνηση, ο οδηγός δεν κατάλαβε ότι έπεσα μέσα στη θάλασσα. Κι όπως το σκάφος είναι εδώ, πετάγομαι μέσα στο νερό, το σκάφος συνεχίζει και γυρίζει… Θυμάμαι ότι κουτρουβαλάω μέσα και την ώρα που πάω να βγω, βγαίνω κάτω από τις προπέλες. Ξέρω ότι με είχε χτυπήσει η προπέλα, απλά δεν είχα καταλάβει που. Είδα το χέρι μου κομμένο, ήταν ένα τεράστιο σοκ. Δεν ξέρω με ποια Έρρικα συντονίστηκα εκείνη την ώρα και ξεκίνησα να κολυμπάω με το άλλο μου χέρι.
Έχω μπροστά μου ακόμη δύο χειρουργεία. Κάποιοι μυς χάθηκαν τελείως, αλλά είμαι αισιόδοξη. Δεν είμαι το σώμα μου αλλά η ψυχή μου. Άλλαξε η ζωή μου μετά το ατύχημα. Είχα μάθει να δουλεύω πολύ με το σώμα και θες να διδάξεις σε παιδιά – που τα παιδιά το πρώτο που κοιτάνε είναι τα χέρια σου – και νιώθεις ότι δε μπορείς να διδάξεις, ότι δε μπορείς να εργαστείς στο βαθμό που μπορούσες πριν. Έχει αλλάξει όλη μου η ζωή ουσιαστικά μετά από αυτό».
Για τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις στον χώρο του αθλητισμού είπε ότι: «Η εξομολόγηση της Σοφίας Μπεκατώρου ήταν ένα δώρο για όλες τις γυναίκες, αλλά και τους άντρες. Αντιμετώπισα το γεγονός ότι ξαφνικά ένα κορίτσι 25 χρονών αποφασίζει να κάνει πρωταθλητισμό, οπότε αυτό εκ των πραγμάτων δεν σε τοποθετούσε στο πλαίσιο ότι “έχω να κάνω με μια αθλήτρια” αλλά με μια ωραία κοπέλα.
Αυτό έφερε διάφορες συμπεριφορές. Αν ήμουν 15 χρονών και δεν είχα κάνει δουλειά με τον εαυτό μου, τα ψυχικά μου τραύματα θα ήταν αρκετά μεγαλύτερα. Αυτό που φαινόταν ήταν σημαντικότερο από αυτό που είμαι. Καθένας ήθελε να πάρει περισσότερο από αυτό που μπορούσε. Παρατηρούσα πολλά πράγματα, αλλά δεν μπορώ να σου πω κάτι συγκεκριμένο.
Είναι ένα καθεστώς. Στεναχωριέμαι που το λέω αυτό. Με αυτό που γίνεται τώρα θα αλλάξει, θα ταρακουνηθούν. Μιλάμε για κοινωνικά στερεότυπα χρόνων, σίγουρα όμως είμαστε σε μια περίοδο κάθαρσης. Αυτό θα φέρει μια άλλη ισορροπία. Θα παίξει ρόλο το κομμάτι της εκπαίδευσης».
Το σοκαριστικό ατύχημα με το σκάφος στην Κύθνο: «Ήταν σοκαριστικό. Πάντα με τα αδέρφια μου είχαμε φόβο για την προπέλα. Μάζεψα πολλή αγάπη, αισθάνθηκα για δύο ημέρες μετά το χειρουργείο, πιο όμορφη και γαλήνια, από τις προσευχές των ανθρώπων. Κάτι είχε έρθει και με είχε βάλει στην αγκαλιά του. Αισθάνθηκα βαθιά ευγνωμοσύνη, πήρα πολλά μηνύματα αγάπης. Με δίδαξε όλο αυτό τι σημαίνει ανθρωπιά.
Βρισκόμουν μέσα στο σκάφος, μαζί με τέσσερα άτομα. Το σκάφος πήγαινε πολύ γρήγορα. Είχε δύο 300άρες μηχανές και συζητούσαν όλοι πόσο γρήγορα και πόσο καλά πάει το σκάφος. Και κάνει ένα έτσι… και γυρίζει το σκάφος 360 μοίρες. Ξαφνικά βρίσκομαι εκσφενδονισμένη μέσα στη θάλασσα.
Σε αυτήν την κίνηση, ο οδηγός δεν κατάλαβε ότι έπεσα μέσα στη θάλασσα. Κι όπως το σκάφος είναι εδώ, πετάγομαι μέσα στο νερό, το σκάφος συνεχίζει και γυρίζει… Θυμάμαι ότι κουτρουβαλάω μέσα και την ώρα που πάω να βγω, βγαίνω κάτω από τις προπέλες. Ξέρω ότι με είχε χτυπήσει η προπέλα, απλά δεν είχα καταλάβει που. Είδα το χέρι μου κομμένο, ήταν ένα τεράστιο σοκ. Δεν ξέρω με ποια Έρρικα συντονίστηκα εκείνη την ώρα και ξεκίνησα να κολυμπάω με το άλλο μου χέρι.
Έχω μπροστά μου ακόμη δύο χειρουργεία. Κάποιοι μυς χάθηκαν τελείως, αλλά είμαι αισιόδοξη. Δεν είμαι το σώμα μου αλλά η ψυχή μου. Άλλαξε η ζωή μου μετά το ατύχημα. Είχα μάθει να δουλεύω πολύ με το σώμα και θες να διδάξεις σε παιδιά – που τα παιδιά το πρώτο που κοιτάνε είναι τα χέρια σου – και νιώθεις ότι δε μπορείς να διδάξεις, ότι δε μπορείς να εργαστείς στο βαθμό που μπορούσες πριν. Έχει αλλάξει όλη μου η ζωή ουσιαστικά μετά από αυτό».
