Αντάρτικο από την «Αυγή»: Η άρνηση των εργαζομένων της εφημερίδας να αποδεχθούν την εθελούσια έξοδο, η κόντρα με τον Τσίπρα και το ενδεχόμενο «λουκέτο»
Η εγκατάλειψη των κομματικών ΜΜΕ ξεκίνησε όταν ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε στα «σαλόνια» της εξουσίας
Γιωργος Κατσιγιαννης
Σε μείζονος εσωκομματικής σημασίας πρόβλημα εξελίσσεται η υπόθεση των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του ΣΥΡΙΖΑ με αιχμή την εφημερίδα «Αυγή» και την άρνηση των εργαζομένων της να αποδεχτούν το πρόγραμμα της εθελούσιας εξόδου που πρότεινε η Κουμουνδούρου.
Αν και η ηγεσία του κόμματος επιχείρησε να δικαιολογήσει τη συγκεκριμένη επιλογή ως αποτέλεσμα της οικονομικής ασφυξίας που υφίσταται το ιστορικό έντυπο της Αριστεράς, επειδή σύμφωνα με τις ανακοινώσεις του ΣΥΡΙΖΑ δεν ανήκει στα προνομιακά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που ενισχύονται από την κρατική διαφήμιση, εντούτοις η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική και οι ευθύνες για το ενδεχόμενο να μπει «λουκέτο» στην «Αυγή» έπειτα από περίπου 70 χρόνια λειτουργίας έχουν «ονοματεπώνυμο».
Αυτό τουλάχιστον μεταφέρεται ως «κλίμα» από τους εργαζομένους της εφημερίδας, αλλά και από στελέχη του κόμματος που δεν ανήκουν στο «προεδρικό» μπλοκ και τα προηγούμενα χρόνια έδιναν μάχες προκειμένου να μην αφεθεί η «Αυγή» στη μοίρα της και, κυρίως, να μην απεμπολήσει τα παραδοσιακά χαρακτηριστικά της, όπως ήταν το κύρος, η σοβαρότητα και η αξιοπιστία της στην πολιτική και δημοσιογραφική πιάτσα.
Γενικότερα, το κεφάλαιο «Αλ. Τσίπρας και ΜΜΕ της Κουμουνδούρου» αποτελεί μια ανοιχτή πληγή εσωστρέφειας από τότε που ανέλαβε ο ίδιος την αρχηγία του ΣΥΡΙΖΑ και μαζί με τον στενό του συνεργάτη Ν. Παππά είχαν εκπονήσει ένα σχέδιο «επικοινωνιακής κυριαρχίας» του κόμματος παντού.
Πριν ακόμη ο Αλ. Τσίπρας γίνει πρωθυπουργός, είχε εκδηλώσει το ενδιαφέρον του να γίνει «καναλάρχης» και να στήσει ομίλους επικοινωνίας με αριστερό προσανατολισμό. Μάλιστα, από τις αρχές της τελευταίας δεκαετίας προπαγάνδιζε την εφαρμογή ενός τέτοιου σχεδίου, ζητώντας ακόμα και από το ΚΚΕ να συνεργαστούν με τον τηλεοπτικό σταθμό 90,1 του Περισσού. Η εγκατάλειψη των κομματικών ΜΜΕ, κυρίως της «Αυγής» και της «Εποχής», ξεκίνησε όταν ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε στα «σαλόνια» της εξουσίας και πλέον η προσοχή της Κουμουνδούρου στράφηκε στην άλωση του αστικού τύπου, στον έλεγχο των καναλιών και των ραδιοφώνων, καθώς και στην ενίσχυση νέων εκδοτικών ή διαδικτυακών εγχειρημάτων με επικεφαλής «άγνωστα» ή «ξένα» προς την παραδοσιακή ριζοσπαστική Αριστερά πρόσωπα. Από τα ΜΜΕ του δημοσιογράφου Κ. Βαξεβάνη έως τις εφημερίδες «Νέα Σελίδα» του «πράσινου» εκδότη Ηλία Λιβάνη και «Το xωνί», που τα διευθυντικά της στελέχη ήταν επί σειρά ετών πρωταγωνιστές στον συσχετισμό Ν. Παππά και Π. Καμμένου.
Αυτό το θέμα είχε απασχολήσει ουκ ολίγες φορές τα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς στις συνεδριάσεις της Κεντρικής Επιτροπής (Κ.Ε.) γίνονταν παρεμβάσεις από στελέχη που κατήγγελλαν ότι «η ηγεσία του κόμματος δεν νοιάζεται για τα ΜΜΕ του χώρου».
Μάλιστα, την εποχή της παντοδυναμίας του Αλ. Τσίπρα είχε ανοίξει η συζήτηση να ανασταλεί η κυκλοφορία της εφημερίδας «Αυγή», καθώς το διάστημα που ήταν γραμματέας της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ ο Π. Σκουρλέτης και άτυπος καθοδηγητής της «γραμμής» της εφημερίδας ο Ν. Φίλης υπήρχαν δημοσιεύματα δυσάρεστα προς το προσωπό του και προς τον συγκυβερνήτη του, Π. Καμμένο. Το γεγονός ότι η ιστορική εφημερίδα της Αριστεράς δεν έβαλε «λουκέτο» επί των ημερών διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ υπήρχαν σχετικές εισηγήσεις προς τον Αλ. Τσίπρα, οφείλεται κυρίως στη σθεναρή αντίσταση που προέβαλε η ομάδα των «53+», καθώς και ιστορικά στελέχη του κόμματος, όπως οι Ν. Φίλης, Ν. Βούτσης και Π. Σκουρλέτης.
Οι τελευταίοι, ωστόσο, ασφαλώς δεν περίμεναν πως ο Αλ. Τσίπρας, με το που άρχισε να παίρνει το κόμμα την «κάτω βόλτα», πριν από τις εκλογές του 2019, θα έβαζε γενικούς «κουμανταδόρους» στην «Αυγή» δύο στενούς του συνεργάτες, οι οποίοι κινήθηκαν με λογικές «νεοαυριανισμού» στο στήσιμο των πρωτοσέλιδών της και στην αρθρογραφία της. Αυτοί δεν ήταν άλλοι από τον Θ. Καρτερό και τον Α. Τσέκερη, αμφότεροι διατελέσαντες διευθυντές του πρωθυπουργικού γραφείου του Αλ. Τσίπρα.
Αν και η ηγεσία του κόμματος επιχείρησε να δικαιολογήσει τη συγκεκριμένη επιλογή ως αποτέλεσμα της οικονομικής ασφυξίας που υφίσταται το ιστορικό έντυπο της Αριστεράς, επειδή σύμφωνα με τις ανακοινώσεις του ΣΥΡΙΖΑ δεν ανήκει στα προνομιακά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που ενισχύονται από την κρατική διαφήμιση, εντούτοις η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική και οι ευθύνες για το ενδεχόμενο να μπει «λουκέτο» στην «Αυγή» έπειτα από περίπου 70 χρόνια λειτουργίας έχουν «ονοματεπώνυμο».
Αυτό τουλάχιστον μεταφέρεται ως «κλίμα» από τους εργαζομένους της εφημερίδας, αλλά και από στελέχη του κόμματος που δεν ανήκουν στο «προεδρικό» μπλοκ και τα προηγούμενα χρόνια έδιναν μάχες προκειμένου να μην αφεθεί η «Αυγή» στη μοίρα της και, κυρίως, να μην απεμπολήσει τα παραδοσιακά χαρακτηριστικά της, όπως ήταν το κύρος, η σοβαρότητα και η αξιοπιστία της στην πολιτική και δημοσιογραφική πιάτσα.
Γενικότερα, το κεφάλαιο «Αλ. Τσίπρας και ΜΜΕ της Κουμουνδούρου» αποτελεί μια ανοιχτή πληγή εσωστρέφειας από τότε που ανέλαβε ο ίδιος την αρχηγία του ΣΥΡΙΖΑ και μαζί με τον στενό του συνεργάτη Ν. Παππά είχαν εκπονήσει ένα σχέδιο «επικοινωνιακής κυριαρχίας» του κόμματος παντού.
Πριν ακόμη ο Αλ. Τσίπρας γίνει πρωθυπουργός, είχε εκδηλώσει το ενδιαφέρον του να γίνει «καναλάρχης» και να στήσει ομίλους επικοινωνίας με αριστερό προσανατολισμό. Μάλιστα, από τις αρχές της τελευταίας δεκαετίας προπαγάνδιζε την εφαρμογή ενός τέτοιου σχεδίου, ζητώντας ακόμα και από το ΚΚΕ να συνεργαστούν με τον τηλεοπτικό σταθμό 90,1 του Περισσού. Η εγκατάλειψη των κομματικών ΜΜΕ, κυρίως της «Αυγής» και της «Εποχής», ξεκίνησε όταν ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε στα «σαλόνια» της εξουσίας και πλέον η προσοχή της Κουμουνδούρου στράφηκε στην άλωση του αστικού τύπου, στον έλεγχο των καναλιών και των ραδιοφώνων, καθώς και στην ενίσχυση νέων εκδοτικών ή διαδικτυακών εγχειρημάτων με επικεφαλής «άγνωστα» ή «ξένα» προς την παραδοσιακή ριζοσπαστική Αριστερά πρόσωπα. Από τα ΜΜΕ του δημοσιογράφου Κ. Βαξεβάνη έως τις εφημερίδες «Νέα Σελίδα» του «πράσινου» εκδότη Ηλία Λιβάνη και «Το xωνί», που τα διευθυντικά της στελέχη ήταν επί σειρά ετών πρωταγωνιστές στον συσχετισμό Ν. Παππά και Π. Καμμένου.
Καταγγελίες
Στην «Αυγή», αλλά και στο ραδιόφωνο «Στο κόκκινο», όπως και στην «Εποχή», όταν ο Αλ. Τσίπρας «μεγαλοπιάστηκε» από τις επαφές του με τους επιχειρηματίες των παραδοσιακών ΜΜΕ, αξιοποιώντας με όρους διαπραγματευτικής δεινότητας και την αμφιλεγόμενη διαγωνιστική διαδικασία για τις τηλεοπτικές άδειες άρχισε να επικρατεί προβληματισμός και ανησυχία. Και αυτό γιατί η Κουμουνδούρου επί των ημερών διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ έπαψε να ενδιαφέρεται για τα πρωτοσέλιδα της «Αυγής» ή της «Εποχής», αναγνωρίζοντας σε αλλότριου προσανατολισμού Μέσα το τεκμήριο της επιδραστικότητας υπέρ των θέσεών της.Η εγκατάλειψη των κομματικών ΜΜΕ ξεκίνησε όταν ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε στα «σαλόνια» της εξουσίας
Αυτό το θέμα είχε απασχολήσει ουκ ολίγες φορές τα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς στις συνεδριάσεις της Κεντρικής Επιτροπής (Κ.Ε.) γίνονταν παρεμβάσεις από στελέχη που κατήγγελλαν ότι «η ηγεσία του κόμματος δεν νοιάζεται για τα ΜΜΕ του χώρου».
Μάλιστα, την εποχή της παντοδυναμίας του Αλ. Τσίπρα είχε ανοίξει η συζήτηση να ανασταλεί η κυκλοφορία της εφημερίδας «Αυγή», καθώς το διάστημα που ήταν γραμματέας της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ ο Π. Σκουρλέτης και άτυπος καθοδηγητής της «γραμμής» της εφημερίδας ο Ν. Φίλης υπήρχαν δημοσιεύματα δυσάρεστα προς το προσωπό του και προς τον συγκυβερνήτη του, Π. Καμμένο. Το γεγονός ότι η ιστορική εφημερίδα της Αριστεράς δεν έβαλε «λουκέτο» επί των ημερών διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ υπήρχαν σχετικές εισηγήσεις προς τον Αλ. Τσίπρα, οφείλεται κυρίως στη σθεναρή αντίσταση που προέβαλε η ομάδα των «53+», καθώς και ιστορικά στελέχη του κόμματος, όπως οι Ν. Φίλης, Ν. Βούτσης και Π. Σκουρλέτης.
Οι τελευταίοι, ωστόσο, ασφαλώς δεν περίμεναν πως ο Αλ. Τσίπρας, με το που άρχισε να παίρνει το κόμμα την «κάτω βόλτα», πριν από τις εκλογές του 2019, θα έβαζε γενικούς «κουμανταδόρους» στην «Αυγή» δύο στενούς του συνεργάτες, οι οποίοι κινήθηκαν με λογικές «νεοαυριανισμού» στο στήσιμο των πρωτοσέλιδών της και στην αρθρογραφία της. Αυτοί δεν ήταν άλλοι από τον Θ. Καρτερό και τον Α. Τσέκερη, αμφότεροι διατελέσαντες διευθυντές του πρωθυπουργικού γραφείου του Αλ. Τσίπρα.
