«Θα σκεφτόμουν να κινηματογραφήσω εδώ, γιατί ξέρω μόνο την Αθήνα. Αν είχα μια ιστορία, που θα έβγαζε νόημα να γυριστεί στην Αθήνα, θα μου άρεσε πάρα πολύ, θα ήταν τέλειο», αποκάλυψε μιλώντας στην ΕΡΤ και στην εκπομπή «Στο κέντρο» με τον Γιώργο Κουβαρά ο διεθνούς φήμης σκηνοθέτης Γούντι Άλεν.
Μεταξύ πολλών άλλων, εξομολογήθηκε: «Δεν είμαι νευρωτικός, αλήθεια. Έχω λίγες ανόητες συνήθειες. Ως επί το πλείστον είμαι πολύ πειθαρχημένος. Σηκώνομαι το πρωί, αθλούμαι, δουλεύω. Έχω υπάρξει παραγωγικός όλη μου τη ζωή (…) Προτιμώ την κινηματογραφία. Εύχομαι να είχα περισσότερο ταλέντο ως μουσικός, και να είχα μπορέσει να ζήσω από τη μουσική».

Ο σκηνοθέτης ήρθε για δυο μέρες στην Αθήνα για να δώσει συναυλία στο Ηρώδειο και να παρουσιάσει την καινούργια του ταινία «Γυρίσματα της τύχης», γυρισμένη εξ ολοκλήρου στο Παρίσι, στα Γαλλικά. Πρόκειται για την πεντηκοστή ταινία μιας μεγάλης καριέρας που ξεκίνησε σχεδόν πριν 70 χρόνια.

    •    Μου δίνει μεγάλη χαρά που είστε καλεσμένος στην ελληνική δημόσια τηλεόραση,την ΕΡΤ. Θα ξεκινήσω αυτή τη συνέντευξη με μουσική. Τι σας έκανε να αρχίσετε να παίζετε μουσική;

Άρχισα να παίζω γιατί άκουσα μουσική τζαζ στο ραδιόφωνο, πολλά χρόνια πριν. Και μου άρεσε πάρα πολύ, δεν είχα ξανακούσει. Ήταν η μουσική της Νέας Ορλεάνης, πολύ αυθεντική. Άρχισε να με ενδιαφέρει όλο και πιο πολύ. Ύστερα από ένα – δύο χρόνια αποφάσισα ότι ήθελα να παίξω. Ξεκίνησα να μαθαίνω να παίζω το σοπράνο σαξόφωνο και μεταπήδησα στο κλαρινέτο. Παίζω από τότε.

    •    Πάντα σας θυμάμαι όταν σκέφτομαι το soundtrack της ταινίας “Μέρες Ραδιοφώνου”, η οποία ήταν πολύ δημοφιλής στην Ελλάδα, οφείλω να πω.
Χαίρομαι! Μεγάλωσα ακούγοντας καλή μουσική. Ξυπνούσαμε το πρωί, χρόνια πριν, και ο κόσμος αμέσως άνοιγε το ραδιόφωνο. Στο βάθος ακουγόταν συνέχεια το ραδιόφωνο, για να ακούμε ειδήσεις και μουσική. Εκείνη την εποχή, όταν ξυριζόσουν, έκανες ντους ή έτρωγες πρωινό άκουγες πολύ καλή μουσική. Ήταν η μουσική των Τζορτζ Γκέρσουιν, Έρβιν Μπερλίν, Κόουλ Πόρτερ… Αυτά θα ακούγαμε στο ραδιόφωνομια οποιαδήποτε μέρα. Μεγάλωσα ακούγοντας πολύ καλή μουσική από τους Μπένι Γκούντμαν, Χάρι Τζέιμς, Άρτι Σο… Ήταν υπέροχη, δημοφιλής μουσική.

    •    Τι σας ελκύει σ’ αυτή τη μουσική, την παραδοσιακή τζαζ της Νέας Ορλεάνης και το Ντίξιλαντ;

Έχει μια μικρή διαφοράαπό το Ντίξιλαντ. Έχει, όμως, μια διαφορά. Στην ουσία είναι πολύ αρχέγονη. Βασίζεται στην αίσθηση της μουσικής. Δεν είναι κραυγαλέα, δεν έχει πολλές νότες, δεν έχει πολύ βιρτουόζικο παίξιμο. Είναι όμως το συναίσθημα που μεταδίδουν οι μουσικοί, μέσα από το όργανό τους.

    •    Αρχίσατε να παίζετε σε ξενοδοχεία και σε καμπαρέ… Ισχύει;

Συγγνώμη. Όχι. Αρχίσαμε να παίζουμεστο σαλόνι μας, στο σπίτι. Και μετά ένας από τους μουσικούς… Παίζαμε μία φορά την εβδομάδα. Συναντιόμαστανόπως όταν παίζεις χαρτιά. Κάποιος πρότεινε να παίξουμεγια ανθρώπους,
και όχι να παίζουμε πάντα μόνοι. Έτσι, προσπαθήσαμε. Αρέσαμε στον κόσμο. Παίξαμε σε καμπαρέτης Νέας Υόρκης για λίγο,
μετά παίζαμε σε ένα εστιατόριογια χρόνια, μετά παίζαμε σε ένα ξενοδοχείογια χρόνια… Μετά κάποιος πρότεινε να κάνουμεπεριοδεία στην Ευρώπη με την μπάντα. Έτσι και κάναμε.Το ευχαριστηθήκαμε. Το κοινό ήταν πολύ ενθουσιώδες.

    •    Πώς νιώθετε όταν παίζετε για κόσμο ο οποίος τρώει ή κάνει κάτι άλλο;

Δεν μας νοιάζει αν τρώνε,αν δουλεύουν, αν μιλάνε… Δεν έχει σημασία. Εμείς παίζουμε για δική μας απόλαυση. Και όσοι θέλουν να μας απολαύσουν, μπορούν. Όσοι ακούν περιστασιακά, όσοι δεν ακούν καθόλου και προτιμούν να τρώνε ή οτιδήποτε άλλο, δεν πειράζει. Κανένα πρόβλημα!

    •    Τι σας δίνει η μουσική που δεν σας δίνει ο κινηματογράφος; Τι σας δίνει η μουσική που δεν σας δίνει η κινηματογραφία;

Με ρωτάτε ποιο προτιμώ; Πιστεύω… Να… Ξέρετε. Δεν είμαι αρκετά καλός για να βγάλω τα προς το ζην από τη μουσική, αλλά ήμουν ικανός να βγάλω τα προς το ζην από την κινηματογραφία. Έτσι, προτιμώ την κινηματογραφία. Εύχομαι να είχα περισσότερο ταλέντο ως μουσικός, και να είχα μπορέσει να ζήσω από τη μουσική. Αν ήμουν καλύτερος, ναι.

    •    Ας μιλήσουμε για τις ταινίες σας τώρα. Το Coup de Chance γυρίστηκε στο Παρίσι. Στα γαλλικά με Γάλλους ηθοποιούς. Σε μια συνέντευξη είπατε πως αυτή η ταινία είναι ένα δώρο στον εαυτό σας, την καλοτυχία να γίνετε Γάλλος σκηνοθέτης. Γιατί είναι τόσο σημαντικό για σας;

Δεν ήταν τόσο σημαντικό,αλλά ήταν ένα ωραίο δώρο. Είχα την ευκαιρία να καλομάθω τον εαυτό μου και την άρπαξα!
Όταν άρχισα να κάνω ταινίες, αυτές που ήταν πολύ σημαντικές για όλους τους νέους σκηνοθέτες, όλους τους άντρες που ήθελαν να ασχοληθούν με τον κινηματογράφο… Εκείνη την εποχή υπήρχαν πολύ λίγες γυναίκες. Βασικά ήταν όλοι άντρες. Και ήθελαν όλοι να γίνουν σκηνοθέτες. Και όλοι αγαπούσαν τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο, περισσότερο από τον αμερικάνικο. Τους άρεσαν οι σουηδικές,οι γαλλικές, οι ισπανικές ταινίες. Οι ιταλικές. Όπως όλοι οι συνάδελφοί μου τότε, ήθελα να γίνω Ευρωπαίος σκηνοθέτης, να κάνω τέτοιες ταινίες. Και τελικά… αυτή είναι η 50ή μου ταινία. Και σκέφτηκα… Είχα τη δυνατότητανα την κάνω στα αγγλικά. Σκέφτηκα, όμως, ότι θα ήταν πιο διασκεδαστικό, πιο συναρπαστικό να τη γυρίσω στα γαλλικά, να την κάνω γαλλική ταινία. Έτσι κι έκανα.

    •    Τι σας κάνει να νιώθετε κοντά στη Γαλλία και τους Γάλλους;

Να… Νιώθω κοντά στην Ευρώπη. Οι Γάλλοι ήταν οι πρώτοι στην Ευρώπη… που πραγματικά στήριξαν τις ταινίες μου. Εκείνη την εποχή, ο κόσμος ένιωθε πως έπρεπε να πετύχεις στη Γαλλία πρώτα. Αν είχες πετύχει κινηματογραφικάστη Γαλλία, τότε είχες πετύχει σε όλη την Ευρώπη. Η Ευρώπη θα ακολουθούσε μετά. Και οι Γάλλοι ήταν πάντα υπέροχοι μαζί μου. Ήταν πάντα ενθαρρυντικοί, έβλεπαν τις ταινίες μου, τις εκτιμούσαν. Τα χρόνια περνούσαν κι αυτοί δεν σταμάτησαν ποτέ να είναι ενθουσιώδεις για τις ταινίες που γύριζα. Πάντα ήμουν συναισθηματικός ως προς τους Γάλλους. Φυσικά λατρεύω το Παρίσι, γιατί επικρατεί ο ίδιος ενθουσιασμός με την πόλη της Νέας Υόρκης. Αλλά είναι πολύ πιο όμορφο!

    •    Υπάρχει μια παριζιάνικη προσέγγιση, αν μου επιτρέπεται, στον τρόπο που αντιμετωπίζετε τη δική σας πόλη, τη Νέα Υόρκη. Έχω δίκιο ή όχι;

Ναι. Αγαπώ τις πόλεις. Δεν μου αρέσει η εξοχή πολύ, δεν με ενδιαφέρει. Μου αρέσει η Ρώμη, η Βαρκελώνη, η Μαδρίτη, το Παρίσι… Ξέρετε. Έρχομαι εδώ στην Αθήνα… Είναι δώρο για μένα. Μου αρέσουν οι μεγάλες πόλεις.

    •    Πώς αρχίζετε να συνδέεστε με μια πόλη;

Όταν έρχομαι σε μια πόλη… Διαφέρω πολύ από τη γυναίκα μου.Όταν εκείνη πηγαίνει σε μια πόλη επισκέπτεται όλα τα μουσεία και όλους τους χώρους. Εμένα μου αρέσει να περπατώ στους δρόμους. Μ’ αρέσει να μην κάνω τίποτε τουριστικό. Όχι επειδή είναι τουριστικό, αλλά επειδή απολαμβάνω την πόλη πιο πολύ περπατώντας και κοιτάζοντας πού ζει ο κόσμος, τα μαγαζιά… Μου αρέσει η ατμόσφαιρα της πόλης.

    •    Έχετε έναν μοναδικό τρόπο να στήνετε τις ιστορίες σας σε πόλεις. Στο Λονδίνο… Για παράδειγμα,το Match Point είναι από τις ταινίες με την πιο λονδρέζικη ατμόσφαιρα που έχω δει.

Λατρεύω το Λονδίνο. Και το Λονδίνο… έχει τον ίδιο ενθουσιασμό με τη Νέα Υόρκη. Αλλά είναι πιο όμορφο. Είναι πιο ενδιαφέρον από ορισμένες απόψεις.
    •    Τι εντύπωση έχετε για την Αθήνα;

Δεν έχω κάτσει πολύ εδώ. Φυσικά η Αθήνα είναι θρυλική. Μεγαλώνουμε και μαθαίνουμε ότι η Αθήνα είναι θρυλική. Μας έρχεται στον νου ο ελληνικός πολιτισμός, η γέννηση του πνευματικού και πολιτιστικού πολιτισμού. Όταν ήρθα πρώτη φορά εδώ και με ξενάγησαν στον Παρθενώνα, την Ακρόπολη ήταν απίστευτο για μένα. Όταν βλέπω ένα ελληνικό θέατρο και ξέρω πως αυτά τα έργα, που ανεβάζουμε ακόμα στο Μπρόντγουεϊ, στην Αμερική, ξεκίνησαν εκεί, οι πρώτες παραγωγές… Είναι μια εμπειρία που προκαλεί δέος.

    •    Θα σκεφτόσασταν ποτέ να κινηματογραφήσετε εδώ ή οπουδήποτε αλλού στην Ελλάδα;

Θα σκεφτόμουν να κινηματογραφήσω εδώ, γιατί ξέρω μόνο την Αθήνα. Αν είχα μια ιστορία, που θα έβγαζε νόημα να γυριστεί στην Αθήνα, θα μου άρεσε πάρα πολύ, θα ήταν τέλειο.

    •    Το σκέφτεστε ή απλώς…

Συνήθως δεν σκέφτομαι τις ιστορίες έτσι. Συνήθως μου έρχεται μια ιδέα… Είναι πιθανό να μου έρθει μια ιδέα για μια ιστορία στην Αθήνα και μετά θα ήθελα πολύ να έρθω να τη γυρίσω.

    •    Μάλιστα. Οι ταινίες Coup de chance και το Match Point αναφέρονται στον καίριο ρόλο που παίζει η τύχη στη ζωή. Τη θεωρείτε πραγματικά τόσο καθοριστική;

Ναι! Θεωρώ… Πάντα ακούς ανθρώπους να λένε,”Φτιάχνω την τύχη μου”. Καταλαβαίνω ότι είναι σημαντικό να κάνεις το καλύτερο που μπορείς, να δουλεύεις σκληρά, να μελετάς, να κάνεις ό,τι μπορείς… για ό,τι μπορείς να ελέγξεις. Υπάρχει ένα τεράστιο κομμάτι της ζωής σου, όμως, και δεν θέλει να το παραδέχεται ο κόσμος αυτό, γιατί είναι τρομακτικό, που ορίζεται από την τύχη, από το αν έχεις καλή ή κακή τύχη. Αν είσαι κακότυχος… Μπορεί να είσαι μια υπέροχη ιδιοφυΐα, αθλητής, συνθέτης, επιχειρηματίας, αλλά αν είσαι κακότυχος… τότε κρίμα!

    •    Δεν πιστεύετε, όπως λένε πολλοί, πως φτιάχνουμε την τύχη μας;

Δεν το πιστεύω. Πιστεύω ότι τη φτιάχνουμε σε κάποιο βαθμό! Ο κόσμος, όμως, πάντα υπερβάλλει γι’ αυτόν τον βαθμό.

    •    Έχετε πει πως θεωρείτε τον εαυτό σας τυχερό. Μήπως είναι ένας τρόπος να εκφράσετε ευγνωμοσύνη προς τη ζωή; Η καλή ζωή είναι τυχερή ζωή; Πολλοί άνθρωποι που ζουν καλή ζωή δεν θεωρούν πως είναι τυχεροί.

Ναι. Θεωρώ πως είμαι τυχερός. Είχα μια καλή ζωή. Είχα καλούς γονείς, ήμουν υγιής όλη μου τη ζωή… Όταν άρχισα να δουλεύω, η δουλειά μου πέτυχε. Δεν χρειάστηκε ποτέ να δουλέψω πολύ σκληρά, έκανα πάντα κάτι που αγαπούσα. Η ζωή μου ήταν η σόου μπίζνες, η μουσική και οι ταινίες. Έχω πολύ καλή οικογένεια. Έχω υπάρξει πολύ τυχερός. Τώρα, μπορεί να βγω από την πόρτα, να γλιστρήσω και να πέσω, να χτυπήσω το κεφάλι μου στο πάτωμα. Είναι τι θα σου τύχει.

    •    Τι απολαμβάνετε περισσότερο όταν κάνετε ταινίες; Και όταν βλέπετε ταινίες άλλων δημιουργών;

Όταν γυρίζεις μια ταινία, είναι καλό να μη βλέπεις ταινίες άλλων δημιουργών, γιατί γίνεται αποκαρδιωτικό για σένα. Δουλεύεις με πρώτη ύλη και η ταινία τους είναι τελειωμένη, ραφιναρισμένη, μονταρισμένη, μιξαρισμένη, χρωματικά διορθωμένη. Πάντα δείχνει υπέροχη και η δική σου ταινία μοιάζει… με ανόμοια κομμάτια σε ακατέργαστη μορφή. Δεν βλέπω άλλες ταινίες όταν εγώ γυρίζω δική μου. Όταν, όμως, δεν γυρίζω ταινία βλέπω ταινίες συνέχεια, τον περισσότερο καιρό, δηλαδή. Μου αρέσει κυρίως να βλέπω παλιές ταινίες.

    •    Ευρωπαϊκές κυρίως ή όχι;

Πολύ συχνά ευρωπαϊκές, αλλά ακόμα και αμερικανικές παλιές ταινίες. Όπως τον Πολίτη Κέιν,τον Θησαυρό της Σιέρα Μάντρε, ή τη Φασαρία στον Παράδεισο…Μπορώ να σας πω εκατομμύρια. Μα… Οι σημερινές ταινίες με ενδιαφέρουν λιγότερο. Στην Αμερική είχαμε κάθε βδομάδα καινούργια ευρωπαϊκή ταινία. Τώρα, περνούν μήνες…

    •    Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί οι καινούργιες ταινίες δεν προσελκύουν τόσο;

Κανείς δεν τις διανέμει στις ΗΠΑ. Επίσης, όλοι οι πανέμορφοι κινηματογράφοι… που έδειχναν τις ευρωπαϊκές ταινίες έκλεισαν. Όλα έχουν πάει στην τηλεόραση τώρα, στο streaming. Είναι μια λυπηρή εξέλιξη.

    •    Βλέπετε αυτές από το Netflix…

Εγώ δεν τις βλέπω. Τις βλέπω ως μια λυπηρή, αναπόφευκτη εξέλιξη. Οι θεατές δεν θα πάνε στον κινηματογράφο, αν μπορούν να κάτσουν στο σπίτι, να πατήσουν ένα κουμπί και να δουν όποια ταινία θέλουν, στο σαλόνι ή την κρεβατοκάμαρα. Το θεωρώ λυπηρό. Πέρασα όλη τη ζωή μου γυρίζοντας ταινίες… Γύριζες μια ταινία, πήγαινες στον κινηματογράφο, έρχονταν εκατοντάδες άτομα και την έβλεπαν. Ήταν μια κοινωνική εμπειρία. Την έδειχναν στον κινηματογράφο για μήνες. Τώρα, αυτό έχει τελειώσει.

    •    Τι σας ωθεί να κάνετε την επόμενη ταινία; Μια ιστορία που πρέπει να ειπωθεί;

Μου έρχονται ιδέες που πιστεύω ότι θα γίνουν καλές ταινίες. Μετά έρχεται το δύσκολο κομμάτι. Πρέπει να συγκεντρώσεις χρήματα για την ταινία.

    •    Αληθεύει πως όταν γυρίζετε ταινία δεν δίνετε το σενάριο στους παραγωγούς μέχρι να συμφωνήσουν να τη χρηματοδοτήσουν;

Ναι. Και μερικές φορές ούτε και τότε. Πάντα δυσκολεύομαι να βρω χρηματοδότηση, γιατί δεν παίρνουν σενάριο και δεν μπορούν να μου πουν ποιος παίζει στην ταινία, δεν παίζουν κινηματογραφικοί αστέρες αν δεν θέλω. Το μόνο που μπορούν να κάνουνείναι να πουν, “Δεχόμαστε ότι θα γυρίσεις ταινία. Έχεις κάνει 50 ταινίες. Ξέρουμε τι κάνεις. Ορίστε τα χρήματα. Πήγαινε να γυρίσεις μια ταινία”. Σε πολύ λίγους ανθρώπους αρέσει αυτή η ιδέα. Πολύ λίγοι λένε,”Να τα χρήματα”.

    •    Ποιο είναι το βασικό πράγμα για μια ταινία; Το σενάριο, η υποκριτική, η σκηνοθεσία; Ποιο είναι το βασικό;

Αν ξεκινήσεις με κακό σενάριο, έχεις αμέσως πρόβλημα. Μπορείς να την κάνεις όσο καλύτερη γίνεται, αλλά θα είναι πάνταμια κακή ιστορία. Για αρχή, πρέπει να έχεις καλό σενάριο. Μετά, ακόμη κι αν κάνεις λάθη, αν το σενάριο είναι καλό, και να υπάρχουν λάθη, η ταινία βγαίνει ενίοτε ενδιαφέρουσα. Αν το σενάριο είναι κακό έχεις τελειώσει. Τη σκηνοθετείς όσο καλύτερα μπορείς. Αν μπορείς να τη σκηνοθετήσεις καλά,είναι ένα ακόμη καλό βήμα. Αν έχεις καλούς ηθοποιούς, κι υπάρχουν αμέτρητοι καλοί ηθοποιοί, οι καλοί ηθοποιοί είναι περισσότεροι από τα καλά σενάρια. Αν έχεις το ένα καλό στοιχείο μετά το άλλο, μπορείς να κάνεις μια πολύ δυνατή ταινία.

    •    Ας πάμε λίγοστην ψυχανάλυση. Έχει όντως επηρεάσει τη ζωή και τις ταινίες σας;

Δεν ξέρω για τις ταινίες μου,αλλά έχει επηρεάσει τη ζωή μου. Βέβαια. Έχει επηρεάσει θετικά τη ζωή μου. Όχι τόσο όσο ήθελα, αλλά την έχει επηρεάσει θετικά. Με έχει βοηθήσει. Έχω θετικά πράγματα να πω για την ψυχανάλυση, αλλά εύχομαι να είχα καλύτερα πράγματα να πω.

    •    Πιστεύετε πως άξιζε που κάνατε ψυχανάλυση;

Ναι! Σίγουρα άξιζε. Ξέρετε, είναι βοηθητική. Απλά θες να είναι πολύ βοηθητική. Είναι βοηθητική, σκέτο. Υπάρχει ένα κλισέ, το ξέρετε… πως οι κωμικοί δεν είναι χαρούμενοι άνθρωποι.

    •    Θεωρείτε ότι έχετε χαρούμενη, αισιόδοξη προσωπικότητα ή όχι;

Δεν είμαι αισιόδοξος. Είμαι χαρούμενος γιατί τα πράγματα έχουν πάει καλά για μένα. Όπως είπα, έχω υπέροχη σύζυγο, υπέροχα παιδιά. Αλλά δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος. Είμαι πάντα πολύ απαισιόδοξος για κάθε πράγμα στη ζωή μου,
για το ανθρώπινο γένος γενικά, για τη χώρα μου, για τον κόσμο.

    •    Είστε απαισιόδοξος για τη χώρα σας.

Ναι. Είμαι απαισιόδοξος. Γιατί βιώνουμε μια κακή περίοδο. Δεν είμαστε πολιτιστικά δραστήριοι, δεν είμαστε εκπαιδευτικά δυνατοί, έχουμε… Οι περισσότεροι πολιτικοί είναι άτονοι, ανευφάνταστοι. Η κατάσταση της χώρας δεν με χαροποιεί.

    •    Ποιος ευθύνεται γι’ αυτό;

Ελπίζω να πάρουμε τα πάνω μας. Είμαι απαισιόδοξος για όλο τον κόσμο. Ο πλανήτης, στο μέλλον… Δεν πιστεύω ότι ο πλανήτης θα επιβιώσει.

    •    Δεν πιστεύετε ότι θα επιβιώσει;

Όχι. Όχι έτσι όπως πάμε. Δεν είμαι αισιόδοξος για τίποτα.

    •    Είπατε ότι είστε απαισιόδοξος για το ανθρώπινο γένος.

Όχι, καθόλου. Ξέρετε, δεν έχουν… Πιστεύω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι καλοί. Οι κακοί είναι λιγότεροι από τους καλούς. Αλλά υπάρχουν τόσοι άνθρωποι, που ακόμα και μ’ ένα μικρό ποσοστό κακών ανθρώπων, υπάρχουν πολλοί κακοί άνθρωποι. Γι’ αυτό δεν είμαι αισιόδοξος.

    •    Οι χαρακτήρες σας χαρακτηρίζονται συχνά από τη λέξη “νευρωτισμός”. Παλεύουν με διλήμματα… Τώρα είστε 87 ετών. Έχουν ξεθυμάνει κάποιες υπαρξιακές σας ανησυχίες… ύστερα από όλα αυτά τα χρόνια;

Δεν είμαι νευρωτικός, αλήθεια. Έχω λίγες ανόητες συνήθειες. Ως επί το πλείστον είμαι πολύ πειθαρχημένος. Σηκώνομαι το πρωί, αθλούμαι, δουλεύω. Έχω υπάρξει παραγωγικός όλη μου τη ζωή. Δεν… Ξέρετε. Δεν έχω κάνει ποτέ…

    •    Έχετε πειθαρχία στη ζωή.

Ναι. Το είδα αυτό… Εξασκούμαι στη μουσική. Δεν ήμουν αλκοολικός ή τοξικομανής. Δεν έχω κάνει κάτι… Ήμουν ένας σκληρά εργαζόμενος της μεσαίας τάξης.
    •    Τι κάνετε όταν χρειάζεστε να χαλαρώσετε και να ξεφύγει το μυαλό σας;

Πολλά πράγματα. Παίζω μουσική,το θεωρώ χαλαρωτικό. Βλέπω ταινίες, αθλητικά,είμαι λάτρης των σπορ, και, ξέρετε… Δεν κάνω κάτι δραματικό. Περπατάω με τη γυναίκα μου, βγαίνω για δείπνο με φίλους…Τίποτα… Ζω μια πολύ αστική ζωή. Σηκώνομαι το πρωί, δουλεύω, τρώω δείπνο το βράδυ, συνήθως με φίλους, επιστρέφω, βλέπω τις ειδήσεις, κοιμάμαι, ξυπνώ νωρίς το πρωί.

    •    Μάλιστα. Είπατε ότι είστε υπέρμαχος του κινήματος MeToo.

Δεν είμαι υπέρμαχος. Πιστεύω πως το MeTooέχει πετύχει πολύ θετικά πράγματα για τις γυναίκες. Το επικροτώ. Το θεωρώ πολύ θετικό. Ξέρετε…

    •    Μπορείτε να μου πείτε τι ακολουθεί για τον Γούντι Άλεν – Καινούργια ταινία, κάτι άλλο;

Δεν ξέρω. Καλή ερώτηση! Αν… Πρέπει να αποφασίσω ανθα σταματήσω στην 50ή ταινία ή αν θα κάνω άλλη. Έχω κάποιες καλές ιδέες. Πρέπει, όμως, να βρω χρηματοδότηση. Η χρηματοδότηση είναι το πιο βαρετό κομμάτι των ταινιών. Αν κάποιος εμφανιστεί και πει, “Ορίστε”, τότε ίσως θα γυρίσω μια ταινία. Δεν θέλω, όμως, να κάνω όλα τα δύσκολα, να συναντήσω ανθρώπους σε γεύματα, τηλέφωνα, και όλα αυτά που κάνεις για να βρεις χρήματα. Αν δεν γυρίσω ποτέ ξανά ταινία θα είμαι ευτυχής. Θα γράφω βιβλία, θα γράψω για το θέατρο… Αυτό θα ήταν μια χαρά. Αν όμως καταστεί απλό για μένα να κάνω άλλη ταινία, θα γυρίσω κι άλλη.





Πηγή: ΕΡΤ