Ο Θανάσης Βούτσινος µιλάει στο «Secret» για την εκποµπή «Ενα για τον δρόµο» και τον τίτλο που «δανείστηκε» από τον Fred Astaire, για το στοίχηµα του ραδιοφωνικού παραγωγού στην εποχή των social media, αλλά και για τις µουσικές του επιλογές.

 

«Ενα για τον δρόµο», κάθε Σαββατοκύριακο, 22:00-24:00, στα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» 90,1. Τι σηµαίνει για εσάς το ραδιόφωνο;

Μεγάλωσα σε ένα σπίτι µε µονίµως ανοιχτό το ραδιόφωνο, πριν αποκτήσει η τηλεόραση φουλ εικοσιτετράωρο πρόγραµµα και γίνει η µόνιµη «παρέα». Τότε το ραδιόφωνο το ερωτευόσουν, σου γινόταν απαραίτητο χωρίς καν να το καταλάβεις. Προσέφερε ενηµέρωση, ψυχαγωγία, είχε από ειδησεογραφία και επικαιρότητα µέχρι εξειδικευµένα µουσικά προγράµµατα, θέατρο, λογοτεχνία, παιδικές εκποµπές. Σου καλλιεργούσε τη φαντασία, σου άνοιγε γνωστικούς ορίζοντες και ειδικά στο µουσικό κοµµάτι σε εκπαίδευε ύπουλα σε ένα τεράστιο εύρος ρεπερτορίου, από κλασική µέχρι δηµοτικά. Αν ήταν η κλίση σου να την ψωνίσεις µε τη µουσική και τη δισκογραφία γενικότερα, όπως εγώ και το σινάφι µου, οι βάσεις είχαν ήδη µπει από εκεί.

 

Ποιο είναι το στοίχηµα ενός ραδιοφωνικού παραγωγού στην εποχή των social media;

Τα social media ποντάρουν στον φευγαλέο εντυπωσιασµό της εικόνας, στην ταχύτητα και τη στιγµιαία ικανοποίηση, ενώ αφήνουν ελάχιστο χρόνο να αφοµοιώσεις τη βροχή πληροφορίας. Το ραδιόφωνο φιλοδοξεί να σου τραβήξει την προσοχή, να σε απορροφήσει και να σε βάλει στον δικό του ρυθµό - όχι όµως σαν «παλιακό», νοσταλγικό µέσο, ούτε κουνώντας σου διδακτικά και επικριτικά το δάχτυλο. Ο παραγωγός σού ζητάει να του αφιερωθείς για λίγο χρόνο, να µονοπωλήσει το ενδιαφέρον σου. Και οφείλει να σε ανταµείψει λέγοντάς σου συναρπαστικές ιστορίες ή ακόµα και κοινότοπες, αλλά µε έναν ειρµό ευρηµατικό, µακριά από το προφανές ή το τετριµµένο. Οχι τυχαία, κάπως έτσι διάλεξα και τον περιγραφικό υπότιτλο της εκποµπής: «Ιστορίες µε τραγούδια και τραγούδια µε ιστορία».

 

Σε τι αναφέρεται ο τίτλος «Ενα για τον δρόµο»;

Ο τίτλος «κλείνει το µάτι» σε ένα παλιό τραγούδι από τον κινηµατογράφο, το «One for my baby (and one more for the road)», που πρωτοείπε ο Fred Astaire και έκανε τεράστια επιτυχία ο Frank Sinatra. Μιλάει για έναν ερωτοχτυπηµένο και την τελευταία του παραγγελία στον µπάρµαν, αλλά και µια τελευταία µουσική παραγγελιά στο τζουκµπόξ. Μου αρέσει να στήνω παιχνιδιάρικες θεµατικές ενότητες, µε τραγούδια από εντελώς διαφορετικά είδη, που συνδέονται µε κάθε είδους γέφυρα, στιχουργική, νοηµατική, ιστορική, κοινούς συντελεστές ή οτιδήποτε. Μου αρέσει στο ίδιο δίωρο να περνάω µε κάποια αφορµή από το ελαφρολαϊκό στο ροκ και από το έντεχνο στην τζαζ ή στην κινηµατογραφική µουσική...

 

*Δημοσιεύθηκε στο ένθετο SECRET της εφημερίδας ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ στις 11/5/2024