Το ταξίδι στην πολυκύμαντη ιστορία της ελληνικής δισκογραφίας, με ξεναγό τη Χαρούλα Αλεξίου, συνεχίζεται και αυτή την Κυριακή 6 Απριλίου στην ΕΡΤ1, με τη μετάδοση του πέμπτου επεισοδίου της σειράς ντοκιμαντέρ «100 χρόνια ελληνική δισκογραφία», που αναφέρεται στην ελληνική δισκογραφία στα χρόνια της Χούντας.

«100 χρόνια ελληνική δισκογραφία»: Το πρώτο μέρος του νέου επεισοδίου «Η δισκογραφία στα χρόνια της Χούντας»

Δικτατορία. Η άνοιξη της ελληνικής δισκογραφίας, όπως αυτή είχε διαμορφωθεί στο πρώτο μισό της δεκαετίας του ’60, διακόπτεται βίαια. Η ήδη υπάρχουσα λογοκρισία γίνεται αμείλικτη. Ο πρώτος που μπαίνει στο στόχαστρο των χουντικών συνταγματαρχών είναι ο Μίκης Θεοδωράκης. Στις 11 Ιουνίου του 1967 η Χούντα απαγορεύει με διάταγμα όλα τα τραγούδια και τους δίσκους του.

Οι δισκογραφικές εταιρείες πριν από την έκδοση κάθε έργου υποχρεούνται να υποβάλουν εις διπλούν παρτιτούρες με τη μουσική και τους στίχους των νέων τραγουδιών πληρώνοντας ένα παχυλό παράβολο. Αυτό βέβαια δεν ήταν κάτι καινούριο. Παρά την αυστηρή λογοκρισία και τον φόβο των συλλήψεων η δισκογραφία αντιστέκεται. Μια νέα γενιά συνθετών, στιχουργών και ερμηνευτών δίνει δυναμικό παρών. Μάνος Λοϊζος, Σταύρος Κουγιουμτζής, Μάνος Ελευθερίου, Γιάννης Μαρκόπουλος, Νίκος Ξυλούρης και τόσοι άλλοι. Μέσα στη Χούντα καταφέρνουν να κυκλοφορήσουν ορισμένοι εμβληματικοί δίσκοι, που βασίζονται σε κύκλους τραγουδιών – προϊόν συνεργασίας ενός μόνο συνθέτη και ενός στιχουργού. «Ο σταθμός», ο «Δρόμος», η «Μικρά Ασία», ο «Άγιος Φεβρουάριος», αλλά και τα «Μικροαστικά» του Λουκιανού Κηλαηδόνη και του Γιάννη Νεγρεπόντη: το πρώτο κόκκινο βινύλιο εν έτει 1973.

Έναν χρόνο νωρίτερα έχει κυκλοφορήσει και ο «Μεγάλος ερωτικός», ο δίσκος που σηματοδοτεί την επιστροφή στην Ελλάδα από την Αμερική του Μάνου Χατζιδάκι και έμελλε να γράψει τη δική του ιστορία. Η δισκογραφική παραγωγή ανεβαίνει εντυπωσιακά μέσα στη δικτατορία. Νέα δισκοπωλεία κάνουν την εμφάνισή τους με τις εταιρείες να δίνουν πια έμφαση και στα εξώφυλλα των δίσκων προσπαθώντας να κλέψουν τις εντυπώσεις ήδη από τη βιτρίνα. Την ίδια εποχή – δίπλα στους δίσκους 33 και 45 στροφών – κυκλοφορούν και οι πρώτες κασέτες, αρκετά διαφορετικές από τις μικρότερες δίδυμες αδελφές τους που θα κυριαρχήσουν αργότερα στην αγορά. Εξαιρετικά χρήσιμες ωστόσο για την παράνομη διακίνηση των απαγορευμένων από τη Χούντα τραγουδιών.