«ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΝΕΟΦΑΝΕΙΣ ΕΝΔΟΞΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ, ΡΑΦΑΗΛ, ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ» και «Η ΟΣΙΟΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΣ ΘΕΟΔΩΡΑ Η ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΑ», δύο πολύτιμα θρησκευτικά βιβλία για να επιλέξετε, εντελώς δωρεάν με την κυριακάτικη Απογευματινή 04.05

«ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΝΕΟΦΑΝΕΙΣ ΕΝΔΟΞΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ»

Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη

Οι Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη συγκαταλέγονται στη χορεία των Νεοφανών Αγίων, και μάλιστα εκείνων που μαρτύρησαν σχεδόν αμέσως μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης. Οι πρώτες πληροφορίες για τη ζωή και το μαρτύριό τους αποκαλύφθηκαν με θαυματουργικό και αποκαλυπτικό τρόπο από το 1959, όταν σε μια ανασκαφή που έγινε στη Θερμή της Λέσβου, ανακαλύφθηκε ο τάφος ενός αγνώστου προσώπου, που όπως αποκαλύφθηκε σε συνεχή οράματα, ανήκε στον Άγιο Ιερομάρτυρα Ραφαήλ (1410-1463), ο οποίος καταγόταν από τους Μύλους της Ιθάκης. Το κοσμικό όνομα του Αγίου ήταν Γεώργιος Λάσκαρης ή Λασκαρίδης και πριν από τη μοναχική κουρά του είχε σταδιοδρομήσει ως ιατρός και χιλίαρχος στον βυζαντινό στρατό. Μετά τη χειροτονία του σε πρεσβύτερο, τιμήθηκε και με το οφίκιο του αρχιμανδρίτη και του πρωτοσύγκελου του Οικουμενικού Πατριαρχείου και σε μια αποστολή του στο Μορλαί της Γαλλίας γνώρισε τον φοιτητή της Νομικής Νικόλαο (Κωσταντάκη), ο οποίος αποφάσισε να ακολουθήσει κι αυτός την οδό της ιεροσύνης και χειροτονήθηκε διάκονος. Μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1453), οι δύο κληρικοί κατέφυγαν στη Θερμή της Λέσβου, όπου μόνασαν στον λόφο των Καρυών, στην παλαιά Μονή του Γενεσίου της Θεοτόκου, η οποία στο παρελθόν ήταν γυναικεία και είχε καταστραφεί από πειρατές το 1235. Το 1462 η Λέσβος έπεσε στα χέρια των Τούρκων, οι οποίοι σε μια επιδρομή τους στο μοναστήρι, συνέλαβαν τον Άγιο Ραφαήλ, ο οποίος μαρτύρησε με σκληρά και ανηλεή βασανιστήρια και αποκεφαλίστηκε διά πριονισμού από τη σιαγόνα, την Τρίτη της Διακαινησίμου, στις 9 Απριλίου 1463, μαζί με τον Άγιο Οσιομάρτυρα Νικόλαο (+ 1463) και τη δωδεκάχρονη Αγία Ειρήνη, θυγατέρα του προεστού της Θερμής Βασιλείου. Με τους Αγίους συνεμαρτύρησαν ο πατέρας της Αγίας Ειρήνης, Βασίλειος, η σύζυγός του Μαρία, το βρέφος τους Ραφαήλ, η ανιψιά τους Ελένη, ο δάσκαλος Θεόδωρος και ο γιατρός Αλέξανδρος, τα οστά των οποίων βρέθηκαν κοντά στους τάφους των Αγίων, μέσα σε ξεχωριστούς τάφους. Το παρόν βιβλίο, το οποίο περιέχει ένα ιδιαίτερα πλούσιο φωτογραφικό υλικό, αφηγείται τη ζωή και το μαρτύριο των Αγίων, καθώς τον θαυματουργικό τρόπο με τον οποίο έγινε γνωστή η ύπαρξη των λειψάνων τους και υποδείχθηκαν τα σημεία όπου βρίσκονταν οι τάφοι τους.

-«Η ΟΣΙΟΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΣ ΘΕΟΔΩΡΑ Η ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΑ»

Η αγία Θεοδώρα έζησε τον 10ον αιώνα στην κεντρική Πελοπόννησο σε μοναστήρι σαν άνδρας μοναχός. Συκοφαντήθηκε από κάποιους ως ανήθικος άνδρας ενώ ήταν εντελώς αθώα γυναίκα και κοντά στο μοναστήρι που ζούσε βασανίστηκε κι εντελώς άδικα εκτελέστηκε.

Ξεψυχώντας, προσευχήθηκε στον Θεό: «Το σώμα μου να γίνει ναός, τα μαλλιά μου δένδρα και το αίμα μου ποτάμι».

Η εκπλήρωση της επιθυμίας της, είναι και η δικαίωση της.

Οι Χριστιανοί στον τόπο του μαρτυρίου της, έξω από το χωριό Βάστα Μεγαλοπόλεως Αρκαδίας, κτίσανε ναό και πάνω στην σκέπη του φύτρωσαν θαυματουργικά και υπάρχουν 18 δένδρα.

Κάτω τρέχει πηγή που είναι αγίασμα και πλήθη κόσμου φθάνουν για να θαυμάσουν και να τονώσουν την πίστη τους

Πως συμβαίνει αυτό, η λογική δεν απαντά.

Εδώ ισχύει « Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις αυτού ». Πράγματι ο Ναός της Αγίας Θεοδώρας είναι ένα διαρκές Θαύμα.