Πολύς λόγος γίνεται εντός και εκτός δηµοσιογραφικής πιάτσας για το παρόν και το µέλλον του ∆ΟΛ. Ο εκκαθαριστής υπόσχεται στις τράπεζες ότι θα µπορέσει να βγάλει σύντοµα σε πλειστηριασµό τα περιουσιακά στοιχεία της Μιχαλακοπούλου, οι εργαζόµενοι εξακολουθούν να είναι σε καθεστώς αβεβαιότητας, οι τράπεζες δείχνουν ανοχή µπροστά στην περίπτωση να χάσουν τα λεφτά τους και η κυβέρνηση πιέζει προς πάσα κατεύθυνση να δοθεί τέλος στη συγκεκριµένη εκκρεµότητα. Ανεξάρτητα, όµως, από τα µελλούµενα και τις υποσχέσεις που δίνει προς τις τράπεζες ο εκκαθαριστής, αξίζει να σηµειωθεί ένα πραγµατικό γεγονός: Εδώ και µήνες ο ∆ΟΛ λειτουργεί παρασιτικά, σε βάρος του ανταγωνισµού.

Αυτό δεν επιδέχεται ουδεµίας αµφισβήτησης. Συγκεκριµένα, πέραν των σηµαντικών καθυστερήσεων στην καταβολή των µισθών, η υπό εκκαθάριση εκδοτική επιχείρηση, πολύ πριν εισέλθει σε καθεστώς εκκαθάρισης, δεν κατέβαλλε ούτε τους αναλογούντες φόρους, ούτε τις εισφορές των εργαζοµένων προς τα ασφαλιστικά ταµεία. Αν σε αυτό προστεθεί και η οφειλή που έχει προς την εκτυπωτική µονάδα Ιρις Εκδοτική, τότε αβίαστα προκύπτει το συµπέρασµα ότι τα Μέσα του ∆ΟΛ λειτουργούν, εκτός από την ανοχή των τραπεζών, και µε την ανοχή του ελληνικού ∆ηµοσίου.

Γιατί, αν υπήρχαν τέτοιου ύψους οφειλές σε οποιαδήποτε άλλη εκδοτική επιχείρηση, θα είχαν µπλοκάρει οι τραπεζικοί λογαριασµοί και θα είχαν «συλληφθεί» οι διοικούντες της. Στην περίπτωση του ∆ΟΛ, όλα κινούνται εντελώς διαφορετικά, παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση δείχνει να επιθυµεί το «λουκέτο» µιας υπερδανεισµένης επιχείρησης. Κανείς δεν εύχεται το κλείσιµο οποιουδήποτε «µαγαζιού», αυτό όµως δεν σηµαίνει ότι η Πολιτεία πρέπει να νοµιµοποιεί την «επιχειρηµατική πειρατεία». Με βάση τα δεδοµένα που υπάρχουν, ο πρωταρχικός στόχος για τον εκτελούντα χρέη εκκαθαριστή Βασίλη Καζά είναι να φροντίσει πριν από οτιδήποτε άλλο να εξοφλήσει τις οφειλές που έχει ο ∆ΟΛ προς το ελληνικό ∆ηµόσιο και τα ασφαλιστικά ταµεία. Γιατί, αν δεν το πράξει, σύντοµα θα βρεθεί αντιµέτωπος µε το γράµµα του νόµου. Από κει και πέρα, τα διαγγέλµατα και οι νουθεσίες, δυστυχώς, δεν έχουν καµία απολύτως σηµασία, όταν προέρχονται από µια επιχείρηση που έχει αφήσει φέσι 300 εκατ. ευρώ (σ.σ. αν υπολογίσει κανείς τα δάνεια σε Ιριδα και Mega) στις ελληνικές τράπεζες.

Και, σαν να µην έφταναν όλα αυτά, δεν διαψεύδεται από καµία πλευρά ότι ο εκκαθαριστής ζήτησε επιπλέον δανειοδότηση 3,5 εκατ. ευρώ για να τακτοποιήσει τις αµαρτίες του παρελθόντος. Στο µεταξύ, έγκυροι νοµικοί και δικαστικοί κύκλοι συζητούν το ενδεχόµενο διάπραξης και ποινικών αδικηµάτων για διασπάθιση δηµοσίου χρήµατος. Η διάθεση χρηµάτων από τις τράπεζες που είναι του ελληνικού λαού (και όχι των τραπεζιτών), και µάλιστα µε βέβαιη τη ζηµία, µε δεδοµένο το προδιαγεγραµµένο τέλος του ∆ΟΛ και αβέβαιο το µελλοντικό όφελος από την όποια τιµή στην οποία θα πλειστηριαστεί, αποτελεί απιστία.

Σε απλά ελληνικά, οι τραπεζίτες, κατά πάσα πιθανότητα και ο εκκαθαριστής, βρίσκονται αντιµέτωποι µε το κακουργηµατικής µορφής αδίκηµα της απιστίας, ειδικά αν χορηγηθούν τα 3,5 εκατ. ευρώ. Σε κάθε περίπτωση, είναι βέβαιο ότι οι εξελίξεις στον ∆ΟΛ παρακολουθούνται και από τους αρµόδιους εισαγγελείς.