Την (καθυστερημένη) απόφαση να προχωρήσει σε αλλαγές στον σχεδιασμό των προγραμμάτων του, ώστε να αποφευχθούν στο μέλλον σοβαρά λάθη που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες, έλαβε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, εννέα χρόνια μετά την εμπλοκή του στο 1ο Μνημόνιο.

 Το Εκτελεστικό Συμβούλιο του Ταμείου αναγνώρισε σοβαρές αστοχίες και παραλείψεις σε αρκετά προγράμματα του διεθνούς οργανισμού κατά την περίοδο 2011-2017 και αποφάσισε να αναπροσαρμόσει τον σχεδιασμό, τα προαπαιτούμενα και τις επιδόσεις των προγραμμάτων του. Μάλιστα, η απόφαση αυτή συνοδεύτηκε από σχετική έκθεση των στελεχών του ΔΝΤ που δημοσιοποιήθηκε απόψε και περιλαμβάνει εκτενείς αναφορές στις υπεραισιόδοξες εκτιμήσεις που είχε κάνει το Ταμείο για την Ελλάδα, στο πολύ μεγάλο βάρος που δόθηκε στη δημοσιονομική προσαρμογή και στη λανθασμένη προσέγγιση του ΔΝΤ αναφορικά με τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.

 Για το θέμα του χρέους, το Ταμείο ομολογεί πως η καθυστέρηση στην αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους λειτούργησε ως επιχείρηση διάσωσης των τραπεζών της ευρωζώνης που διέθεταν σημαντικό στοκ ελληνικών ομολόγων. Σημειώνεται ότι από το 2011 έως τις αρχές του 2012 η χώρα μας αποπλήρωσε ομόλογα αξίας 50 δισ. ευρώ, που βρίσκονταν στην πλειοψηφία τους στα χαρτοφυλάκια ευρωπαϊκών τραπεζών.

 Ειδική αναφορά κάνει η έκθεση και στην αδυναμία των προγραμμάτων του ΔΝΤ να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά το πρόβλημα των «κόκκινων» δανείων. Σχολιάζει ότι σε χώρες όπως η Κύπρος, η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια αυξήθηκαν κατά 10,5% κατά μέσο όρο, παρά το γεγονός ότι η χρηματοπιστωτική σταθερότητα αποτελούσε μία από τις προτεραιότητες των προγραμμάτων των χωρών αυτών.

 «Τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια άρχισαν να μειώνονται μόνο μετά το τέλος του προγράμματος για την Ιρλανδία και την Πορτογαλία, ενώ μέχρι στιγμής παραμένουν αυξημένα για την Κύπρο και την Ελλάδα, εμποδίζοντας την επανάληψη της πιστωτικής επέκτασης. Η εμπειρία από αυτές τις χώρες αντικατοπτρίζει την πρόκληση της μείωσης των μη εξυπηρετούμενων δανείων κατά την περίοδο των προγραμμάτων» επισημαίνεται στην έκθεση.

 Ωστόσο, η προσπάθεια του ΔΝΤ να δείξει ότι το πάθημα έγινε μάθημα είναι λειψή, δεδομένου ότι η παραδοχή των σφαλμάτων του δεν συνοδεύεται από τον επιμερισμό ευθυνών σε συγκεκριμένα στελέχη του ή έστω σε τμήματα του διεθνούς οργανισμού.