Το Airbnb των συγκατοίκων - Η κατακόρυφη αύξηση του κόστους διαβίωσης στην Ελλάδα και την Ευρώπη δηµιουργεί νέες τάσεις και εφαρµογές
Το ελληνικό «My Roomie», υπόσχεται στους χρήστες να βρουν µε ασφάλεια ανθρώπους για να µοιράζονται την ίδια στέγη
«Καλώς ήρθες στο My Roomie, τη νέα, µοντέρνα και ασφαλή πλατφόρµα για να βρεις τον επόµενό σου συγκάτοικο. Μπορείς να αναζητήσεις συγκάτοικο στις αγγελίες ή να καταχωρίσεις τη δική σου αγγελία, είτε έχεις σπίτι και ψάχνεις για συγκάτοικο είτε αναζητάς δωµάτιο ή σπίτι για συγκατοίκηση».
Με τη φράση αυτή, η νέα ψηφιακή πλατφόρµα φιλοδοξεί να αποτελέσει το «Airbnb των συγκατοίκων», δίνοντας λύση στο πρόβληµα στέγης που αντιµετωπίζουν σήµερα πολλοί νέοι εργαζόµενοι, αλλά και φοιτητές, ιδίως στα µεγάλα αστικά κέντρα.
Αλλωστε, αυτός ήταν και ο λόγος που παρακίνησε τον ιδρυτή της πλατφόρµας, κ. ∆οµίνικο Πρίτη, να δηµιουργήσει τη σχετική εφαρµογή, έχοντας αντιµετωπίσει και ο ίδιος το σχετικό πρόβληµα.
Σήµερα, το κόστος διαβίωσης, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη, έχει αυξηθεί κατακόρυφα, καθώς δεν περιορίζεται µόνο στο κόστος της ενέργειας ή στα είδη βασικής ανάγκης, αλλά επεκτείνεται και στις τιµές των ενοικίων, ενώ πλέον η αύξηση των επιτοκίων απειλεί και όσους έχουν κάποιο δάνειο χωρίς σταθερό επιτόκιο.
Ως εκ τούτου, η λύση της συγκατοίκησης αρχίζει να φαντάζει ως κάτι ρεαλιστικό. Σε σχετική έρευνα που πραγµατοποίησε το MyRoomie.gr φάνηκε ότι 6 στους 10 ερωτηθέντες θα εξέταζαν τη συγκατοίκηση, προκειµένου να µπορέσουν να ανταποκριθούν στην ακρίβεια και να καλύψουν το κόστος στέγασης. Η έρευνα πραγµατοποιήθηκε σε Ελληνες, ηλικίας από 22 έως 48 ετών, εκ των οποίων 55% ήταν γυναίκες και 45% άντρες. Από την έρευνα προέκυψε επίσης ότι η έννοια του «flat sharing», δηλαδή του διαµοιρασµού ενός διαµερίσµατος µέσω της συγκατοίκησης, είναι γνωστή στο 80% των ερωτηθέντων, ενώ το ίδιο ποσοστό δήλωσε ότι θα προχωρούσε στη συγκατοίκηση για λόγους οικονοµικούς.
Κατά τη δεκαετία του 1990 και στις αρχές του 2000 η συγκατοίκηση, ιδίως µεταξύ φοιτητών, ήταν µια ιδιαίτερα διαδεδοµένη πρακτική. Ωστόσο, δεν ισχύει το ίδιο και µε τις γενιές που ακολούθησαν. Αρχικά, η λύση των γονέων που είχαν παιδιά τα οποία φοιτούσαν σε άλλη πόλη ήταν να προχωρήσουν σε αγορά ακινήτου, εκµεταλλευόµενοι την ευκολία πρόσβασης σε τραπεζική χρηµατοδότηση. Ετσι, µέχρι και το 2010 πολλά ακίνητα αγοράστηκαν από τους γονείς των φοιτητών και στη συνέχεια αξιοποιήθηκαν είτε για ιδιόχρηση είτε για εκµετάλλευση. Ασφαλώς συνεχίζονταν οι συγκατοικήσεις, αλλά όχι στον ίδιο βαθµό.
Ακολούθησε η οικονοµική κρίση, η οποία εξάλειψε πλήρως τις αγορές, αλλά και οι συγκατοικήσεις διατηρήθηκαν χαµηλά, καθώς εν τω µεταξύ είχαν µειωθεί σηµαντικά και τα ενοίκια. Ιδίως την περίοδο 2012- 2017 οι τιµές των ενοικίων ήταν κατά µέσο όρο 30%-40% χαµηλότερες σε σχέση µε την προηγούµενη δεκαετία. Ετσι, όσοι χρειάζονταν ένα ακίνητο σε άλλη πόλη προτιµούσαν να νοικιάσουν.
Κυρίαρχη τάση
Σήµερα όµως, µετά και την αύξηση των ενοικίων, φαίνεται πως η συγκατοίκηση θα αποτελέσει και πάλι κυρίαρχη τάση στην εγχώρια αγορά κατοικίας. Σύµφωνα µε τα στοιχεία της Eurostat για το 2020, δηλαδή πριν ακόµα ξεσπάσουν το κύµα ακρίβειας και η ενεργειακή κρίση, το 79,2% όσων νοίκιαζαν το ακίνητο στο οποίο έµεναν χρειαζόταν να δαπανήσουν πάνω από το 40% του µηνιαίου εισοδήµατός τους για να καλύψουν τις στεγαστικές τους ανάγκες. Στην υπόλοιπη Ε.Ε. ο µέσος όρος µεταξύ των ενοικιαστών που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση δεν ξεπερνά το 21,1%, είναι δηλαδή σχεδόν τέσσερις φορές χαµηλότερος. Η αµέσως επόµενη χώρα µετά την Ελλάδα είναι η Ουγγαρία, µε το 46,7% των ενοικιαστών να δαπανούν πάνω από το 40% των εισοδηµάτων τους για τις στεγαστικές τους ανάγκες, ενώ ακολουθεί η Βουλγαρία µε 44,8%.
Μέχρι πρότινος, η Ελλάδα ήταν σχετικά «θωρακισµένη» απέναντι στο πρόβληµα αυτό, όχι γιατί δεν ήταν υπαρκτό, αλλά επειδή το ποσοστό των ιδιοκτητών ήταν πολύ υψηλό. Ωστόσο, το ποσοστό ιδιοκατοίκησης έχει µειωθεί από 77,2%, που ήταν το 2010, στο 73,9% το 2020, ενώ οι ενοικιαστές αποτελούν πλέον το 26,1% πανελλαδικά. Ωστόσο, σύµφωνα µε µια πρόσφατη µελέτη του Ινστιτούτου για την Ερευνα και την Κοινωνική Αλλαγή «Eteron», στα µεγάλα αστικά κέντρα το ποσοστό των ενοικιαστών προσεγγίζει ακόµα και το 40%. Με δεδοµένο ότι στις µεγάλες πόλεις εντοπίζονται και τα υψηλότερα ενοίκια, είναι προφανές ότι λύσεις όπως η συγκατοίκηση όχι µόνο θα βρίσκουν πρόσφορο έδαφος για να αναπτυχθούν στο άµεσο µέλλον, αλλά και θα αποτελέσουν κυρίαρχη τάση.
Σήµερα, το MyRoomie.gr αναπτύσσεται µε µηνιαίο ρυθµό της τάξεως του 400%, έχοντας ήδη περίπου 1.000 χρήστες µετά τους πρώτους µήνες λειτουργίας του. Ωστόσο, ήδη έχει επεκταθεί στην Πολωνία, ενώ µέχρι το τέλος του 2023 θα βρίσκεται σε χώρες όπως η Τσεχία, η Ρουµανία και η Πορτογαλία. Παράλληλα, ιδίως µεταξύ φοιτητών, η λύση της συγκατοίκησης ενθαρρύνεται και από την κυβέρνηση, η οποία αύξησε το επίδοµα στέγης σε 1.500 ευρώ, αλλά, αν πρόκειται για συγκατοίκηση, το νούµερο αυτό αυξάνεται ακόµα περισσότερο, στις 2.000 ευρώ.
Δημοσιεύτηκε στο MoneyPro των ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΩΝ στις 7/1
Με τη φράση αυτή, η νέα ψηφιακή πλατφόρµα φιλοδοξεί να αποτελέσει το «Airbnb των συγκατοίκων», δίνοντας λύση στο πρόβληµα στέγης που αντιµετωπίζουν σήµερα πολλοί νέοι εργαζόµενοι, αλλά και φοιτητές, ιδίως στα µεγάλα αστικά κέντρα.
Αλλωστε, αυτός ήταν και ο λόγος που παρακίνησε τον ιδρυτή της πλατφόρµας, κ. ∆οµίνικο Πρίτη, να δηµιουργήσει τη σχετική εφαρµογή, έχοντας αντιµετωπίσει και ο ίδιος το σχετικό πρόβληµα.
Σήµερα, το κόστος διαβίωσης, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη, έχει αυξηθεί κατακόρυφα, καθώς δεν περιορίζεται µόνο στο κόστος της ενέργειας ή στα είδη βασικής ανάγκης, αλλά επεκτείνεται και στις τιµές των ενοικίων, ενώ πλέον η αύξηση των επιτοκίων απειλεί και όσους έχουν κάποιο δάνειο χωρίς σταθερό επιτόκιο.
Ως εκ τούτου, η λύση της συγκατοίκησης αρχίζει να φαντάζει ως κάτι ρεαλιστικό. Σε σχετική έρευνα που πραγµατοποίησε το MyRoomie.gr φάνηκε ότι 6 στους 10 ερωτηθέντες θα εξέταζαν τη συγκατοίκηση, προκειµένου να µπορέσουν να ανταποκριθούν στην ακρίβεια και να καλύψουν το κόστος στέγασης. Η έρευνα πραγµατοποιήθηκε σε Ελληνες, ηλικίας από 22 έως 48 ετών, εκ των οποίων 55% ήταν γυναίκες και 45% άντρες. Από την έρευνα προέκυψε επίσης ότι η έννοια του «flat sharing», δηλαδή του διαµοιρασµού ενός διαµερίσµατος µέσω της συγκατοίκησης, είναι γνωστή στο 80% των ερωτηθέντων, ενώ το ίδιο ποσοστό δήλωσε ότι θα προχωρούσε στη συγκατοίκηση για λόγους οικονοµικούς.
Κατά τη δεκαετία του 1990 και στις αρχές του 2000 η συγκατοίκηση, ιδίως µεταξύ φοιτητών, ήταν µια ιδιαίτερα διαδεδοµένη πρακτική. Ωστόσο, δεν ισχύει το ίδιο και µε τις γενιές που ακολούθησαν. Αρχικά, η λύση των γονέων που είχαν παιδιά τα οποία φοιτούσαν σε άλλη πόλη ήταν να προχωρήσουν σε αγορά ακινήτου, εκµεταλλευόµενοι την ευκολία πρόσβασης σε τραπεζική χρηµατοδότηση. Ετσι, µέχρι και το 2010 πολλά ακίνητα αγοράστηκαν από τους γονείς των φοιτητών και στη συνέχεια αξιοποιήθηκαν είτε για ιδιόχρηση είτε για εκµετάλλευση. Ασφαλώς συνεχίζονταν οι συγκατοικήσεις, αλλά όχι στον ίδιο βαθµό.
Ακολούθησε η οικονοµική κρίση, η οποία εξάλειψε πλήρως τις αγορές, αλλά και οι συγκατοικήσεις διατηρήθηκαν χαµηλά, καθώς εν τω µεταξύ είχαν µειωθεί σηµαντικά και τα ενοίκια. Ιδίως την περίοδο 2012- 2017 οι τιµές των ενοικίων ήταν κατά µέσο όρο 30%-40% χαµηλότερες σε σχέση µε την προηγούµενη δεκαετία. Ετσι, όσοι χρειάζονταν ένα ακίνητο σε άλλη πόλη προτιµούσαν να νοικιάσουν.
Κυρίαρχη τάση
Σήµερα όµως, µετά και την αύξηση των ενοικίων, φαίνεται πως η συγκατοίκηση θα αποτελέσει και πάλι κυρίαρχη τάση στην εγχώρια αγορά κατοικίας. Σύµφωνα µε τα στοιχεία της Eurostat για το 2020, δηλαδή πριν ακόµα ξεσπάσουν το κύµα ακρίβειας και η ενεργειακή κρίση, το 79,2% όσων νοίκιαζαν το ακίνητο στο οποίο έµεναν χρειαζόταν να δαπανήσουν πάνω από το 40% του µηνιαίου εισοδήµατός τους για να καλύψουν τις στεγαστικές τους ανάγκες. Στην υπόλοιπη Ε.Ε. ο µέσος όρος µεταξύ των ενοικιαστών που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση δεν ξεπερνά το 21,1%, είναι δηλαδή σχεδόν τέσσερις φορές χαµηλότερος. Η αµέσως επόµενη χώρα µετά την Ελλάδα είναι η Ουγγαρία, µε το 46,7% των ενοικιαστών να δαπανούν πάνω από το 40% των εισοδηµάτων τους για τις στεγαστικές τους ανάγκες, ενώ ακολουθεί η Βουλγαρία µε 44,8%.Μέχρι πρότινος, η Ελλάδα ήταν σχετικά «θωρακισµένη» απέναντι στο πρόβληµα αυτό, όχι γιατί δεν ήταν υπαρκτό, αλλά επειδή το ποσοστό των ιδιοκτητών ήταν πολύ υψηλό. Ωστόσο, το ποσοστό ιδιοκατοίκησης έχει µειωθεί από 77,2%, που ήταν το 2010, στο 73,9% το 2020, ενώ οι ενοικιαστές αποτελούν πλέον το 26,1% πανελλαδικά. Ωστόσο, σύµφωνα µε µια πρόσφατη µελέτη του Ινστιτούτου για την Ερευνα και την Κοινωνική Αλλαγή «Eteron», στα µεγάλα αστικά κέντρα το ποσοστό των ενοικιαστών προσεγγίζει ακόµα και το 40%. Με δεδοµένο ότι στις µεγάλες πόλεις εντοπίζονται και τα υψηλότερα ενοίκια, είναι προφανές ότι λύσεις όπως η συγκατοίκηση όχι µόνο θα βρίσκουν πρόσφορο έδαφος για να αναπτυχθούν στο άµεσο µέλλον, αλλά και θα αποτελέσουν κυρίαρχη τάση.
Σήµερα, το MyRoomie.gr αναπτύσσεται µε µηνιαίο ρυθµό της τάξεως του 400%, έχοντας ήδη περίπου 1.000 χρήστες µετά τους πρώτους µήνες λειτουργίας του. Ωστόσο, ήδη έχει επεκταθεί στην Πολωνία, ενώ µέχρι το τέλος του 2023 θα βρίσκεται σε χώρες όπως η Τσεχία, η Ρουµανία και η Πορτογαλία. Παράλληλα, ιδίως µεταξύ φοιτητών, η λύση της συγκατοίκησης ενθαρρύνεται και από την κυβέρνηση, η οποία αύξησε το επίδοµα στέγης σε 1.500 ευρώ, αλλά, αν πρόκειται για συγκατοίκηση, το νούµερο αυτό αυξάνεται ακόµα περισσότερο, στις 2.000 ευρώ.
Δημοσιεύτηκε στο MoneyPro των ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΩΝ στις 7/1
