Το «ευρωπαϊκό µέτωπο» εναντίον των πολυεθνικών, που επιχειρεί να ανοίξει η κυβέρνηση µε την επιστολή του πρωθυπουργού προς την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, έχει τετραπλό στόχο:

  • Να µην παρεµποδίζεται η ελεύθερη διακίνηση των αγαθών µε «έµµεσες πρακτικές» που εφαρµόζουν οι πολυεθνικές και δεν επιτρέπουν τις παράλληλες εισαγωγές, τα λεγόµενα «territorial supply constraints» (εδαφικοί εφοδιαστικοί περιορισµοί).
  • Να καταπολεµηθεί η πρακτική του «shrinkflation» µε την πώληση του προϊόντος µε την ίδια τιµή αλλά σε µικρότερη συσκευασία, επιτυγχάνοντας έµµεση αύξηση.
  • Την καταπολέµηση του «arbitrage» (η εµπορική πράξη κατά την οποία µια οικονοµική µονάδα αγοράζει ένα αγαθό από έναν τόπο και το µεταπωλεί µε υψηλότερο αντίτιµο σε άλλον τόπο).
  • Την αλλαγή της νοµολογίας ώστε να αντιµετωπιστεί η γεωγραφική διάκριση τιµών, που επιβαρύνει ετησίως κατά 14 δισεκατοµµύρια ευρώ τους Ευρωπαίους καταναλωτές.

Διαβάστε ακόμα: Κυριάκος Μητσοτάκης: Επιστολή στην Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν με 4 προτάσεις για την ακρίβεια

Αντίλογος

Με την αγορά στο πλευρό του, όπως διαβεβαίωσε στο άρθρο του στο ΑΠΕ ο πρόεδρος του ΕΒΕΠ, Βασίλης Κορκίδης, η εγχώρια αγορά έρχεται αντιµέτωπη µε τα τέσσερα βασικά επιχειρήµατα των πολυεθνικών που προσπαθούν να δικαιολογήσουν την τιµολογιακή πολιτική τους:

  • Η Ελλάδα είναι µια µικρή χώρα µε λίγους κατοίκους και µικρό «βάθος ανταγωνισµού», έτσι οι θυγατρικές των πολυεθνικών που δραστηριοποιούνται στη χώρα έχουν περισσότερες ζηµίες παρά κέρδη.
  • Τα σηµεία πώλησης λόγω του ανάγλυφου της χώρας είναι διάσπαρτα και αυτό αυξάνει το µεταφορικό κόστος των προϊόντων.
  • Το «shrinkflation» δεν αποτελεί ευθύνη των πολυεθνικών, αφού στη χώρα µας χρησιµοποιούνται διαφορετικές συσκευασίες από την υπόλοιπη Ευρώπη, λόγω των συνθηκών στην εγχώρια µεταποιητική βιοµηχανία (µικρότερες σε µεγέθη επιχειρήσεις που αλλάζουν πολύ πιο σπάνια τις συσκευασίες για να µην ανεβάζουν το κόστος).
  • Η φορολόγηση στην Ελλάδα είναι υψηλότερη απ' ό,τι στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Οι άλλες μέθοδοι που χρησιµοποιούν οι πολυεθνικές εταιρείες

Όµως υπάρχουν και άλλες µέθοδοι που χρησιµοποιούν οι πολυεθνικές εταιρείες, εκµεταλλευόµενες κυρίως τη διαφορετική έδρα ανάµεσα στη µητρική και τις θυγατρικές εταιρείες, για να προστατεύουν τα κέρδη τους:

  • Στην περίπτωση που η θυγατρική στην Ελλάδα δεν έχει παραγωγική αλλά µόνο εµπορική δραστηριότητα, µπορεί η µητρική να επιβάλλει υψηλότερο κόστος για τα δικαιώµατα των προϊόντων, κρατώντας έτσι τις τιµές ψηλά για µια συγκεκριµένη αγορά.
  • Στην περίπτωση που η θυγατρική έχει και παραγωγική εκτός από εµπορική δραστηριότητα, µπορεί η µητρική να επιβάλλει την αγορά πρώτων υλών µε υψηλές τιµές από άλλες θυγατρικές της που έχουν έδρα εκτός Ελλάδας. Πρόκειται για το «transfer price» (ενδοοµιλική συναλλαγή).
  • Η θυγατρική εταιρεία που δραστηριοποιείται στην Ελλάδα είναι δυνατό να εµφανίζει ότι δανείζεται από τη µητρική της µε -σκόπιµα- υψηλά επιτόκια, µεταφέροντας το υψηλό κόστος δανεισµού στις τελικές τιµές για τον καταναλωτή.
  • Όµως και οι πολίτες δεν είναι εντελώς αδύναµοι, καθώς όπως επισηµαίνει ο Βασίλης Κορκίδης: «Η ζήτηση από τους καταναλωτές είναι πολύ σηµαντική, αφού αν έχουν περισσότερες επιλογές και αγοραστική δύναµη, οι πολυεθνικές εταιρείες ίσως δυσκολευτούν να αυξήσουν τις τιµές χωρίς να χάσουν πελάτες. Συνολικά η επίδραση της συγκέντρωσης της αγοράς στις τιµές είναι καθοριστική και το µέγεθός της εξαρτάται από τις συγκεκριµένες συνθήκες και την αγοραστική συµπεριφορά των καταναλωτών».
14 δισ. € ετησίως κοστίζει στους Ευρωπαίους καταναλωτές η γεωγραφική διάκριση τιμών

Εδαφικοί περιορισμοί

Στο φαινόµενο των περιορισµών που επιβάλλουν οι πολυεθνικές εταιρείες στους Έλληνες προµηθευτές του λιανεµπορίου, το «territorial supply constraints», επικέντρωσε στην ανάρτησή του ο Άκης Σκέρτσος. Ο υπουργός Επικρατείας αναφέρεται στη -νόµιµη πάντως- πρακτική των «εδαφικών εφοδιαστικών περιορισµών»: «Οι πολυεθνικές, λόγω της ασύµµετρης δύναµης που έχουν έναντι µεµονωµένων κρατώνµελών, αλλά και µεµονωµένων χονδρεµπόρων και λιανεµπόρων, µπορούν στην αγορά αυτών των κρατών να επιβάλουν τον περιορισµό της προµήθειας προϊόντων από άλλες πηγές. Σχηµατικά και πολύ απλοϊκά, µπορούν να πουν στον πελάτη τους στην Ελλάδα: “Αν θες να προµηθευτείς από την εταιρεία µου, π.χ. σαµπουάν, από εµένα θα αγοράσεις και τα άλλα προϊόντα που χρειάζεσαι, π.χ. καφέ ή κονσέρβες”».

Η χώρα µας είναι ευάλωτη σε αυτόν τον περιορισµό, καθώς ο πρωτογενής τοµέας είναι συρρικνωµένος και οι εναλλακτικές για την τροφοδοσία της αγοράς ελάχιστες.

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή