Καθώς πολλοί κεντρικοί τραπεζίτες έχουν ήδη κηρύξει νίκη κατά του πληθωρισμού για φέτος, δεν είναι λίγοι εκείνοι που διατηρούν τις επιφυλάξεις τους όσον αφορά την παγκόσμια οικονομία το 2025.

Ειδικότερα, αναλυτές της ING εξηγούν τις τρεις προκλήσεις που θα αντιμετωπίσει η παγκόσμια οικονομία το νέο έτος.

Απόκλιση Επενδύσεων
Σύμφωνα με την ING, οι ανάγκες επενδύσεων στις περισσότερες οικονομίες αυξάνονται συνεχώς: αναβιομηχανοποίηση, τεχνητή νοημοσύνη, ανανέωση υποδομών, πράσινη τεχνολογία, άμυνα. Παρόλα αυτά, δεν είναι βέβαιο αν το 2024 θα φέρει μια σημαντική παγκόσμια επενδυτική άνθηση. Αντίθετα, υπάρχει υψηλός κίνδυνος απόκλισης επενδύσεων.

Στις ΗΠΑ, παρά την αβεβαιότητα γύρω από τις νέες οικονομικές πολιτικές, οι πιέσεις για επιστροφή παραγωγής εντός συνόρων αυξάνονται, ενισχύοντας τις επενδύσεις. Στην Ευρωζώνη και την Κίνα, οι ανάγκες είναι επίσης υψηλές, αλλά οι δημοσιονομικοί περιορισμοί και γεωπολιτικές αβεβαιότητες ίσως φρενάρουν την ανάπτυξη. Η νέα εποχή βιομηχανικών πολιτικών στις ΗΠΑ θα μπορούσε να απορροφήσει επενδύσεις από αλλού, εντείνοντας την απόκλιση.

Πληθωρισμός σε κύκλους
Παρά τις δηλώσεις για «νίκη κατά του πληθωρισμού», οι αναλυτές παραμένουν πιο προσεκτικοί. Βραχυπρόθεσμα, η κυκλική αποπληθωριστική τάση, ιδιαίτερα στην Ευρωζώνη, ίσως συνεχιστεί, καθώς η υποχώρηση στην αγορά εργασίας περιορίζει την αύξηση των μισθών. Όμως, αυτό ίσως δεν διαρκέσει.


Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα ο σκληρός πληθωρισμός να επανέλθει. Νέα δασμολογικά μέτρα, καθώς και επενδυτικές πρωτοβουλίες, θα μπορούσαν να δημιουργήσουν νέες πιέσεις στην προσφορά. Ενδεχομένως, αυτές οι επενδύσεις να προκαλέσουν αρχικά αύξηση πληθωρισμού, με την ελπίδα ότι αργότερα θα ενισχύσουν την παραγωγικότητα. Το 2025 ίσως χαρακτηρίζεται από «διαλείμματα» πληθωρισμού, απαιτώντας πιο ενεργή ή σταθερή νομισματική πολιτική.

Έλεγχος Καμπύλης Αποδόσεων
Οι επενδύσεις με χρηματοδότηση από χρέος στις δυτικές οικονομίες ενδέχεται να επαναφέρουν ανησυχίες για τη βιωσιμότητα του χρέους στην Ευρωζώνη και τις ΗΠΑ. Με υψηλότερες πληθωριστικές πιέσεις σε σύγκριση με τη δεκαετία του 2010, οι κεντρικές τράπεζες δεν μπορούν να διατηρήσουν ιδιαίτερα χαλαρές νομισματικές πολιτικές.

Καθώς τα μακροπρόθεσμα επιτόκια επηρεάζουν τα στεγαστικά δάνεια και τα εταιρικά κόστη, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα μπορεί να αναγκαστούν να παρέμβουν. Αυτό ίσως οδηγήσει σε νέες συζητήσεις για έλεγχο της καμπύλης αποδόσεων και σε αγορές κρατικών ομολόγων μεγαλύτερης διάρκειας. Η ΕΚΤ έχει ήδη στη διάθεσή της το «Εργαλείο Προστασίας Μετάδοσης» (TPI), το οποίο ίσως χρειαστεί να ενεργοποιηθεί νωρίτερα από ό,τι αναμενόταν.