Η σχέση μας με το χρήμα ανάγεται στην παιδική ηλικία - Πώς μπορούμε να διορθώσουμε τις τοξικές συνήθειες δαπανών
Ποιο είναι το "κλειδί"
Ενδείξεις για την παιδική μας ηλικία προσφέρει η σχέση που έχουμε με τα χρήματα, σύμφωνα με όσα υποστηρίζει μια ειδικός
Ενδείξεις για την παιδική μας ηλικία προσφέρει η σχέση που έχουμε με τα χρήματα, σύμφωνα με όσα υποστηρίζει μια ειδικός και ως εκ τούτου η κατανόηση της σχέσης αυτής, θα μπορούσε να βοηθήσει στο να ξεπεράσουμε τις τοξικές συνήθειες δαπανών.
Η Vicky Reynal, οικονομική ψυχοθεραπεύτρια και συγγραφέας του βιβλίου «Money on Your Mind», δήλωσε στο CNBC Make It ότι υπάρχουν ψυχολογικοί λόγοι πίσω από τις καταναλωτικές μας συνήθειες και πολλές από αυτές τις συμπεριφορές προέρχονται από παιδικές εμπειρίες.
Αντίθετα, κάποιος που βίωσε παραμέληση στην παιδική του ηλικία μπορεί να μεγαλώσει με χαμηλή αυτοεκτίμηση και να το εκδηλώσει αυτό μέσα από χρηματικές συμπεριφορές. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να περιλαμβάνει το αίσθημα ενοχής όταν ξοδεύει χρήματα επειδή δεν αισθάνεται ότι αξίζει καλά πράγματα, ή να σπαταλάει τα χρήματα για να εντυπωσιάσει επειδή αισθάνεται ανάξιος προσοχής.
Όπως πρόσθεσε η Reynal: «Το μικρό νήπιο που πηγαίνει στους γονείς του για να τους δείξει τη μουτζούρα του - το πώς θα του απαντήσουν θα του δώσει ένα μήνυμα για το πώς θα του απαντήσει ο κόσμος».
Η Reynal συνέχισε λέγοντας ότι «τα μαθήματα χρημάτων που παίρνουμε μεγαλώνοντας διαμορφώνονται σε μεγάλο βαθμό από το αν μεγαλώσαμε σε περιβάλλον έλλειψης ή πλούτου».
«Για να σας δώσω ένα παράδειγμα, μεγαλώνοντας σε συνθήκες έλλειψης, οι άνθρωποι που καταφέρνουν να βγουν από αυτή την οικονομική πραγματικότητα και ίσως στη δική τους ενήλικη ζωή καταφέρουν να συσσωρεύσουν αρκετό πλούτο, είναι αρκετά συνηθισμένο γι' αυτούς να παλεύουν με αυτό που ονομάζουν νοοτροπία έλλειψης», ανέφερε η Reynal.
«Πρόκειται για ένα μοτίβο σκέψης που εμμένει στην ιδέα ότι δεν έχετε αρκετά από κάτι, όπως τα χρήματα. Η νοοτροπία της έλλειψης σημαίνει ότι κάποιος μπορεί να δυσκολεύεται να απολαύσει τα χρήματα που έχει κερδίσει και να έχει άγχος να τα ξοδέψει», πρόσθεσε η Reynal, αναφέροντας ότι ςναλλακτικά, υπάρχουν άνθρωποι που μεγάλωσαν με λίγα χρήματα αλλά έγιναν πλούσιοι και τώρα είναι πολύ απρόσεκτοι.
«Δίνουν στον εαυτό τους όλα όσα λαχταρούσαν όταν ήταν μικροί, οπότε μπορεί να περάσουν στο άλλο άκρο και να αρχίσουν να τα ξοδεύουν αρκετά απρόσεκτα, επειδή τώρα θέλουν να δώσουν στα παιδιά τους όλα όσα δεν μπόρεσαν να τους δώσουν οι γονείς τους», τόνισε η Reynal.
Πώς ξεπερνάμε τις τοξικές συνήθειες δαπανών
Το «κλειδί» για να ξεπεράσετε τις τοξικές συνήθειες δαπανών είναι να σταματήσετε να σαμποτάρετε τον ευατό σας.
Πρόκειται για μια συνηθισμένη συμπεριφορά σύμφωνα με την Reynal, αφού όπως είπε: «Συχνά πίσω από ένα μοτίβο οικονομικού αυτοσαμποτάζ, υπάρχουν βαθιά ριζωμένοι συναισθηματικοί λόγοι, και μπορεί να κυμαίνονται από συναισθήματα θυμού, συναισθήματα αδικίας, μέχρι και φόβο για την ανεξαρτησία και την αυτονομία».
«Για να τα εντοπίσετε αυτά, πρέπει πρώτα να προσδιορίσετε ποιες είναι οι οικονομικές σας συνήθειες», επεξήγησε η Reynal και συνέχισε λέγοντας: «Είναι η πλήξη; Είναι η μοναξιά; Ποιο είναι το συναίσθημα που μπορεί να προσπαθείτε να αντιμετωπίσετε με την υπερκατανάλωση; Αυτό σας δίνει ήδη μια ένδειξη για το τι θα μπορούσατε να κάνετε διαφορετικά. Έτσι, αν είναι η πλήξη, με τι μπορείτε να αντικαταστήσετε αυτή την τρομερή οικονομική συνήθεια;»
Η Reynal έδωσε ένα παράδειγμα για κάποιον που μπορεί να ξοδεύει υπερβολικά, αφού όπως είπε, είχε έναν νεαρό πελάτη που πάντα ξέμενε από χρήματα μέσα στις δύο πρώτες εβδομάδες του μήνα. Τον ρώτησε: «Τι θα συνέβαινε αν ήσουν οικονομικά υπεύθυνος;».
Ο πελάτης αποκάλυψε ότι φοβόταν να διακινδυνεύσει τη σχέση του με τη μητέρα του, επειδή κάθε φορά που του τελείωναν τα χρήματα, της τηλεφωνούσε για να ζητήσει περισσότερα. Όπως σχολίασε η Reynal: «Οι γονείς του είχαν πάρει διαζύγιο εδώ και πολύ καιρό και η μόνη φορά που μιλούσε με τη μητέρα του ήταν για να ζητήσει χρήματα. Υπήρχε συμφέρον για την κακοδιαχείριση, γιατί μετά μπορεί να μην υπήρχε πια η δικαιολογία για να τηλεφωνήσει στη μητέρα του».
Τέλος, η Reynal συστήνει να είστε «περίεργοι και μη επικριτικοί» όταν εξετάζετε τη ρίζα της κακής συμπεριφοράς των δαπανών και να μη φοβάστε να ρωτήσετε τον εαυτό σας: "Ποια συναισθήματα θα ένιωθα αν πραγματικά δεν σαμποτάριζα οικονομικά τον εαυτό μου ή αν δεν ήμουν τόσο γενναιόδωρος με τους φίλους μου;"».
Η Vicky Reynal, οικονομική ψυχοθεραπεύτρια και συγγραφέας του βιβλίου «Money on Your Mind», δήλωσε στο CNBC Make It ότι υπάρχουν ψυχολογικοί λόγοι πίσω από τις καταναλωτικές μας συνήθειες και πολλές από αυτές τις συμπεριφορές προέρχονται από παιδικές εμπειρίες.
Η σχέση μας με το χρήμα ανάγεται στην παιδική ηλικία - Πώς μπορούμε να διορθώσουμε τις τοξικές συνήθειες δαπανών
Παραδείγματος χάριν, κάποιος που ένιωσε ασφάλεια κατά την παιδική του ηλικία μπορεί να αισθάνεται ότι του αξίζουν καλά πράγματα και αργότερα στη ζωή του, είναι πιο πιθανό να διαπραγματευτεί έναν υψηλότερο μισθό ή να απολαύσει τα χρήματα που έχει, όπως δήλωσε η Reynal.Αντίθετα, κάποιος που βίωσε παραμέληση στην παιδική του ηλικία μπορεί να μεγαλώσει με χαμηλή αυτοεκτίμηση και να το εκδηλώσει αυτό μέσα από χρηματικές συμπεριφορές. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να περιλαμβάνει το αίσθημα ενοχής όταν ξοδεύει χρήματα επειδή δεν αισθάνεται ότι αξίζει καλά πράγματα, ή να σπαταλάει τα χρήματα για να εντυπωσιάσει επειδή αισθάνεται ανάξιος προσοχής.
Όπως πρόσθεσε η Reynal: «Το μικρό νήπιο που πηγαίνει στους γονείς του για να τους δείξει τη μουτζούρα του - το πώς θα του απαντήσουν θα του δώσει ένα μήνυμα για το πώς θα του απαντήσει ο κόσμος».
Πλούτος ή στέρηση
Η Reynal συνέχισε λέγοντας ότι «τα μαθήματα χρημάτων που παίρνουμε μεγαλώνοντας διαμορφώνονται σε μεγάλο βαθμό από το αν μεγαλώσαμε σε περιβάλλον έλλειψης ή πλούτου».«Για να σας δώσω ένα παράδειγμα, μεγαλώνοντας σε συνθήκες έλλειψης, οι άνθρωποι που καταφέρνουν να βγουν από αυτή την οικονομική πραγματικότητα και ίσως στη δική τους ενήλικη ζωή καταφέρουν να συσσωρεύσουν αρκετό πλούτο, είναι αρκετά συνηθισμένο γι' αυτούς να παλεύουν με αυτό που ονομάζουν νοοτροπία έλλειψης», ανέφερε η Reynal.
«Πρόκειται για ένα μοτίβο σκέψης που εμμένει στην ιδέα ότι δεν έχετε αρκετά από κάτι, όπως τα χρήματα. Η νοοτροπία της έλλειψης σημαίνει ότι κάποιος μπορεί να δυσκολεύεται να απολαύσει τα χρήματα που έχει κερδίσει και να έχει άγχος να τα ξοδέψει», πρόσθεσε η Reynal, αναφέροντας ότι ςναλλακτικά, υπάρχουν άνθρωποι που μεγάλωσαν με λίγα χρήματα αλλά έγιναν πλούσιοι και τώρα είναι πολύ απρόσεκτοι.
«Δίνουν στον εαυτό τους όλα όσα λαχταρούσαν όταν ήταν μικροί, οπότε μπορεί να περάσουν στο άλλο άκρο και να αρχίσουν να τα ξοδεύουν αρκετά απρόσεκτα, επειδή τώρα θέλουν να δώσουν στα παιδιά τους όλα όσα δεν μπόρεσαν να τους δώσουν οι γονείς τους», τόνισε η Reynal.
Πώς ξεπερνάμε τις τοξικές συνήθειες δαπανών
Το «κλειδί» για να ξεπεράσετε τις τοξικές συνήθειες δαπανών είναι να σταματήσετε να σαμποτάρετε τον ευατό σας.
Πρόκειται για μια συνηθισμένη συμπεριφορά σύμφωνα με την Reynal, αφού όπως είπε: «Συχνά πίσω από ένα μοτίβο οικονομικού αυτοσαμποτάζ, υπάρχουν βαθιά ριζωμένοι συναισθηματικοί λόγοι, και μπορεί να κυμαίνονται από συναισθήματα θυμού, συναισθήματα αδικίας, μέχρι και φόβο για την ανεξαρτησία και την αυτονομία».
«Για να τα εντοπίσετε αυτά, πρέπει πρώτα να προσδιορίσετε ποιες είναι οι οικονομικές σας συνήθειες», επεξήγησε η Reynal και συνέχισε λέγοντας: «Είναι η πλήξη; Είναι η μοναξιά; Ποιο είναι το συναίσθημα που μπορεί να προσπαθείτε να αντιμετωπίσετε με την υπερκατανάλωση; Αυτό σας δίνει ήδη μια ένδειξη για το τι θα μπορούσατε να κάνετε διαφορετικά. Έτσι, αν είναι η πλήξη, με τι μπορείτε να αντικαταστήσετε αυτή την τρομερή οικονομική συνήθεια;»
Η Reynal έδωσε ένα παράδειγμα για κάποιον που μπορεί να ξοδεύει υπερβολικά, αφού όπως είπε, είχε έναν νεαρό πελάτη που πάντα ξέμενε από χρήματα μέσα στις δύο πρώτες εβδομάδες του μήνα. Τον ρώτησε: «Τι θα συνέβαινε αν ήσουν οικονομικά υπεύθυνος;».
Ο πελάτης αποκάλυψε ότι φοβόταν να διακινδυνεύσει τη σχέση του με τη μητέρα του, επειδή κάθε φορά που του τελείωναν τα χρήματα, της τηλεφωνούσε για να ζητήσει περισσότερα. Όπως σχολίασε η Reynal: «Οι γονείς του είχαν πάρει διαζύγιο εδώ και πολύ καιρό και η μόνη φορά που μιλούσε με τη μητέρα του ήταν για να ζητήσει χρήματα. Υπήρχε συμφέρον για την κακοδιαχείριση, γιατί μετά μπορεί να μην υπήρχε πια η δικαιολογία για να τηλεφωνήσει στη μητέρα του».
Τέλος, η Reynal συστήνει να είστε «περίεργοι και μη επικριτικοί» όταν εξετάζετε τη ρίζα της κακής συμπεριφοράς των δαπανών και να μη φοβάστε να ρωτήσετε τον εαυτό σας: "Ποια συναισθήματα θα ένιωθα αν πραγματικά δεν σαμποτάριζα οικονομικά τον εαυτό μου ή αν δεν ήμουν τόσο γενναιόδωρος με τους φίλους μου;"».
