«Το θέμα δεν είναι το ποιος πουλάει και ποιος φεύγει. Το θέμα είναι το ποιος έρχεται και η ποιότητα των νέων επενδυτών που είναι κυρίως longterm». Αυτή δεν είναι μία μόνο απάντηση στο επίκαιρο ερώτημα για τα γνωστά funds, που κάνουν «ντόρο» πουλώντας μετοχές ελληνικών τραπεζών, ειδικά funds τύπου Τζον Πόλσον, όταν έχουν πάνω από 5%. Είναι κοινή πεποίθηση και άποψη όλων των διοικήσεων των μεγάλων συστημικών τραπεζών, αλλά και της ίδιας της αγοράς. Εδώ και καιρό, είναι εμφανές ότι αν και… υποτιμημένες, οι μετοχές των εισηγμένων τραπεζών δεν παύουν να αντιπροσωπεύουν τις πολύ θετικές προοπτικές μιας σταθερής και βιώσιμης κερδοφορίας.


Οι εξελίξεις προσεχώς θα είναι ταχύτατες, σε άλλο βαθμό προεξοφλημένες, σε άλλο όχι, με πιθανές εκπλήξεις και με μια κοινή συνισταμένη: η διεθνής επενδυτική κοινότητα «βλέπει» Ελλάδα. Και αυτό αντανακλάται τόσο στην πρόθεση αύξησης συμμετοχών, σε πάνω του 5% και έως του οριακού 10% (διότι μετά εκκινείται άλλη διαδικασία «ειδικής συμμετοχής»), όσο και στο κλείδωμα κερδών, ή και υπερκερδών, από την μέχρι σήμερα συμμετοχή.

Λογικό είναι όλη αυτή η κινητικότητα που έχει ξεκινήσει από τις αρχές του έτους, με επίκεντρο τις Alpha Bank και Πειραιώς, στις οποίες το J. Paulson fund, αλλά και ο ολλανδικός όμιλος Reggeborgh έχουν μερίδιο -πόσο δε η ιταλική Unicredit- να φουντώνει τη σεναριολογία για νέες στρατηγικές συμμετοχές. Είτε από ανακατανομή της τράπουλας μεταξύ των παραπάνω, είτε από την είσοδο νέων ισχυρών παικτών.

Διαβάστε περισσότερα στο Powergame.gr