«Πάγο» στο σενάριο της καθαρής εξόδου βάζει ο Βίζερ
Ο απερχόμενος επικεφαλής του EuroWorkingGroup εκτιμά πως περαιτέρω ελάφρυνση χρέους θα γίνει με επιπλέον όρους και εποπτεία
Ελάφρυνση του χρέους αλλά με επιπλέον υποχρεώσεις της Αθήνας έναντι των δανειστών και όχι καθαρή έξοδο, όπως υποστηρίζει η ελληνική πλευρά, βλέπει μετά τον Αύγουστο του 2018 ο απερχόμενος επικεφαλής του EuroWorkingGroup, Τόμας Βίζερ, σε συνέντευξη του στην εφημερίδα Καθημερινή.
Ο κ. Βίζερ σημειώνει πως, παρότι δεν έχει συζητηθεί ακόμη ποια θα είναι η σχέση μεταξύ Ελλάδας και δανειστών μετά το τέλος του τρέχοντος προγράμματος τον Αύγουστο, αυτή θα εξαρτηθεί από τη συμφωνία των δύο πλευρών για τη μείωση του χρέους.
«Εάν υπάρξει περαιτέρω ελάφρυνση του χρέους μετά το τέλος του προγράμματος, τότε λογικό είναι να επιτευχθεί κάποια περαιτέρω συμφωνία», είπε, υπενθυμίζοντας ότι οι χώρες που έχουν περάσει από μνημονιακά προγράμματα έχουν διαφορετική σχέση με τους εταίρους.
Όπως λέει ο κ. Βίζερ, ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που παραμένει άλυτο παρά τα οκτώ χρόνια προγραμμάτων προσαρμογής είναι ότι οι ξένες επενδύσεις δεν είναι ευπρόσδεκτες στην Ελλάδα όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες. «Μόλις πρόσφατα η Ελλάδα έπαψε να αποτελεί τεράστιο ρίσκο για επενδύσεις καθώς τα τελευταία χρόνια κανένας λογικός επενδυτής δεν θα επένδυε», λέει χαρακτηριστικά.
Ενας βασικός λόγος που οι επενδυτές διστάζουν να δραστηριοποιηθούν στην Ελλάδα είναι το δικαστικό σύστημα, σύμφωνα με τον κ. Βίζερ.
Για τον Αυστριακό αξιωματούχο παρόλο που αυτοί οι τομείς της Δικαιοσύνης και της εκπαίδευσης αποτελούν ακρογωνιαίους λίθους ενός πετυχημένου κράτους, αποτελούν ευθύνη της εγχώριας κυβέρνησης. «Το πρόγραμμα δεν μπορεί να αποτελεί το μέσο με το οποίο αλλάζουν οι συνταγματικοί πυλώνες μιας χώρας», τονίζει.
Ο Τόμας Βίζερ αναφέρθηκε και στις διαπραγματεύσεις του πρώτου εξαμήνου του 2015 λέγοντας ότι η ελληνική πλευρά «ξόδευαν τον χρόνο μας, οι παρατάσεις ήταν σχεδιασμένες να είναι κοροϊδία. Ένα από τα βασικά μέλη της κυβέρνησης μου είχε πει εκείνο το διάστημα ότι η πρόθεσή τους ήταν να σπαταλήσουν τον χρόνο, καθώς στο τέλος εμείς θα υποκύπταμε και θα τους δίναμε χρήματα έτσι κι αλλιώς χωρίς να κάνουν τίποτα. Τότε του είχα πει 'σταμάτα να ονειρεύεσαι'».