Μία προσεκτική ανάλυση των όσων ακούγονται στο δημόσιο διάλογο, μπορεί να πείσει τον οποιονδήποτε ότι ζούμε στη χώρα του παραλόγου. Ας πάρουμε για παράδειγμα όλη την συζήτηση που γίνεται για το μέλλον της παιδείας και για το εκπαιδευτικό μοντέλο που πρέπει να υιοθετήσουμε ως χώρα, προκειμένου να αποκτήσουν περισσότερα εφόδια τα ελληνικά νιάτα και να μπορούν να σταθούν με περισσότερες αξιώσεις στον ανταγωνισμό.

Όπως βλέπουμε, η κυβέρνηση αντιτίθεται σθεναρά στα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Δεν πρόκειται απλώς για μία ιδεοληψία που μας κρατά καθηλωμένους σε αποτυχημένες πρακτικές. Πρόκειται και για μία θέση που δεν μπορεί να ερμηνευθεί εύκολα με βάση την απλή λογική. Και το τονίζω αυτό, καθώς δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ήδη υπάρχει ιδιωτική παιδεία στην Ελλάδα. Αν δεν κάνω λάθος, πάρα πολλοί συμπολίτες μας επιλέγουν να στείλουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία. Δηλαδή μόνο τα ιδιωτικά πανεπιστήμια μας πειράζουν…

Άνθρωποι που σπούδασαν στο εξωτερικό και που σήμερα κατέχουν υπουργικές καρέκλες, θεωρούν ότι τα ιδιωτικά πανεπιστήμια δεν θα δώσουν προστιθέμενη αξία στην παιδεία. Προφανώς αγνοούν ότι είμαστε σε μία ελεύθερη οικονομία και ότι ο μεγάλος στόχος πρέπει να είναι η πληρέστερη επιστημονική κατάρτιση των νέων μας. Ας δούμε όμως ποιες συνέπειες μπορεί να επιφέρει αυτή η ξεκάθαρα λανθασμένη οπτική. Οι νέες και οι νέοι της χώρας μας στην προσπάθεια τους για καλύτερη εκπαίδευση, θα συνεχίσουν να φεύγουν στη εξωτερικό. Δηλαδή θα συνεχιστεί αυτό το brain drain που τόσο μας έχει «πληγώσει», στερώντας από την ελληνική πραγματικότητα λαμπρούς επιστήμονες και φωτεινά μυαλά. Γιατί δεν είναι μόνο οι φοιτητές που θα επιχειρήσουν να βρουν αλλού την τύχη τους , αλλά και καθηγητές νέοι σε ηλικία που θα προτιμήσουν να μεταδώσουν τις γνώσεις τους σε κάποιο ξένο εκπαιδευτικό ίδρυμα. Υπάρχουν όμως και πιο άμεσες συνέπειες, ειδικά στο θέμα της οικονομίας. Η ελληνική οικογένεια θα συνεχίσει να επιλέγει για την ανώτερη εκπαίδευση του παιδιού της κάποιο ξένο πανεπιστήμιο. Και αυτό σημαίνει εκροή κάποιων σημαντικών κεφαλαίων από την Ελλάδα προς το εξωτερικό. Και για δίδακτρα και για τη διαβίωση του παιδιού.

Τι θα γινόταν όμως αν είχαμε υψηλού επιπέδου ιδιωτικά πανεπιστήμια στη χώρα μας; Το προφανές είναι ότι θα αναβαθμιζόταν γενικότερα η παιδεία, καθώς τα κρατικά ιδρύματα θα έπρεπε να ανταποκριθούν στα νέα δεδομένα και στον ανταγωνισμό, άρα να αυξήσουν την αποδοτικότητα τους σε όλους τους τομείς. Και σε αυτόν της εκπαίδευσης και σε αυτόν της έρευνας. Επίσης θα μπορούσαμε να προσελκύσουμε και ξένους φοιτητές, κυρίως από γειτονικές χώρες, κάτι που θα στήριζε ακόμα περισσότερο την οικονομία μας. Υπάρχει ήδη τέτοιο απτό παράδειγμα, η Κύπρος, που έχει σημαντικά οικονομικά οφέλη. Είμαι βέβαιος ότι πολλά παιδιά από Σερβία, Βουλγαρία και άλλες χώρες, θα επέλεγαν την Ελλάδα ως χώρα για τις σπουδές τους, αντί για την Αγγλία ή τη Γαλλία για παράδειγμα, καθώς το κόστος για διαβίωση στην Ελλάδα είναι σημαντικά πιο χαμηλό.

Επιτέλους, ας σκεφτούμε περισσότερο πρακτικά και ας σταματήσουμε να έχουμε αγκυλώσεις και φοβίες. Και κυρίως να μην τρομάζουμε σε οτιδήποτε συνοδεύεται από τον χαρακτηρισμό «ιδιωτικό». Αν εφαρμοστούν κανόνες, τότε τα οφέλη για τη χώρα θα είναι σημαντικά. Οφείλουμε να κοιτάμε μπροστά και να σταματήσουμε να είμαστε αρνητικοί στην πρόοδο εξαιτίας κάποιων ιδεοληψιών που τελικά λειτουργούν σε βάρος μας.

* Ο Νίκος Γρέντζελος είναι Α' αντιπρόεδρος του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών