Γκρίνιες και ψίθυροι στο Υπουργικό για τον Χρυσοχοΐδη
Ξεχωριστό ενδιαφέρον είχαν στη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου με θέμα το προσφυγικό οι ψίθυροι και οι γκρίνιες για τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Γράφει σχετικά ο Μικροπολιτικός των Νέων:
«Ακουσα μια γκρίνια ότι η εισήγηση ήταν λίγο... αφηρημένη, λίγο σαν να μη λαμβάνει υπ' όψιν πόσο επείγοντα είναι τα πράγματα, ενώ σε κάποιους θύμισε τα καλά της προηγούμενης κυβέρνησης και τις αλήστου μνήμης εισηγήσεις και απαντήσεις στη Βουλή του Δημήτρη Βίτσα για το ίδιο θέμα, που συνοδεύονταν με τη γνωστή σε όλους μας πια επιτυχία στην πράξη... Ο πληροφοριοδότης μου μού λέει μάλιστα ότι μερικοί από τους συναδέλφους του ήταν απολύτως εμφανές πως δεν ενθουσιάζονται -όπως ο Θεοδωρικάκος, ο Βαρβιτσιώτης, ο Γεωργιάδης, ο Βορίδης και ο Παναγιωτόπουλος...
Δεν σας θύμισα τυχαία παραπάνω εκείνη τη δήλωση του καλοκαιριού, εκείνη με την οποία ανέφερε την ικανοποίησή του από όσα είχε δει στη Μόρια. Σας τη θύμισα γιατί τη θυμούνται όλοι. Και επειδή χθες την ανέσυραν στη μνήμη τους, ακούγοντάς τον. Καταλαβαίνετε λοιπόν από πού πηγάζουν οι ανησυχίες για το κατά πόσο πήρε το θέμα αυτό στα σοβαρά ή αν, μήπως, έχει ο ίδιος, από μόνος του, επικεντρωθεί στο κομμάτι εκείνο των αρμοδιοτήτων του που του αρέσει πιο πολύ, που το προτιμά ο ίδιος περισσότερο από τα άλλα και με το οποίο είχε γίνει δημοφιλής.»
«Ακουσα μια γκρίνια ότι η εισήγηση ήταν λίγο... αφηρημένη, λίγο σαν να μη λαμβάνει υπ' όψιν πόσο επείγοντα είναι τα πράγματα, ενώ σε κάποιους θύμισε τα καλά της προηγούμενης κυβέρνησης και τις αλήστου μνήμης εισηγήσεις και απαντήσεις στη Βουλή του Δημήτρη Βίτσα για το ίδιο θέμα, που συνοδεύονταν με τη γνωστή σε όλους μας πια επιτυχία στην πράξη... Ο πληροφοριοδότης μου μού λέει μάλιστα ότι μερικοί από τους συναδέλφους του ήταν απολύτως εμφανές πως δεν ενθουσιάζονται -όπως ο Θεοδωρικάκος, ο Βαρβιτσιώτης, ο Γεωργιάδης, ο Βορίδης και ο Παναγιωτόπουλος...
Δεν σας θύμισα τυχαία παραπάνω εκείνη τη δήλωση του καλοκαιριού, εκείνη με την οποία ανέφερε την ικανοποίησή του από όσα είχε δει στη Μόρια. Σας τη θύμισα γιατί τη θυμούνται όλοι. Και επειδή χθες την ανέσυραν στη μνήμη τους, ακούγοντάς τον. Καταλαβαίνετε λοιπόν από πού πηγάζουν οι ανησυχίες για το κατά πόσο πήρε το θέμα αυτό στα σοβαρά ή αν, μήπως, έχει ο ίδιος, από μόνος του, επικεντρωθεί στο κομμάτι εκείνο των αρμοδιοτήτων του που του αρέσει πιο πολύ, που το προτιμά ο ίδιος περισσότερο από τα άλλα και με το οποίο είχε γίνει δημοφιλής.»