Η κρίση του μεταναστευτικού και τα νέα δεδομένα στον Έβρο αυξάνουν με δραματικό τρόπο τον βαθμό ευθύνης κάθε πολιτικής δύναμης και το ρόλο που καλείται αυτή να παίξει.

Ο Τσίπρας γνωρίζει καλά ότι η πλειοψηφία αυτή τη στιγμή είναι υπέρ των κλειστών συνόρων και χθες, θέλησε να «κλέψει» λίγο από την εύνοιά της, καθώς στο πρόσφατο παρελθόν η ίδια πλειοψηφία ήταν αυτή που τον απέρριψε λόγω των θέσεών του και της πολιτικής του. Ο Τσίπρας επέλεξε στην παρούσα συγκυρία, όχι να δείξει πολιτική υπευθυνότητα, αλλά να μην είναι και πάλι αυτός που θα σταθεί απέναντι στην πλειοψηφία  της ελληνικής κοινωνίας.

 Ο Τσίπρας, δεν μίλησε γιατί δεν είχε τίποτα να πει, κι αν μιλούσε μια επιλογή είχε. Να επαναλάβει κι αυτός όσα είπαν τα στελέχη του και η νεολαία του κόμματος σχετικά με τα ανοιχτά σύνορα. Η σιωπή του τον προστάτευσε και πρόλαβε το λάθος. Μια αξιωματική αντιπολίτευση όμως της σιωπής και της αδράνειας, δεν είναι η ενδεδειγμένη και αποτελεσματική για μια δημοκρατία.

Ο Τσίπρας είναι «η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ», και την ίδια θέση έχει στηρίξει και στηρίζει για τα σύνορα και τους μετανάστες, όμως αναγκάζεται να επιλέξει μια άλλη στάση για να «αγοράσει» λίγη… πλειοψηφία.

Η αλλαγή στάσης, η νέα πολιτική κωλοτούμπα του Αλέξη Τσίπρα σαφώς ακούγεται ευχάριστα γιατί το απαιτεί η κρισιμότητα της κατάστασης, αλλά για άλλη μια φορά υπογράφει την ανευθυνότητα της αντιπολιτευτικής του τακτικής, η οποία μέχρι και στο παρά πέντε λειτούργησε υπονομευτικά.

 Τέλος, να σημειωθεί ότι η ανευθυνότητα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν κατάφερε να κρυφτεί ούτε καν πίσω από την απουσία και την σιωπή του αρχηγού της, ο οποίος δεν κατάφερε ή δεν μπήκε καν στον κόπο να την δικαιολογήσει, λέγοντας μόνο ότι δεν κυβερνάει πια αυτός. Ούτε που του πέρασε προφανώς από το μυαλό ότι το γεγονός ότι κυβερνούσε τα προηγούμενα χρόνια μπορεί και να βαραίνει τον ρόλο και τις ευθύνες του.

Τα ανοιχτά σύνορα για τα οποία έχει επιδείξει και στο παρελθόν ιδιαίτερο ζήλο ο ΣΥΡΙΖΑ «κλείνουν» και αφήνουν θλιβερούς κομπάρσους της τακτικής αυτής την νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ, που κατά τον Τσίπρα, έχουν το άλλοθι της νεαρής ηλικίας, όπως, προφανώς θα επιθυμούσε να αναγνωρίσουμε και στον ίδιο, ή και σε όλο τον ΣΥΡΙΖΑ, κι έτσι θα γινόταν αν τις συνέπειες αυτής της «νεανικής επιπολαιότητας» δεν τις είχε υποστεί η ελληνική κοινωνία.

Δεν είναι όμως Πρόεδρος του 15μελούς πια, είναι ένας πρώην πρωθυπουργός και η δοκιμασία που βάζει σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις  η συγκυρία στον Έβρο είναι για το εάν είναι σε θέση να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων. Όσες έχουν τα εφόδια και την ικανότητα θα τα καταφέρουν. Ο Τσίπρας επέλεξε απλά να επιβιώσει.