Μια ιδιαίτερη αδυναμία στα σενάρια συνωμοσιολογίας έχουν να επιδείξουν διαχρονικά οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ. Αμφισβητούσαν την πραγματικότητα και την αλήθεια, έχοντας πάντα την δική τους οπτική, η οποία σε κάποιες περιπτώσεις ήταν άκρως επικίνδυνη, όπως είχε συμβεί με το θέμα του Τσέρνομπιλ και την διαρροή ραδιενέργειας σε όλη την Ευρώπη.  Τότε ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας Ριζοσπάστη, ήταν ο Θανάσης Καρτερός, μετέπειτα διευθυντής του γραφείου Tύπου του Αλέξη Τσίπρα. Ήταν ο άνθρωπος που με πηχυαίους τίτλους παρότρυνε τον κόσμο να μην πιστεύει στην προπαγάνδα για το Τσέρνομπιλ, ότι είναι ακίνδυνο, κι ότι οι αντιδράσεις είναι «υστερικές».

Ήταν η ανάγκη να υποστηρίξει τους αδελφούς Σοβιετικούς; Ήταν η ανάγκη να κάνει αντιπολίτευση; Ήταν … άγνοια; Όλα είναι το ίδιο επικίνδυνα.

Από τότε έχουν περάσει 35χρόνια, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να προσπαθεί να υποβαθμίζει τους κινδύνους και να συνεχίζει αυτή την δική του «οπτική» απέναντι στην αλήθεια και σε όσα συμβαίνουν στον κόσμο, αλλά και την αφοριστική του διάθεση για όσα δεν είναι συμβατά με τις δικές του… αυταπάτες.

Ο τότε αρχισυντάκτης του Ριζοσπάστη, Θανάσης Καρτερός, διαπίστωσε ότι τα πρωτοσέλιδά του έπεσαν τελείως έξω, και τελικά η σκληρή πραγματικότητα, δεν ήταν «προπαγάνδα των κακών δυτικών», αλλά αριστερές αυταπάτες, από τις οποίες, καθομολογία και του ίδιου του Τσίπρα, δεν κατάφερε να ξεπεράσει ποτέ.

 Ο κ. Καρτερός υποστήριζε τότε πως όλα ήταν κινδυνολογίες των ΗΠΑ για να πλήξουν τον κομμουνισμό και παρότρυνε τον κόσμο να τρώει μαρούλια άφοβα.

Η υπόθεση Τσερνόμπιλ δεν είναι μόνο ένα  πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα χειραγώγησης της ενημέρωσης, αλλά και η προίκα των fake news που έμεινε στον ΣΥΡΙΖΑ και στην «πρώτη φορά Αριστερά».