Την υποψηφιότητά του για την ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής ανακοίνωσε ο ευρωβουλευτής Νίκος Ανδρουλάκης, παρά το γεγονός ότι μέχρι πριν λίγες ημέρες διαμήνυε σε όλους τους τόνους ότι θα το πράξει μόλις υποχωρήσει η πανδημία.

Η πανδημία όμως δεν υποχώρησε, αντιθέτως φουντώνει, και έτσι αρκετοί εντός ΚΙΝΑΛ επιχειρούν να ερμηνεύσουν την αλλαγή στάσης του ευρωβουλευτή. Τι ήταν δηλαδή εκείνο που τον ώθησε να αλλάξει άρον άρον τον αρχικό του σχεδιασμό.

Οι λόγοι της επίσπευσης

 Οι καλά γνωρίζοντες το παρασκήνιο λένε ότι αυτό συνέβη για δύο λόγους.

Αφενός, ο ευρωβουλευτής του Κινήματος Αλλαγής ήθελε να προλάβει τους άλλους δύο δρομείς, την Φώφη Γεννηματά και τον Ανδρέα Λοβέρδο, οι οποίοι έχουν ανεβάσει προεκλογικές ταχύτητες, που έχει σαν αποτέλεσμα να συσπειρώνουν τις πτέρυγες του κόμματος γύρω από τις υποψηφιότητές τους, αλλά και να εμφανίζονται ως εκφραστές των δύο βασικών ιδεολογικών στρατοπέδων στη μάχη για την μελλοντική φυσιογνωμία του κόμματος.

Ο δεύτερος λόγος που ο Νίκος Ανδρουλάκης «έτρεξε» να ανακοινώσει την υποψηφιότητά του έχει να κάνει με τα «καμπανάκια» που του χτύπησαν κεντρικά και περιφερειακά στελέχη αναφορικά με τις συχνές πλαγιοκοπήσεις και τον εισοδισμό Λοβέρδου στον κομματικό μηχανισμό του ευρωβουλευτή.

Πληροφορίες μάλιστα αναφέρουν ότι ουκ ολίγα περιφερειακά στελέχη, που προέρχονται από το Βενιζελικό και εκσυγχρονιστικό χώρο, τα οποία στις εσωκομματικές εκλογές είχαν στηρίξει την υποψηφιότητα του Νίκου Ανδρουλάκη, σήμερα έχουν μεταπηδήσει στο στρατόπεδο του Ανδρέα Λοβέρδου.

Τους παραπάνω κινδύνους θέλησε να μετριάσει ο Νίκος Ανδρουλάκης και επέσπευσε την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του εν μέσω θερινής ραστώνης.