Τη διαρροή για τους «30 συμβούλους του Αλ. Τσίπρα» τη σχεδίαζαν εδώ και καιρό στην Κουμουνδούρου. Έγινε ταυτόχρονα, αρχικά σε τρία ΜΜΕ, το καθένα από τα οποία νόμιζε ότι είναι το μοναδικό που είχε το θέμα και έτσι το προέβαλλε δεόντως. Ήταν μια πονηριά του επιτελείου Τσίπρα, που προκάλεσε πολλές διαμαρτυρίες (και από αυτούς που είχαν τη διαρροή και από αυτούς που δεν την είχαν), αλλά η δουλειά τους έγινε, οπότε όλα καλά στην Κουμουνδούρου. Επί της ουσίας, τώρα: Η ακόμα μεγαλύτερη πονηριά ήταν ότι μεταξύ των 30 ελάχιστοι είναι αυτό που λέμε… νέο αίμα.

Οι περισσότεροι είναι παλιοί και χρησιμοποιημένοι, που πλασάρονται ως νέοι. Για παράδειγμα, ο Δημ. Χριστόπουλος ήταν γ.γ. στο ΥΠ.ΕΣ. και υποψήφιος ευρωβουλευτής παλαιότερα, ο Κ. Παπαϊωάννου γ.γ. στο υπ. Δικαιοσύνης, ο Δ. Πλουμπίδης υποψήφιος ευρωβουλευτής κ.ο.κ. Στα βιογραφικά τους έχει αποκρυβεί επιμελώς η σχέση τους με τον ΣΥΡΙΖΑ. Για την Κουμουνδούρου αυτοί είναι οι «Πιερρακάκηδες» του Τσίπρα, υπό την έννοια ότι είναι οι επίδοξοι υπουργοί του. Δεν το λένε έτσι, για να μην ερεθίζουν την «Ομπρέλα». Τους εμφανίζουν ως συμβούλους του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή ως ακίνδυνους, με την έννοια ότι δεν θα γίνουν τομεάρχες και, επομένως, δεν θα εκτοπίσουν τις παλιές καραβάνες του κόμματος.

Όμως, την ίδια ώρα ο Αλ. Τσίπρας θέλει να «κλείσει το μάτι» στους κεντροαριστερούς ότι κάποιους από αυτούς θα τους κάνει υπουργούς, αν γίνει πρωθυπουργός, ενώ στους ίδιους -σε κάποιους από αυτούς, τέλος πάντωνέχει τάξει λαγούς με πετραχήλια. Για παράδειγμα, μου είπαν ότι ο Γρ. Γεροτζιάφας έχει λάβει υπόσχεση για εκλόγιμη θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας. «Με το τάξιμο κανείς δεν φτώχυνε», έλεγε ένας θείος μου.