Παρακολουθώ, ομολογουμένως με ζωηρό ενδιαφέρον, τις φοβερές και τρομερές ανακοινώσεις του δημάρχου Βάρης - Βούλας-Βουλιαγμένης, παλιού ιπτάμενου, ονόματι Κωνσταντέλλου, για το μείζον θέμα των απορριμμάτων της Αττικής.

Αφού ξεκαθαρίσω ότι στο συγκεκριμένο πεδίο δεν έχει και πολύ άδικο στον πυρήνα της κριτικής, αφού δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα, όχι τώρα με τον Πατούλη, αλλά από κανέναν, συμπεριλαμβανομένης της συντρόφισσας Ρένας Δούρου, ειλικρινά δυσκολεύομαι (αν και γνωρίζω) να καταλάβω πού το πάει ο δήμαρχος των «τριών Β».

Καταλαβαίνω ότι το παλληκάρι έχει φιλοδοξίες και δεν τις κρύβει. Πολλές μάλιστα. Αν μπορούσε να γίνει ακόμα και περιφερειάρχης, εκτός από ομοτράπεζος του Δημήτρη Μελισσανίδη, δεν θα έλεγε όχι.

Ωστόσο, η πρόσφατη ιστορία έδειξε ότι, όταν βγαίνει εκτός ορίων του δήμου για να δοκιμάσει την... απήχησή του, κάπως δεν τα πάει και τόσο καλά.

Εκτός κι αν ξέχασε ότι πριν από δύο (περίπου) χρόνια, στις εκλογές για την ανάδειξη του προέδρου των δημάρχων της Αττικής (πώς το λένε αυτό, ΠΕΔΑ;

Ούτε που ξέρω την ακριβή ονομασία), τον ξεπέρασε μέχρι και ο κοντούλης (ικανός κατά τα άλλα) δήμαρχος Γαλατσίου, Γιώργος Μαρκόπουλος, επειδή επέλεξε κάτι πολύ απλό: να κάνει εκλογές κάτω από τα σύννεφα.