Το δικό του μήνυμα με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών παρέθεσε ο πρώην πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου.

Ειδικότερα, ο υποψήφιος για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ βρέθηκε στα εγκαίνια της έκθεσης με ρούχα δολοφονημένων γυναικών «She's gone (Για ένα αδειανό πουκάμισο)» στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, με τον ίδιο να αναφέρει ότι: «Είναι μια Έκθεση γροθιά. Προκαλεί ρίγος και πόνο. Το μήνυμα είναι, καμία ανοχή στη βία. Η σωματική και ψυχολογική βία κατά των γυναικών είναι ένα φαινόμενο που συμβαίνει κάθε μέρα δίπλα μας, στη γειτονιά μας, στο χώρο εργασίας μας.

Είναι μια από τις πιο διαδεδομένες και καταστροφικές μορφές παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δεν αφορά μόνο τις γυναίκες θύματα αλλά όλη την κοινωνία. Ο λόγος που δεν γνωρίζουμε τις πραγματικές διαστάσεις της,είναι ο κοινωνικός στιγματισμός και η ατιμωρησία των δραστών.

Σήμερα, σχεδόν μια στις τρεις γυναίκες διεθνώς έχουν υποστεί κάποιου είδους βία στη διάρκεια της ζωής τους. Την περίοδο της πανδημίας η έμφυλη και ενδοοικογενειακή βία πήρε ανησυχητικές διαστάσεις, με αποτέλεσμα πολλές γυναίκες να μην είναι ασφαλείς πουθενά, ούτε στο ίδιο τους το σπίτι.

Στη χώρα μας μετρήσαμε πριν λίγες μέρες τη 13η γυναικοκτονία σε λιγότερο από ένα χρόνο. Η ένταξη του όρου γυναικοκτονία ως διακριτό αδίκημα στον ποινικό κώδικα θα συμβάλει στην ευαισθητοποίηση της κοινωνίας και την καταπολέμηση του φαινομένου. Χρειάζονται συστηματικά και αποτελεσματικά μέτρα για την αντιμετώπιση της έμφυλης βίας.

Για αυτό το Μάιο του 2011, αποφάσισα η Ελλάδα να είναι η πρώτη χώρα που θα υπογράψει τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης για την πρόληψη και καταπολέμηση της έμφυλης βίας. Είναι κρίμα που χρειάστηκε να περάσουν 7 χρόνια για να επικυρωθεί από την Ελληνική Βουλή και να γίνει Νόμος του Κράτους.

Για αυτό εγκαινιάσαμε και την τηλεφωνική γραμμή SOS 15900 που έδωσε για πρώτη φορά τη δυνατότητα στις γυναίκες – θύματα βίας, να μιλούν ανοιχτά και να ενημερώνονται από ειδικούς επιστήμονες για θέματα έμφυλης βίας. Για αυτό δημιουργήσαμε 61 συνολικά δομές φιλοξενίας κακοποιημένων γυναικών που λειτουργούν σε όλη την Ελλάδα. Όμως πίσω από τα ποσοστά και τα στατιστικά στοιχεία, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κρύβονται αληθινές γυναίκες, με πραγματικές ιστορίες, με παιδιά, με όνειρα, με ελπίδες και σε αυτές πρέπει να δώσουμε φωνή, διέξοδο και διασφάλιση».