Μπόλικη κουβέντα έχει γίνει το τελευταίο χρονικό διάστηµα µε αφορµή την προµήθεια του αντιαρµατικού πυραυλικού συστήµατος µεγάλου βεληνεκούς (32 km), ισραηλινής προέλευσης (Rafael Defence).

Το συνολικό κόστος του εν λόγω προγράµµατος ανέρχεται στα 355 εκατ. ευρώ (όχι τόσο µικρή δουλειά) και αφορά πυραύλους και εκτοξευτές που θα εγκατασταθούν επί οχηµάτων (260 εκατ. ευρώ) και ελικοπτέρων Apache (43 εκατ. ευρώ) του Στρατού Ξηράς, καθώς και επί οκτώ πλοίων του Πολεµικού Ναυτικού (52 εκατ. ευρώ). Από επιχειρησιακής πλευράς, θα είναι πολύ χρήσιµη η απόκτηση του συγκεκριµένου συστήµατος, κάτι για το οποίο έχει πειστεί µέχρι και ο πρόεδρος Μητσοτάκης.

Προσφάτως έγινε µια συνάντηση στο Μαξίµου υπό τον πρωθυπουργό και µε τη συµµετοχή του υπουργού Αµυνας, Παναγιωτόπουλου, του αρχηγού ΓΕΕΘΑ, Φλώρου, και του υπουργού Επικρατείας Γεραπετρίτη. Επίσης, το θέµα της συγκεκριµένης προµήθειας συζητήθηκε και στο πρόσφατο ΚΥΣΕΑ.

Μετά την παρέµβαση του Κυριάκου, αν προχωρήσει η προµήθεια, αυτή θα γίνει µε τη διαδικασία του G2G. Αυτό σηµαίνει ότι τελειώνουν οι Κοµνόπουλοι και οι υπόλοιποι που το έπαιζαν µεσάζοντες. Και επειδή το έψαξα, η κυβέρνηση προσανατολίζεται στην εξής λύση: Σε πρώτη φάση, να ζητήσει από την ισραηλινή πλευρά παράταση ισχύος της προσφοράς, συνέχιση των διαπραγµατεύσεων για 2-3 µήνες και ενηµέρωση της ισραηλινής πλευράς ότι προϋπόθεση υπογραφής είναι η εγχώρια βιοµηχανική συµµετοχή, όχι αποκλειστικά από µία εταιρεία, αλλά από ένα ευρύτερο φάσµα εταιρειών, που θα επιλέξει η κατασκευάστρια.

Δημοσιεύθηκε στα Παραπολιτικά την Παρασκευή 23/12