Όπως αναφέρει η στήλη
Big Mouth του
powergame.gr, στο μπάσκετ, εκτός από τους καλούς παίκτες, χρήσιμοι είναι στις μεγάλες ομάδες είναι και οι παίκτες που τους σηκώνουν οι προπονητές από τον πάγκο όταν θέλουν να καταστρέψουν το παιχνίδι. Σύμφωνα με αυτή τη διήγηση, ο
Βασίλης Κικίλιας ζέσταινε τον πάγκο έως ότου ο προπονητής αποφάσιζε να «καταστρέψει» τους καλούς παίκτες του αντιπάλου. Έχοντας μάθει σε αυτό το παιχνίδι, ο απερχόμενος υπουργός Τουρισμού αποφάσισε να το παίξει και στο τερέν της Α’ Αθήνας,
απέναντι στον καλό κατά κοινή ομολογία παίκτη Κυριάκο Πιερρακάκη. Ωστόσο, αντί να καταστρέψει τον αντίπαλο,
κατέστρεψε τον εαυτό του, αφού βγήκε δεύτερος και καταϊδρωμένος, έχοντας προκαλέσει και εκνευρισμό εν όψει του σχηματισμού της νέας κυβέρνησης στον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Τι αναφέρει το Βig Mouth
-Με το μπάσκετ και γενικώς με τα ομαδικά αθλήματα δεν έχω καμία απολύτως σχέση. Και αυτό γιατί από μικρός έμαθα να παίζω είτε μόνος μου (δεν έχεις σε κανέναν υποχρέωση και αφήνεις και το κινητό εκτεθειμένο), είτε με άλλη μία (συνήθως κοπέλα). Ένας φίλος που αρέσκεται στα ομαδικά, ενώ έπαιζε και μικρός μπάσκετ στην ομάδα του Κολεγίου, διαβάζοντας το σχόλιο για τον φίλο μου τον Βασίλη τον Κικίλια, με πήρε τηλέφωνο και άρχισε να μου λέει πόσο χρήσιμοι είναι στις μεγάλες ομάδες παίκτες σαν τον πρώην (πλέον) υπουργό Τουρισμού. «Είναι αυτοί που τους σηκώνουν οι προπονητές από τον πάγκο όταν θέλουν να καταστρέψουν το παιχνίδι». Σύμφωνα με τη διήγηση αλά Βασίλη Σκουντή, ο Κικίλιας ζέσταινε τον πάγκο έως ότου ο προπονητής αποφάσιζε να «καταστρέψει» τους καλούς παίκτες του αντιπάλου. Έχοντας μάθει σε αυτό το παιχνίδι, ο ψηλός της ΝΔ αποφάσισε να το παίξει και στο τερέν της Α’ Αθήνας, απέναντι στον καλό κατά κοινή ομολογία παίκτη Κυριάκο Πιερρακάκη. Ωστόσο, αντί να καταστρέψει τον αντίπαλο, κατέστρεψε τον εαυτό του, αφού βγήκε δεύτερος και καταϊδρωμένος, έχοντας προκαλέσει και εκνευρισμό εν όψει του σχηματισμού της νέας κυβέρνησης στον Μητσοτάκη. Όμως, ένας κοινός μας φίλος με καθησύχασε, αφού μου είπε ότι ο Κικίλιας, όπως και στο μπάσκετ, έτσι και στην πολιτική, είναι περαστικός, έχοντας αποφασίσει (ήδη) να κάνει τον ξενοδόχο στην Πάτμο.
