∆εν στενοχωρήθηκα. Ενοχλήθηκα και αντέδρασα όπως πιστεύω ότι αντιδρά κάθε άνθρωπος -επίτηδες δεν λέω γυναίκα- όταν αµφισβητούνται οι ικανότητες, τα προσόντα, η αφοσίωση και το αποτέλεσµα που φέρνει στη δουλειά του εξαιτίας µιας «εικόνας», ενός στερεότυπου ή µιας συνθήκης, που µπορεί και να µην ελέγχει. Τώρα, κάθε φορά που το σκέφτοµαι µπαίνω στη θέση όλων εκείνων που υφίστανται διάφορες µορφές µπούλινγκ στη ζωή τους και δεν έχουν την ίδια δυνατότητα αντίδρασης ή και τη δηµόσια στήριξη που συνήθως απολαµβάνουν τα δηµόσια πρόσωπα. Το προσωπικό βίωµα, πάντως, βοηθάει πολύ στο να κατανοείς καλύτερα τα πράγµατα για τα οποία µιλάς και για τα οποία καλείσαι να δράσεις πολιτικά. Αναλάβατε ένα νέο χαρτοφυλάκιο, µε ιδιαίτερες ευαισθησίες, σε µια δύσκολη εποχή.
Τι αποκοµίσατε µέχρι σήµερα και πώς νιώθετε;
Ξεκινήσαµε σε ένα καινούργιο υπουργείο µε πολύ ενθουσιασµό, καθώς τα θέµατα που περιέχει είναι πολυσύνθετα, αγγίζουν ένα ευρύ φάσµα της επικαιρότητας και έχουν στο επίκεντρό τους τον άνθρωπο και την οικογένεια. Βεβαίως, οι προκλήσεις είναι πολύ µεγάλες και είναι και λειτουργικές, καθώς το πρώτο, που φαντάζει αυτονόητο, αλλά δεν είναι καθόλου απλή διαδικασία, είναι να δοµήσεις από τη βάση του ένα υπουργείο. ∆ουλεύουµε εντατικά γι’ αυτό και σύντοµα το θέµα θα έχει κλείσει, ώστε να ξέρει κάθε υπάλληλος σε ποια ∆ιεύθυνση ανήκει και ποιες αρµοδιότητες έχει.
Από εκεί και πέρα, αισθάνοµαι καθηµερινά την ευθύνη να είµαστε έτοιµες και έτοιµοι να αντεπεξέλθουµε στα ζητήµατα της επικαιρότητας, πολλά από τα οποία είναι επείγοντα, όπως π.χ. η παράταση του Ελάχιστου Εγγυηµένου Εισοδήµατος στην πολύπαθη Θεσσαλία και η στέγαση των ζηµιωθέντων της περιοχής, χωρίς να αφήνουµε πίσω όµως και τις κεντρικές µας πολιτικές: την αντιµετώπιση του δηµογραφικού ζητήµατος, την παιδική προστασία, την αποϊδρυµατοποίηση και την παροχή ίσων ευκαιριών των ΑµεΑ, την ανάπτυξη της στεγαστικής µας πολιτικής, την εξισορρόπηση της οικογενειακής µε την επαγγελµατική ζωή, την αναµόρφωση των επιδοµάτων ή την αντιµετώπιση της έµφυλης βίας και της βίας των ανηλίκων.
Τα πεδία είναι πολλά και έχουµε χρέος να αφήσουµε το αποτύπωµά µας σε µια σύγχρονη κοινωνική πολιτική, όπως αρµόζει στη χώρα όπου θέλουµε να ζούµε. Οσο προσπαθούµε θα γίνονται και λάθη, στο τέλος όµως είναι όµορφο να φεύγεις από το γραφείο και να νιώθεις ότι είχες µια παραγωγική ηµέρα, προς όφελος των συνανθρώπων σου.
Πώς γίνεται να απαντάτε εσείς σε όλα τα µηνύµατα του κόσµου;
Θα αντιστρέψω το ερώτηµα: Πώς γίνεται να µην απαντάω στα µηνύµατα του κόσµου; ∆εν είναι θέµα ευγένειας ή καλοσύνης. Η απευθείας επαφή µε τους πολίτες είναι η ουσία της πολιτικής, τουλάχιστον όπως εγώ την αντιλαµβάνοµαι. Μέσα από αυτά τα µηνύµατα µαθαίνω από πρώτο χέρι αν όλα όσα σχεδιάζουµε και υλοποιούµε απαντάνε στις πραγµατικές ανάγκες πραγµατικών ανθρώπων. Μαθαίνω τι πρέπει να διορθώσουµε, τι παραπάνω πρέπει να κάνουµε. Πολλές φορές ένα τέτοιο µήνυµα µας έχει οδηγήσει στη λύση ενός προβλήµατος που µπορεί να αγνοούµε ή να έχουµε υποτιµήσει. Επιπλέον αυτών, λόγω χαρακτήρα και καταγωγής απολαµβάνω αυτή την ανθρώπινη επαφή. Με αποκαλούν µε το µικρό µου όνοµα, µου κάνουν παράπονα, κάποιοι µε επαινούν. Ολη αυτή η οικειότητα και η εµπιστοσύνη εµένα µε γεµίζουν χαρά. Μεγαλώνουν βέβαια και την ευθύνη και την υποχρέωση να ανταποκριθώ µε όσο καλύτερο τρόπο µπορώ. Σίγουρα όµως υπάρχουν και πολλά µηνύµατα στα οποία δεν έχω απαντήσει και ζητώ από εδώ συγγνώµη, αλλά τελικά οι ώρες της ηµέρας φαντάζουν πολύ λίγες! Πόσες ώρες κοιµάστε; Είστε συνέχεια στο πλευρό του πολίτη; Προσπαθώ να κοιµάµαι τις ώρες που πρέπει! Αλλες φορές το καταφέρνω, άλλες όχι. ∆υστυχώς, τώρα που το σκέφτοµαι, τις περισσότερες όχι. Είναι σηµαντικό, όπως σε κάθε δουλειά, να υπάρχει µια οµάδα που δεν αφήνει τίποτα στην τύχη του, µεριµνά και προνοεί, αλλά και ανταποκρίνεται άµεσα και αποτελεσµατικά σε επείγουσες ανάγκες που προκύπτουν. Στο υπουργείο Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας ακολουθούµε το κεντρικό µοντέλο λειτουργίας της κυβέρνησης, ώστε να επιτυγχάνεται ο συλλογικός στόχος: να είµαστε διαρκώς στο πλευρό του πολίτη.
Μικρή, τι µαθήτρια ήσασταν;
Επιµελής, συνεσταλµένη. Με τα αγγλικά µου, τα γαλλικά µου, το κατηχητικό µου! Α ναι, πρέπει κιόλας να σου οµολογήσω ότι έκανα µουσική και συγκεκριµένα µάθαινα και έπαιζα -το ότι παίζω ακόµα θα ήταν µάλλον fake news- µαντολίνο. Αυτή όµως ήταν η µία όψη. Στην άλλη πλευρά υπήρχε µεγάλο πάθος για τον αθλητισµό και την οµάδα µου!
Εχετε κάποιο χόµπι;
Πολύ παλαιότερα έπαιζα χάντµπολ. Τώρα κάνω µόνο λίγο σκι, όταν καταφέρνω να βρεθώ στα βουνά, που αγαπώ πολύ. Μαγειρεύετε; Ποια είναι η σπεσιαλιτέ σας; Αν πω «ναι», θα µε διαψεύσουν οι φίλοι µου! Αν πω «όχι», θα µε έχω αδικήσει! Τελική απάντηση: Ξέρω να µαγειρεύω κάποια βασικά πράγµατα. Οπως ωραίες µακαρονάδες και εξαιρετικές οµελέτες.
*Δημοσιεύθηκε στο ένθετο Secret της εφημερίδας Παραπολιτικά το Σάββατο 2 Δεκεμβρίου
