Ατζέντα Kέντρου από τον Κυριάκο Μητσοτάκη - Χωρίς πολιτικό αφήγημα Κασσελάκης και Ανδρουλάκης
Ο τρόπος µε τον οποίο έχει µετεξελίξει το κόµµα του ο Κυριάκος Μητσοτάκης αιτιολογεί εν πολλοίς και την κυριαρχία της Ν.∆. στον χώρο του Κέντρου και ενδεχοµένως της Κεντροαριστεράς
To 1982 η Ν.∆., µε πρόεδρο τον Ευάγγελο Αβέρωφ, δεν ψήφισε τις αλλαγές που έφερε η κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου στο Oικογενειακό ∆ίκαιο, στις οποίες συµπεριλαµβανόταν η θέσπιση του πολιτικού γάµου και η κατάργηση της ποινικοποίησης της µοιχείας.
Σχεδόν 42 χρόνια µετά, η Ν.∆., µε πρόεδρο τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ετοιµάζει νόµο στον οποίο θεσµοθετείται ο πολιτικός γάµος των οµόφυλων ζευγαριών. Τη διαφορά αυτή επισήµανε ο ίδιος ο πρωθυπουργός στη συνέντευξή του στην ΕΡΤ και τον Γιώργο Κουβαρά προκειµένου να καταδείξει τη µετεξέλιξη της Ν.∆. Επισήµανε, δε, το γεγονός πως έως πρότινος τέτοιου είδους θεσµικές αλλαγές έκαναν οι κυβερνήσεις της Κεντροαριστεράς και όχι της δικής του πολιτικής οικογένειας.
Ο τρόπος µε τον οποίο έχει µετεξελίξει το κόµµα του ο κ. Μητσοτάκης αιτιολογεί εν πολλοίς και την κυριαρχία της Ν.∆. στον χώρο του Κέντρου και ενδεχοµένως της Κεντροαριστεράς. Επικαλούµενος, µάλιστα, τις διακηρυκτικές αρχές του κόµµατος, όπως αυτές είχαν καταγραφεί από τον Κωνσταντίνο Καραµανλή το 1974, υποστήριξε πως είναι παρωχηµένες οι ταµπέλες περί ∆εξιάς και Αριστεράς. Ανεξάρτητα αν είναι ή όχι, εδώ και πολλά χρόνια ο Κυριάκος Μητσοτάκης φέρεται να έχει πάρει «την µπουκιά από το στόµα» τόσο του Αλέξη Τσίπρα και του Στέφανου Κασσελάκη από τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και του Νίκου Ανδρουλάκη από το ΠΑΣΟΚ. Στην πράξη, ο πρωθυπουργός, υιοθετώντας παραδοσιακές θέσεις των προοδευτικών κοµµάτων, εκ των πραγµάτων, αλλά και εκ του αποτελέσµατος, διεισδύει στα δικά τους ακροατήρια.
Και το πράττει όχι µόνο µε τις τολµηρές επιλογές που κάνει, όπως ο γάµος των οµόφυλων ζευγαριών, αλλά και µε την επιλογή προσώπων από άλλους χώρους, καθώς και µε συµβολικές κινήσεις που αφήνουν ηχηρό αποτύπωµα.
Οπως, για παράδειγµα, να επιλέξει την πρώτη γυναίκα Πρόεδρο της ∆ηµοκρατίας, την Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Ή να τοποθετήσει στην κυβέρνησή του και στον κρατικό µηχανισµό άτοµα µε δηµοσιοποιηµένο διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισµό, όπως είναι οι περιπτώσεις του Αλέξη Πατέλη και του Νικόλα Γιατροµανωλάκη. Το ίδιο ισχύει µε την αξιοποίηση προσώπων από άλλους πολιτικούς χώρους που έχουν έντονο µεταρρυθµιστικό αποτύπωµα, µε πιο χαρακτηριστικές τις περιπτώσεις του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, του Κυριάκου Πιερρακάκη, του Γιώργου Φλωρίδη και της Λίνας Μενδώνη.
*Δημοσιεύθηκε στο ένθετο «Secret» της εφημερίδας «Παραπολιτικά» στις 13/1
Σχεδόν 42 χρόνια µετά, η Ν.∆., µε πρόεδρο τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ετοιµάζει νόµο στον οποίο θεσµοθετείται ο πολιτικός γάµος των οµόφυλων ζευγαριών. Τη διαφορά αυτή επισήµανε ο ίδιος ο πρωθυπουργός στη συνέντευξή του στην ΕΡΤ και τον Γιώργο Κουβαρά προκειµένου να καταδείξει τη µετεξέλιξη της Ν.∆. Επισήµανε, δε, το γεγονός πως έως πρότινος τέτοιου είδους θεσµικές αλλαγές έκαναν οι κυβερνήσεις της Κεντροαριστεράς και όχι της δικής του πολιτικής οικογένειας.
Ο τρόπος µε τον οποίο έχει µετεξελίξει το κόµµα του ο κ. Μητσοτάκης αιτιολογεί εν πολλοίς και την κυριαρχία της Ν.∆. στον χώρο του Κέντρου και ενδεχοµένως της Κεντροαριστεράς. Επικαλούµενος, µάλιστα, τις διακηρυκτικές αρχές του κόµµατος, όπως αυτές είχαν καταγραφεί από τον Κωνσταντίνο Καραµανλή το 1974, υποστήριξε πως είναι παρωχηµένες οι ταµπέλες περί ∆εξιάς και Αριστεράς. Ανεξάρτητα αν είναι ή όχι, εδώ και πολλά χρόνια ο Κυριάκος Μητσοτάκης φέρεται να έχει πάρει «την µπουκιά από το στόµα» τόσο του Αλέξη Τσίπρα και του Στέφανου Κασσελάκη από τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και του Νίκου Ανδρουλάκη από το ΠΑΣΟΚ. Στην πράξη, ο πρωθυπουργός, υιοθετώντας παραδοσιακές θέσεις των προοδευτικών κοµµάτων, εκ των πραγµάτων, αλλά και εκ του αποτελέσµατος, διεισδύει στα δικά τους ακροατήρια.
Και το πράττει όχι µόνο µε τις τολµηρές επιλογές που κάνει, όπως ο γάµος των οµόφυλων ζευγαριών, αλλά και µε την επιλογή προσώπων από άλλους χώρους, καθώς και µε συµβολικές κινήσεις που αφήνουν ηχηρό αποτύπωµα.
Οπως, για παράδειγµα, να επιλέξει την πρώτη γυναίκα Πρόεδρο της ∆ηµοκρατίας, την Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Ή να τοποθετήσει στην κυβέρνησή του και στον κρατικό µηχανισµό άτοµα µε δηµοσιοποιηµένο διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισµό, όπως είναι οι περιπτώσεις του Αλέξη Πατέλη και του Νικόλα Γιατροµανωλάκη. Το ίδιο ισχύει µε την αξιοποίηση προσώπων από άλλους πολιτικούς χώρους που έχουν έντονο µεταρρυθµιστικό αποτύπωµα, µε πιο χαρακτηριστικές τις περιπτώσεις του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, του Κυριάκου Πιερρακάκη, του Γιώργου Φλωρίδη και της Λίνας Μενδώνη.
*Δημοσιεύθηκε στο ένθετο «Secret» της εφημερίδας «Παραπολιτικά» στις 13/1
