∆εν θα σας πω για την κινητικότητα που έχει αρχίσει εδώ και καιρό να υπάρχει στην Κεντροαριστερά, γιατί είµαι βέβαιος ότι έχουν προλάβει να σας τα πουν άλλοι, και δη πιο ειδικοί από µένα. Με αφορµή τη δηµοσκόπηση της GPO του Παπαργύρη για το Star, θα µείνω σε κάτι άλλα, που συνδέονται µε την ανυπαρξία ηγέτη στον χώρο. Γιατί δεν µπορώ να σκεφτώ ότι ένας ολόκληρος χώρος εναποθέτει τις όποιες ελπίδες του στον συγκυβερνήτη του Καµµένου για να βγει από το τέλµα.

Εν προκειµένω αναφέροµαι στον Τσίπρα, που φαντάζει όαση µέσα στη µετεκλογική καταχνιά της Κεντροαριστεράς. Νοµίζω ότι δεν χρειάζεται να σας πω περισσότερα επ’ αυτού, γιατί τουλάχιστον όσοι καταλαβαίνουµε τα στοιχειώδη είµαστε σε θέση να αντιληφθούµε για τι ακριβώς ελπίδα µιλάµε. Παρά ταύτα, είναι ξεκάθαρο ότι υπάρχουν πολλοί και διάφοροι, από εκδότες και καναλάρχες µέχρι επιχειρηµατίες που δραστηριοποιούνται, για παράδειγµα, στον χώρο της ενέργειας, που πιστεύουν ότι το άστρο του Τσίπρα µπορεί να ξανανάψει.

Τόσο µεγάλη είναι η απογοήτευσή τους. Γιατί δεν µπορώ να καταλάβω ειλικρινά πώς αυτός ο κατά κοινή παραδοχή κακός πολιτικός, που κατάφερε να συρρικνώσει στο 17% το κόµµα του, να µας φέρει τον Κασσελάκη και συνάµα να διασπάσει τον ΣΥΡΙΖΑ, µπορεί να διασφαλίσει την ενότητα της Κεντροαριστεράς.

*Δημοσιεύθηκε στα «Παραπολιτικά» στις 22/6