Τον Μάιο του 1989 ο δήμαρχος Αθηναίων Μιλτιάδης Έβερτ παραδίδει τη σκυτάλη στον αντιδήμαρχο του Νίκο Γιάτρακο για να κατέβει ξανά στην Α΄ Αθηνών όπου εκλέγονταν συνεχώς από το 1974. Χρόνια αργότερα η δήμαρχος Αθηναίων Ντόρα Μπακογιάννη παραιτείται για να αναλάβει το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Εξωτερικών αναθέτοντας καθήκοντα στον αντιδήμαρχο Θόδωρο Μπεχράκη.

Όπως και ο αείμνηστος Μ. Έβερτ έτσι και η Ντόρα θα μπορούσαν να παραμείνουν στη δημαρχία αφού δεν ανεδείθχησαν μέσω αυτής στην κεντρική σκηνή. Ήταν ήδη πολιτικοί κύρους με ευρύ εκλογικό ακροατήριο και πλέον των άλλων, ζούσαν και μεγάλωναν τα παιδιά τους στο κέντρο της πρωτεύουσας.

Δεν χρειάζεται να υπομνήσει κανείς ότι ο μεν Έβερτ εξελέγη δήμαρχος με 182.473 ψήφους και η Ντόρα Μπακογιάννη 160.425, όταν ο Χάρης Δούκας στον δεύτερο γύρο έλαβε 64.062 ψήφους και στον πρώτο 19.842. Τα μεγέθη είναι ασύγκριτα. Ωστόσο ο δρόμος είναι πολύ συγκεκριμένος για τους δημάρχους της πρωτεύουσας.

Εκτός και αν ο Χάρης Δούκας αποφάσισε να ακολουθήσει το παράδειγμα – εν μέρει -του Απόστολου Γκλέτσου που ως δήμαρχος Στυλίδας δημιούργησε το αντιμνημονιακό κόμμα «Τελεία» και κατέβηκε στις εκλογές του 2015 λαμβάνοντας ποσοστό 1,77%. Ο φορέας δεν φτούρησε κι ο Απόστολος επέστρεψε στα καθήκοντα του. Συνεπώς, ποτέ μη λες ποτέ… Αν ο Χάρης δεν εκλεγεί αρχηγός ξαναγυρίζει κι ούτε γάτα ούτε ζημιά. Αλήθεια;